ΑΠΟ ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΜΟΥ (ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ)

 Του Βαγγέλη Κ. Χριστοπούλου

Στα συμπαθητικά  δύο καφενεία της πλατείας, ως επί το πλείστον είμαστε οι ίδιοι θαμώνες κάθε ημέρα. Άλλοτε πίνουμε το καφεδάκι μας, αμίλητοι, σοβαροί, σκυθρωποί και άλλοτε μια ηλιαχτίδα γέλιου, χαράς και κεφιού αλλάζει τα πάντα.

Σαν έρχεται το φθινόπωρο και χειμωνιάζει, δίπλα από την σόμπα όλοι μαζεμένοι κοντά κοντά, ζωηρεύομε τη συζήτηση. Τα καλαμπούρια και τα ανέκδοτα δίνουν και παίρνουν και τα γέλια φουντώνουν.

Φαίνεται μόλις είχε ξεκινήσει η συζήτηση για το σημερινό συμβάν στο ποιμνιοστάσιο του  Γιάννη. Καθώς μιλούσε, όλοι τον κοίταγαν πρόσχαρα.

ΑΠΟ ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΜΟΥ (Μπρουκλόγιαννης –Μαγκογιώργης)

Του ΒΑΓΓΕΛΗ   Κ. ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

Εδώ και   τρία χρόνια περίπου (2012) ξεκίνησα να  καταγράφω,  όπως τις άκουγα,  διάφορες μικρές  ιστορίες  του χωριού μου, Μυγδαλιά Γορτυνίας.  Δεν μπορούσα να φανταστώ τον πλούτο  και την ομορφιά που κρύβουν μέσα τους οι κάθε λογής λαϊκές παραδόσεις.  Κατάφερα να καταγράψω ελάχιστες από το σύνολο. Βέβαια δεν έγινε έγκαιρα  συστηματική δουλειά, για να καταγραφούν πολλές από τις θυμοσοφίες, τα ανέκδοτα  και τα καλαμπούρια των πατριωτών. Πολλά  χάθηκαν στον πυθμένα της αιωνιότητας. Κατόρθωσα όμως, άλλα από δω και άλλα από κει,  αρπαχτά όπως λέμε,  να καταγράψω και στο χαρτί λίγα απομεινάρια.

ΤΑΞΙΔΙΑ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ (Θύμισες -1964)

                                                                          

Του ΒΑΓΓΕΛΗ   Κ. ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

Αυτό το κείμενό μου είναι αφιερωμένο με πολλή αγάπη σε κείνες τις αγνές ψυχές που έκλεισα στην καρδιά μου και μένουν ζωντανές μέχρι σήμερα. Στις  συμμαθήτριες και τους συμμαθητές μου. Στους καθηγητές μου, που δεν έπαψα να τους θυμάμαι και να τους αγαπώ. Στην Δάφνη μου, την δεύτερη πατρίδα, που τη λατρεύω και « έχω ένα κρυφό μυστικό να της πω»: Την αγαπώ!

     B  GIRAKAS................

ΤΑΞΙΔΙΑ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ (Δάφνη-Βεσίνι 2015)

ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ Κ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

Είκοσι μία Οκτώβρη.

 Καλεσμένος ταξιδεύω, να επισκεφθώ το  όμορφο Βεσίνι.

 Ο πρωινός ήλιος  διώχνει τα αραιά σύννεφα στον ουρανό.  Καθώς κατηφορίζω προς την λίμνη του Λάδωνα, μια ασπριδερή καταχνιά ανεβαίνει  και σούρνεται μέσα στις ρεματιές πρώτα,   και ύστερα αναρριχάται  στα βουνά και στα φαράγγια. Δροσοσταλιές στους κλώνους και τα φύλλα των δέντρων από την πρωινή ψιχάλα.  Πέρασα  την Λίμνη  από την καινούργια γέφυρα, καμάρωσα της Κυράς το Γεφύρι, που ήταν ξεσκέπαστο από το νερό και έφθασα στην Περαμεριά. Περνάω έξω από το Γιοβαίϊκο σπίτι και η Χρυσούλα, μια περιποιημένη και καλοσυνάτη πατριώτισσα, με προσκαλεί ευγενικά να πιούμε καφέ.

Η ΑΝΑΚΑΙΝΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΜΠΑΝΑΡΙΟΥ

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΒΑΓΓΕΛΗΣ Κ. ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

Το χωριό μου, Μυγδαλιά Γορτυνίας, έχει μια πολύ όμορφη  εκκλησία, την Κοίμηση της Θεοτόκου που χτίστηκε το 1888. Είναι στην θέση ενός παλιότερου μικρού ναού που και κείνος είχε χτιστεί το 1831ή1838.  

                   Είναι να θαυμάζει κανείς την προθυμία των προγόνων  μας που βόηθησαν με προσωπική εργασία και πρόσφεραν υλικά αγαθά, (σιτάρι, μαλλιά, κτηνοτροφικά προϊόντα….) για την πληρωμή των μαστόρων. Και βέβαια πρόσφεραν δωρεάν την διατροφή στα ζώα τους και στους ίδιους.

Λένε ότι το νταμάρι, που έβγαζαν την πέτρα, ήταν στ’ Αρδούνια, στο χωράφι του Τέλαρου, προς την  πλαγιά της Λιάσκοβας. Εκεί είχαν και καμίνια που έβγαινε η ασβέστη, απαραίτητη για το έργο.

ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940 ΣΤΗ ΜΥΓΔΑΛΙΑ ΓΟΡΤΥΝΙΑΣ

ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ 28^ης  ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940

ΣΤΗ ΜΥΓΔΑΛΙΑ ΓΟΡΤΥΝΙΑΣ

Α)  28^η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940

Β) ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΗΡΙΑ ΗΡΩΟΥ ΠΕΣΟΝΤΩΝ

    Μυγδαλιά 28 Οκτωβρίου 2015

ΜΙΑ ΑΠΟΦΡΑΔΑ ΗΜΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΑΣ (ΜΥΓΔΑΛΙΑ ΓΟΡΤΥΝΙΑΣ)

Θυμάται ο
 Χρίστος Χριστόπουλος.

Μικρό παιδί σχετικά έζησα εκείνη την αποφράδα ημέρα για το χωριό μας και σαν φοφισμένος θεατής του δράματος που παίχτηκε στον τόπο μας, και σαν μέτοχος της δραματικής εκείνης παράστασης.

Διατηρώ στη μνήμη μου ακόμη αρκετές, έντονες σκηνές.  Όχι βέβαια όλο το δράμα.

 Μιλώ για την 1^η Οκτώβρη 1946, όπου το χωριό μας, Μυγδαλιά Γορτυνίας, εκείνη την ημέρα λαβώθηκε σκληρά από μια εγκληματική ομάδα που την αποτελούσαν κακοποιοί και δολοφόνοι υπάνθρωποι........

Ε Κ Λ Ο Γ Ε Σ

ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ Κ. ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

(Απόσπασμα)

 Η επίσκεψη για ψηφοθηρία στα καλύβια ξεκίνησε από το κόμμα της Προόδου.
O κομματάρχης Γεώργιος Ξουράφης, καβάλα στο ψηλό και γεροδεμένο μουλάρι του πήγαινε μπροστά. Ακολουθούσε ο Γεώργιος Κάντας πάνω στο δικό του ζω. Του Κάντα το μουλάρι, ήταν πιο λαμπροφορεμένο, με καινούργια καπίστρια, στέρεο σαμάρι και ένα κατακόκκινο κιλίμι επάνω. Είχε ιππεύσει της διχάλας, ακούμπαγε τα πόδια του στις σκάλες και το ταξίδι του ήταν άνετο. Ακολουθούσε ο Γιάννης Λαθούρης, με μια τρίχρονη άσπρη φοραδίτσα, όλο τσαχπινιά και καμάρι. Μαζί τους είχαν πάρει τον γεροδεμένο Θανάση Νταή, που ήξερε καλά τους δρόμους στα καλύβια, αλλά μπορούσε να τρομοκρατήσει ορισμένους, που δεν θα ήθελαν να τους ψηφίσουν.

ΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΣΤΟ ΜΠΟΥΛΙΑΡΙ

ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ Κ. ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

Ήμουν τυχερός φέτος που βρέθηκα στο χωριό Μπουλιάρι και άκουσα  από  τις  ρίζες της την  αγνή δημοτική μουσική. Ήταν μια πρόκληση, ένα κάλεσμα του τόπου και των ανθρώπων του. Ο Σύλλογος Μπουλιαριτών  διοργάνωσε  φέτος, όπως και κάθε χρόνο, στη γιορτή της Αγ. Άννας  25.7.2015 το πανηγύρι.

Είχε παραδοσιακά όργανα, όπως κλαρίνο και κιθάρα , δημοτικά τραγούδια και παραδοσιακούς  χορούς.

Α Π Α Γ Ω Γ Η

Του  Βαγγέλη Κ. Χριστοπούλου

Κόντευε μεσημέρι. Ο ήλιος έτσουζε  και τα γίδια βόσκοντας είχαν πάρει συνέπαγα  την καταπράσινη πλαγιά, κατηφορίζοντας στο κεφαλόβρυσο.

Ο Πάνος, από το πυκνό δάσος,  βγήκε σ’ ένα ξάριο, ακολούθησε το περικοπό δρομάκι και πρώτος έφτασε  στην πηγή, που είναι στην άκρη του κάμπου.

Έπλυνε τα χέρια του, γέμισε τις χούφτες του με δροσερό νερό και τo ‘ριξε στα μούτρα του, για να διώξει την κάψα του προσώπου του.

ΟΙ ΑΚΛΑΔΟΥΡΕΣ ΜΙΑΣ ΚΡΙΤΙΚΗΣ

Συνέχεια από προηγούμενο

ΤΟΥ  ΚΩΣΤΑ  Π.  ΜΑΡΙΝΗ

Στο 71 τεύχος της «Νέας Εστίας»  ο κ. Ν. Α  δημοσίεψε για το βιβλίο μου «Α ν τ ί λ α λ ο ι από  το χ ω ρ ι ό   μ α ς» μια κριτική, που αν την πάρουμε για σταφιδόκλημα και θελήσουμε να το κλαδέψουμε, όσο κι αν ψάξουμε σε δάφτο, δε θα βρούμε ν’ αφήκουμε πείρο για «νοικοκύρη», όλο ξεράδια και στερφάδια θα ναι, σαν τα κλήματα που έκαψε ο πάγος εφέτο. Εξόν από τούτο όμως, η κριτική του αυτή είναι και ολότελα αντίθετη από τις κρίσεις, που η ίδια η « Νέα Εστία» έγραψε ως τώρα γι΄ αυτή μου την μελέτη, που δημοσίεψε σε δέκα συνέχειες.....

ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

ΟΛΟΙ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΝΑ ΠΑΡΑΒΡΕΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΤΙΜΗΣΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΜΑΣ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΤΡΙΩΤΗ, ΦΙΛΟΛΟΓΟ, ΛΑΟΓΡΑΦΟ ΚΑΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΚΩΣΤΑ Π. ΜΑΡΙΝΗ ΣΤΗΝ ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΠΟΥ ΔΙΟΡΓΑΝΩΝΕΙ Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΜΑΣ.

ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ Π. ΜΑΡΙΝΗ

                           « Α ν τ ί λ α λ ο ι     α π΄      τ ο    χ ω ρ ι ό    μ α ς»

Η δημοσίευση έγινε στο περιοδικό  Ν.  ΕΣΤΙΑ στον τόμο ΣΤ σελ 1037-1038 το 1929.

Το βιβλίο του κ. Μαρίνη αποτελείται από μια σειρά μελετών λαογραφικού περιεχομένου που δημοσιεύτηκαν σε περασμένα τεύχη της  «Ν. Εστίας» και εκδίδονται τώρα όλες μαζί, διορθωμένες και συμπληρωμένες . Οι μελέτες αυτές είναι εμπνευσμένες απ’ την ζωή των χωρικών της Γορτυνίας κι έχουν γραφτεί στο γλωσσικό της ιδίωμα. Διαιρούνται στις τέσσερις εποχές του χρόνου, ώστε να δοθεί ευκαιρία να παρελάσουν μια – μια όλες οι αδρομερείς σκηνές της ζωής των χωρικών.

ΤΟ ΕΙΚΟΝΟΣΤΑΣΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Του  Βαγγέλη Κ. Χριστοπούλου

   Ήταν παραμονή του Αγίου Κωνσταντίνου. Η θεία Μαρία του Μπερέτσου από την Κερπινή, μιας και δεν μπορούσε η  φίλη της η Αρειστίδαινα  φέτος να πάνε  μαζί στο Εικονοστάσι, θα πήγαινε μόνη της, ν’ ανάψει  ένα κερί και το καντήλι.

Το πρωί είχαν πάει οι δυο ανύπαντρες γειτονοπούλες της , που πάντα πήγαινε μαζί τους , να το ανάψουν. Η θεια Μαρία είχε έξι παιδιά.  Ο  γιός της ο  Κώστας ήταν  στην Αθήνα και ο Γιώργος της πολλά  χρόνια  στην Αυστραλία . Πήγαινε και παρακάλαγε τον Άγιο, να τους  έχει καλά και να τους  φέρει μια μέρα κοντά της, πριν κλείσει τα μάτια της.

Ο ΓΕΡΟ ΤΣΙΟΤΣΙΟΛΑΣ 1906 -1993

Του Βαγγέλη Κ Χριστοπούλου

Ήταν γιός του Χρηστάκη Φουρνόδαυλου  (Μποσμή) και της Δέσπως και γεννήθηκε δίδυμος με το Γιάννη τον Μποσμή (Τσαγκαρόγιαννη). Σε πολλά έμοιαζαν με τον αδελφό του. Είχε πυροκόκκινα  μάγουλα, χοντρή μύτη, χοντρά και σαρκώδη χείλη. Τα μάτια του ήταν σαν  καταγάλανες χάντρες σε βαθιές κόγχες. Είχε παχιά φρύδια , στρογγυλό   κούτελο, πυκνά μαλλιά στο κεφάλι, ελαφριά γενειάδα και ένα αιώνιο γλυκό χαμόγελο στο στόμα.......

Σ π η λ ι έ ς τ η ς Γ λ α ν ι τ σ ι ά ς

Σπηλιά του Κυριακόγιαννη

Του  ΧΡΗΣΤΟΥ  Γ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΠΟΥΛΟΥ

Σπηλιά του Κυριακόγιαννη;

Δύο είναι οι βασικοί λόγοι, κατά την γνώμη μου, που μπορούν να κάνουν τους  ανθρώπους να ενδιαφέρονται για τις σπηλιές.  Ο ένας είναι ιστορικός και ο άλλος τουριστικός, δηλαδή πρακτικός.

Όσον αφορά τον πρώτο λόγο, έχουμε να πούμε πως κάθε σπηλιά στην Ελλάδα, σ’ αυτόν τον  αιματοποτιμένο τόπο, με τις τόσες και τόσες περιπέτειες πούχε στη μακραίωνα ιστορία του, είναι κι ένα μνημείο, ένα μνημείο με ιδιάζουσα μορφή κι ιστορία. Η τύχη και η ζωή των προγόνων μας επι  τουρκοκρατίας ήταν πολλές φορές  συνυφασμένη με τις σπηλιές.

Π Α Λ Ι Ο Π Υ Ρ Γ Ο Σ

Του Βαγγέλη Κ.Χριστοπούλου

Σε μια από τις  βόρειες χαμηλές πλαγιές του Μαινάλου, σ’ ένα πλάτεμα με χούνες, λάκκες και καταράχια είναι χτισμένος ο συνοικισμός της ιστορίας μας, ο  Π α λ ι ό π υ ρ γ ο ς.

Πήρε το όνομά του από τον  Φράγκικο πύργο που υπήρχε εκεί  κοντά, του  οποίου τα ερείπια  παραμένουν ακόμα και σήμερα .

Ο Παλιόπυργος ήταν  ένας μικρός αγροτοποιμενικός συνοικισμός, η αρχή του οποίου χάνεται στο βάθος του χρόνου. Σημαντικός και αγαπημένος για όσους από μας ζήσαμε  εκεί.....

ΟΙ ΠΡΟΠΑΝΤΕΣ

ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ  Κ. ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ
               

Η Γορτυνία , ορεινή επαρχία με βραχώδη εδάφη,  είναι γεμάτη  από επιφανειακές  σπηλιές, καταβόθρες,   τρύπες και πρόπαντες. Όταν σκάβεται η γη της, για να γίνει κάποιο έργο ή  κάποιος δρόμος, φαίνονται  γουβώματα άλλοτε αβαθή και άλλοτε βαθιά   και είναι  εμφανείς παντού οι  σταλαγμίτες και σταλακτίτες.  Είναι βέβαιο  ότι  στο υπέδαφός της,   υπάρχουν και πολλές υπόγειες σπηλιές αγεωγράφητες, ανεξερεύνητες, που στον τόπο μας τις ονομάζομε  πρόπαντες.

ΤΟ ΣΠΑΣΜΕΝΟ ΚΑΝΑΤΙ

ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ  Κ. ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

      Στον Αντρέα Γ. Γούνη..................

Στο σπίτι τους είχαν ένα ξύλινο κανάτι που έπιανε μέσα δυο οκάδες .  Το στόμα του το σκέπαζε ένα πλατύ καπάκι, είχε ένα ωραίο χερούλι και  ήταν δεμένο  με  τρία όμορφα στεφάνια από ξύλο επίσης. Ήταν  φτιαγμένο από κέδρο και ανέδιδε  συνέχεια την χαρακτηριστική  μοσχοβολιά του.

Όπως έλεγαν το είχε  φτιαγμένο με τα χέρια του ο παπούς τους, ο πατέρας  του πατέρα τους, και γι αυτό το πρόσεχαν σαν τα μάτια τους.........

ΑΓΡΙΟΓΟΥΡΟΥΝΑ ΣΤΗ ΜΑΥΡΟΜΑΝΤΗΛΟΥ

ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ Κ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ   
 Λόγος που δεν είναι αληθινός, δεν βγαίνει από το στόμα του Παπά-Βασίλη.  Το είπε στο Σπύρο το Μαύρακα:

__Τι κάθεστε!  Χθες είδα στην Παναγιά τη  Μαυρομαντηλού , ένα  γουρούνι κατάμαυρο και στις Δασκαλέϊκες χούνες πάνω από είκοσι αγριογούρουνα! Τι κάνετε  και τεμπελιάζετε εδώ στην πλατεία;

ΝΕΟΣΥΣΤΑΤΗ ΕΤΑΙΡΙΑ

ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ Κ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ                     Απέναντι στη μισάνδρα μας, όταν ξάπλωνα στο κρεβάτι, έβλεπα κρεμασμένη τη μαγκούρα και τη  γκλίτσα μου. Τότε έμπλεκε η σκέψη μου και ατέλειωτες συζητήσεις γίνονταν μέσα μου. Αυτά τα συμμετρικά ραβδιά, με το στρογγυλό κεφάλι και την σκαλισμένη και όλο κεντίδια   γκλίτσα  μού θύμιζαν τους γέρους, που  πάνω τους στύλωναν το κουρασμένο κορμί τους. Τους νιους που καμάρωναν  κρατώντας το περίτεχνο κλιτσοράβδι τους και κόρδωναν το λυγερό τους σώμα.

Ο ΜΥΛΟΣ ΤΟΥ ΣΥΜΕΟΥ

Του Βαγγέλη Κ Χριστοπούλου.
 Η θεια Βαγγελιά, αν έβρισκε πλάκωση στο μύλο και ήταν να γυρίσει αργά το βράδυ στο σπίτι, φοβόταν να περπατά στις ρεματιές και το δάσος. Γι αυτό  σκέφθηκε να πάρει μαζί της τον μεγαλύτερο γιο της, τον Αριστείδη, μιας και η γειτόνισσα και συννυφάδα της ,η Κατερίνη, η  Τσιωτσιολού, δεν θα πήγαινε μαζί της στο μύλο, γιατί είχε αλέσει προ ολίγου χρόνου και είχε πέντε-έξι  ζυμωσιές αλεύρι στο κασόνι της, όπως έλεγε.

ΜΝΗΜΕΣ ΚΑΤΟΧΗΣ

Στου Καρατζά την τρούπα

Γράφει ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

Στο  καιρό της μαύρης κατοχής (1941-1944) δύο ήσαν κυρίως τα προβλήματα του κοσμάκη.  Η αβάσταχτη πείνα και η διαρκής απειλή θανάτου από του κατακτητές, κυρίως από τους Γερμανούς.

Η πείνα στο χωριό μας ενδημούσε από παλιά, αλλά στην κατοχή έγινε ανυπόφορη για τους περισσότερους. Στην ύπαιθρο η απειλή και ο φόβος από τον εχθρό είχε διαβαθμίσεις.

Στα χρόνια 1943-44 οι Γερμανοί κατακτητές , λόγω και της Εθνικής  Αντίστασης είχαν περιοριστεί στα κέντρα της χώρας και από καιρού σε  καιρό, έκαναν επιδρομές στην ύπαιθρο χώρα για εκκαθαρίσεις και αντίποινα........

Χελιδόνια

Του Βαγγέλη Κ.  Χριστοπούλου
Είναι  Σεπτέμβρης και ο  κήπος ακόμη είναι καταπράσινος . Οι λίγες κόκκινες ντομάτες κρεμασμένες ανάλαφρα  στα παλούκια, δίνουν το δικό τους τόνο. Οι αγγουριές απλωμένες  αναρριχώνται και τυλίγουν  με τους βλαστούς και τα κίτρινα λουλούδια τους, τα πράσινα βλίτα, τα σύρματα, τις φράχτες. Εδώ εκεί φαίνονται μισοκρυμμένα  αγγούρια μέσα στην πράσινη χλόη. Πιο πέρα οι ντάλιες με τα πολύχρωμα λουλούδια τους, είναι γεμάτες μέλισσες και πεταλούδες που ρουφάνε το χυμό και παίρνουν την γύρη τους........

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Του Βαγγέλη Κ.  Χριστοπούλου

Λογαριάζαμε στην μικρή παρέα του καφενείου και την δική του παρουσία.  Ακόμα δεν είχε έρθει από την Αθήνα και αναρωτιόμαστε.  Τι έγινε;

Μπας και σταμάτησε να λαχταρά το χωριό;

Για τον  Νίκο του Μπιτσίλη μιλάμε, για αυτόν πρόκειται.

Ερχόταν χρόνια και χρόνια στο χωριό, όταν ακόμα ήταν στην ζωή η μακαρίτισσα η μάνα του, η Bγενιά, που τον καλοδεχόταν ............................

ΤΟ ΚΑΛΟΣΩΡΙΣΜΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΗ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ 6.9.2014

Αγαπητέ πατριώτη και φίλε Χρόνη,

Σε καλωσορίζουμε στο χωριό μας μαζί  και όλους τους επισκέπτες φίλους Σουηδούς.

Με μεγάλη χαρά σας υποδεχόμαστε και σας ευχαριστούμε που ήρθατε και πάλι  κοντά μας  Θερμά σας ευχόμαστε ευτυχία,  χαρά και καλή συνέχεια της διαμονής σας  στην Ελλάδα....

ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ Γ. ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ

                                               

............Και το Λάδωνα το θρυλικό ποτάμι, το πανάρχαιο ποτάμι της ζωής , ο πόνος του ποιητή που ξέρει το χρέος του το τραγούδησε και το τραγουδάνε ακόμα πουλιά, ζωντανά κι άνθρωποι, καθένας με το τραγούδι του και με τη λαλιά του:

ΝΙΚΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ

ΤΟΥ ΜΗΤΣΟΥ   ΚΑΤΣΙΝΗ

Ποτισμένος και μεγαλωμένος ο Νίκος Δασκαλόπουλος από του λαού μας τους αγώνες και ταγμένος σ’ αυτούς για την υπεράσπιση της λευτεριάς, της Ανεξαρτησίας, της Προκοπής, της Δικαιοσύνης και πάνου από όλα της Ειρήνης όλου του κόσμου, στάθηκε πάντα ένας μαχόμενος ποιητής και μας έδωσε έργο που δεν μπορεί να μείνει στο περιθώριο.

Γ ε ν ν ή θ η κ ε το 1914 στην Αρκαδία, στην   Κ  Ε  Ρ  Π  Ι  Ν  Η   της Γορτυνίας και πέθανε στην Αθήνα στις 28 Οκτώβρη του 1984. Τέλειωσε το Γυμνάσιο Δημητσάνας, τη Συνεταιριστική Σχολή και γράφυηκε στην Πάντειο, χωρίς όμως να πάρει πτυχίο, γιατί τον βρήκαν τα χρόνια του πολέμου.

Στα 1939 ήρθε στην Αθήνα, βρήκε δουλειά στην ΕΤΜΑ, μα επειδή τα οξέα τον πείραξαν αναγκάστηκε να φύγει. Με την βοήθεια φίλου του γίνεται συνεργάτης σ’ εφημερίδες και περιοδικά του Πειραιά.  Η αρθογραφία του έκανε εντύπωση στον υπουργό Δημητράτο και τον διόρισε γενικό γραμματέα της οργάνωσης μετακίνησης και προστασίας ανέργων....

ΤΟ ΑΛΩΝΙΣΜΑ

Του ΝΙΚΟΥ  ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ

Μπονόρα ξύπνησε σήμερα ο Γιώργης με τη γυναίκα του. Η δροσιά της αυγής δεν αφήνει να τρίβουν τα στάχυα. Τ’ αλώνι τ’ αποσούρανε  αποβραδύς. Ο Στιχερός1  είναι καλά μπηγμένος αλλά για σιγουριά ο Γιώργης βαράει τις σφίνες με το τζίτζικα του τσεκουριού. Ένα -  ένα τα μισοδέματα στον ώμο τα κουβαλάνε από τη θεμονιά και τα πυθώνουν.....

ΤΟ ΚΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥ ΚΩΤΣΙΟΥ

Του Βαγγέλη Κ Χριστοπούλου
Θέλαμε ν’ αλλάξουμε  περιβάλλον από κείνο του καφενείου.  Νοιώθαμε και  την ανάγκη να περπατήσουμε για να ξεμουδιάσουμε. Συμφωνήσαμε λοιπόν να πεταχτούμε μέχρι τη λίμνη.

Τους γέμισα με ιστορίες, για τα ψάρια της λίμνης, που βγαίνουν τον Μάη στην άκρη τρία τρία , πέντε πέντε , κοπάδια ολόκληρα.  Πως κολυμπούν και φαίνονται άξαφνα οι ασημένιες κοιλιές τους. Πως  σμίγουν τα στόματά τους και «σιγοψιθυρίζουν» μεταξύ τους. ....

Η ΘΕΙΑ ΚΑΛΛΙΟΠΗ

Του Βαγγέλη Κ Χριστοπούλου

Τραγουδούσαν   όταν  έμεναν στα Ολύμπια παλάτια οι εννέα(μούσες) θυγατέρες του μεγάλου Δία . Η  Κλειώ η Ευτέρπη η Θάλειά η Μελπομένη η Τερψιχόρη η Ερατώ η Πολύμνια η Ουρανία       και η  ΚΑΛΛΙΟΠΗ  αυτή που ξεχωρίζει απ’ όλες τις άλλες……..

Όλα έγιναν τόσο ξαφνικά και απρόσμενα  που  αιφνιδιάστηκα. Τη σκηνή αυτή την είδα πολλές φορές στον ύπνο μου και κάθε φορά ξυπνούσα φοβισμένος.

Μια φορά γλίστρησα  κι έπεσα  κάτω και έμελε να το  θυμάμαι για όλη μου τη  ζωή.

Ήταν τη χρονιά που πρωτοπήγα στο Γυμνάσιο.

Τότε που το αίμα γοργοκυλά, βράζει και βάζει φωτιές στις αισθήσεις.

Θυμάμαι κείνη την  ημέρα  τ’ Απρίλη, που πήραν απόφαση οι Καθηγητές να πάμε μονοήμερη εκδρομή....

ΟΙ ΣΜΙΧΤΕΣ

Του Βαγγέλη Κ. Χριστοπούλου

Τέτοιον   καιρό, κοντά του Αγίου Κωνσταντίνου που έπιανε για καλά η άνοιξη, έσμιγαν οι τσοπάνηδες  τα  λιγοστά γιδοπρόβατά τους  για να τυροκομούν πιο εύκολα και να μην έχουν παιδεμό όλη την άνοιξη με μια στάλα  γάλα που έπιανε ο καθένας .  Πέντε- έξι  μικροτσοπάνηδες,.....

Οριστικός εκλογικός κατάλογος του Δήμου Κλείτωρος της Επαρχίας Γορτυνίας 1865-1892

        

        Χωρίον Γλανιτζας:

 

Α/Α    ΟΝΟΜΑ  και   ΕΠΩΝΥΜΟ             ΟΝΟΜ ΠΑΤΡΟΣ   ΗΛΙΚ  ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ η  

           Του  ΕΚΛΟΓΕΩΣ                                                                              ΕΠΙΤΗΔΕΥΜΑ.............

ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΚΑΒΟΥΛΙΩΤΙΣΣΑ

Του Βαγγέλη Κ. Χριστοπούλου

Αφιερωμένο στην Ελπίδα Γεωργιάδου

Η  γιορτή της Παναγιάς της Καβουλιώτισσας έπεφτε στις 25 Απρίλη. Με χωριανούς μου, είπαμε να συνεορτάσουμε φέτος την Παναγία, η εορτή της οποίας συμπίπτει την πρώτη Παρασκευή μετά το Πάσχα.  Θέλαμε να ξεσκάσουμε λίγο  στην ύπαιθρο, στο πανηγύρι, μιας και το Μεγαλοβδόμαδο  και η γιορτή της Ανάστασης του Κυρίου, είχε  συνοδευτεί με βαριά συννεφιά, βροχή και ο  χορός και τα τραγούδια ήσαν λίγα  και δεν ευχαριστηθήκαμε........

Ο ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΓΙΟ ΦΩΣ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ

του Βαγγέλη Κ. Χριστοπούλου

Σήμερα του κυρ. Γιώργη το μυαλό ταξιδεύει στις πονεμένες ημέρες, με το Θείο Δράμα που ξετυλίγεται  στους Ναούς της Αθήνας.   Αλλά θυμάται  και όλη την γιορταστική ατμόσφαιρα της παιδικής του ζωής, στο χωριουδάκι του, την Μυγδαλιά Αρκαδίας. Θυμάται τον Πατέρα του, την μάνα του, τ’ αδέρφια του, τους  χωριανούς του, όλες τις ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας.  Θυμάται την μεγάλη  Δευτέρα με το ξεκίνημα της αυστηρής νηστείας και την ακολουθία του.....

ΚΟΥΡΠΟΣ ΛΑΔΩΝΑΣ: ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ

ΚΟΥΡΠΟΣ ΛΑΔΩΝΑΣ: ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

                             

Μια ενδιαφέρουσα πνευματική δουλειά έφερε σε πέρας ο κ. Βαγγέλης Χριστόπουλος,

όπου ένα τμήμα της το εξέδωσε σε βιβλίο με τον τίτλο: «ΔΕΚΑ ΕΝΝΙΑ ΚΙ ΟΓΔΟΝΤΑ».

Ο σκοπός της προσπάθειας ήταν και είναι να ανακαλύψει και να περισώσει όσα περισσότερα στοιχεία της λαϊκή παράδοσης του τόπου του.

Στο βιβλίο: «ΔΕΚΑ ΕΝΝΙΑ ΚΙ ΟΓΔΟΝΤΑ»  του Βαγγέλη, θα βρει ο αναγνώστης ονομαστά πρόσωπα της παλιότερης κοινωνίας του  χωριού  του, ΜΥΓΔΑΛΙΑ ΓΟΡΤΥΝΙΑΣ, ποικίλες σκηνές του βίου τους, ξεχωριστούς χαρακτήρες ανθρώπων και γενικά πολλές πτυχές της κοινωνικοοικονομικής ζωής του χωριού  τις περασμένες δεκαετίες.

 Το βιβλίο εκδόθηκε σε πολύ περιορισμένο αριθμό αντιτύπων και προορίζεται να διανεμηθεί δωρεάν σ’ όσους πατριώτες και φίλους θα ήθελαν να το αποκτήσουν.

Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να απευθυνθούν στον κ. Βαγγέλη Χριστόπουλο.

ΤΗΛ.2106514415

Email: girakas@yahoo.gr

ΚΑΙ Τ’ ΟΝΟΜΑ ΑΥΤΗΣ … Ζ Α Μ Π Ι Α

                                                                               Του Βαγγέλη Κ. Χριστοπούλου

__Και δε μου λες σύντεκνε, από πού

είσαι;

__Από  πού αλλού. Από την γ-Κρήτη, το χωριό  Ρουμελή του  Ρεθύμνου.

__Και τί γυρεύεις εδώ;

__Ήρθα να  ‘ρωτήξω για τα χαρθιά τση σύνταξης, που πάνε αλλού και δεν με βρίχνουνε  στο σπίτι.

 Είχα ακούσει τη συζήτηση  που έκανε με την υπάλληλο του Ι.Κ.Α , όπου του ζήτησε να κάνει καινούργια αίτηση με τα στοιχεία του και την διεύθυνση του σπιτιού του.........

Η ΠΟΛΥΣΥΝΘΕΤΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ ΑΝΕΚΔΟΤΑ-ΓΝΩΜΙΚΑ

ΤΟΥ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ Ι. ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΥ

Από το βιβλίο του «Θεόδωρος Κολοκοτρώνης»

Η μεγάλη εποποιία του 1821 είναι στενά συνδεμένη με τη μεγάλη μορφή του Γέρου του Μοριά. Ο Γέρος του Μοριά, όσο και να περιορίζεται στην Πελοπόννησο, τα λόγια του, η δράση του και οι αγώνες του απηχούν τους Πανέλληνες. Προσφέρει άφθονο αίμα και τεράστιες θυσίες και αποτελεί την εξοχότερη φυσιογνωμία της γιγαντομαχίας του 1821......

ΤΑ ΜΑΓΙΑ

            Του Κώστα Π. Μαρίνη

{Νύχτα αστρόφεγγη. Μέσα σ’ ένα δάσος σταβρώνουνε, τρείς δρόμοι, τρίστρατο. Δέντρα και κλαριά παλιά, γκουφαλιασμένα, ντυμένα με μόσκλια και κισσό. Τόπο τόπο βουίζει ο αέρας στα γέρικα κλώνια τους.

Στη ρίζα τους τούφες τα νέα κλαριά και φτέρες. Είναι μεσάνυχτα.

Έρχεται η Μαλάμω η πανώρια.....

Α Π Ο Κ Ρ Ι Ε Σ

Του Βαγγέλη Κ Χριστοπούλου. 

.....Ώρες – ώρες μου φαίνεται ότι οι χωριανοί μας  που έφυγαν, πήραν μαζί τους τις παραδόσεις του χωριού, τα ήθη, τα έθιμα και τις άγραφες μνήμες. Όλα αυτά σχεδόν πάνε!  Χάθηκαν.

Απόκριες λέγονται  οι τρείς βδομάδες, πριν από την Μεγάλη Σαρακοστή. Σ’ αυτές τις γιορτινές μέρες οι άνθρωποι επιζητούσαν, παλιά και τώρα, την συντροφιά, την αποφυγή της απομόνωσης και την οργάνωση ομαδικών εκδηλώσεων......

Αρκαδικό ηθογράφημα ΕΝΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑΤΙΚΟ ΠΡΩΙΝΟ

ΤΗΣ ΠΑΝΟΥΛΑΣ ΒΡΑΧΝΟΥ – ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ.

Κοντεύει να ξημερώσει κι η κυρά – Πάναινα κοιτάζει από το παράθυρο του σπιτιού της και σηκώνεται από το κρεββάτι της:..........................

ΤΟ ΠΗΓΑΔΙ ΤΟΥ ΣΟΥΦΗ

Του Βαγγέλη Κ Χριστοπούλου .

Στον παλιό δρόμο που ενώνει την Κερπινή με το «Ιερό της Γλανιτσιάς» στην Αγία Παρασκευή, και τα Λαγκάδια, βρίσκεται του Σούφη το πηγάδι.

Πολύ πιθανόν και στην αρχαιότητα , το 460-450 π.χ., που λειτούργησε το Ιερό της Γλανιτσιάς,   με το νερό  του να κάλυπτε τις λατρευτικές και άλλες ανάγκες των κατοίκων, αφού σήμερα είναι το κοντινότερο σημείο που υπάρχει νερό.

Βρίσκεται ανάμεσα στ’ αμπέλια και τα χωράφια της Μυγδαλιάς (Γλανιτσιάς), μισοχωμένο σε θάμνους και αγριόβατα.......

ΚΑΛΛΙΣΤΕΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΑΡΚΑΔΙΑ

Ελένης Χαραλαμποπούλου – Δαμιανού.

« Παν  ότι μοντέρνο υπάρχει στη ζωή μας,

Το οφείλουμε στους αρχαίους Έλληνες»

                                    Oscar wilde

Είναι γνωστό,  ότι η αρχαία Ελληνική κοινωνία ήταν μια κοινωνία αυστηρά αρσενική.  Ο δούλος δεν είναι το μόνο πλάσμα, που δεν μετέχει στη δημοκρατία. Δίπλα του, το ίδιο περιφρονημένη με αυτόν, είναι και η γυναίκα.  Η γυναίκα λογαριαζόταν για τα παιδιά, που θα έφερνε στον κόσμο, ιδιαίτερα τα αρσενικά. Οι άντρες ήσαν ....

ΕΚ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΟΥ ΣΕΛΙΔΟΣ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΒΕΗ ΑΝΑΠΗΔΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟΝ ΤΟΥ ΘΡΥΛΙΚΟΥ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ.

Νίκος Βέης

    

Ο Νίκος Βέης, το έτος 1901, απόφοιτος του γυμνασίου, είχε αποκτήσει το αρχείον του Δημητσαναίου Ανδρέου  Παπαδιαμαντοπούλου, ήρωος του «Εικοσιένα».  Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, υπήρξε πιστός μάρτυς των προς την πατρίδα εκδουλεύσεων και της εν γένει ηρωϊκής δράσεως τού περί ου ο λόγος Δημητσανίτου, όπως ομολογεί είς σχετικόν πιστοποιητικόν του, περί του Ανδρέα Παπαδιαμαντοπούλου.

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΤΗ ΣΤΑΝΗ

Του Βαγγέλη Κ Χριστόπουλου

Κόντευαν  να ‘ρθουν  τα Χριστούγεννα.  Το μαρτυρούσε ο τσουχτερός αέρας  και η παγωνιά. Το άκουγες από γνωστούς και ξένους στις  συζητήσεις , το  έβλεπες από τις προετοιμασίες που οι άνθρωποι έκαναν, με τα ψώνια στα μαγαζιά  και το συγύρισμα των σπιτιών για να γιορτάσουν χαρούμενα. Οι ευχές πήγαιναν κι έρχονταν  «Χρόνια πολλά, καλά Χριστούγεννα».

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΤΑΜΙΑΣ



ΣΠΙΤΙ Κ.ΜΑΡΙΝΗ

 1. Νεραϊδοχορός


Κώστα Π. Μαρίνη – Πλ. Πραγιάνης
Πολλές βολές κατεβαίνω στο ποτάμι και συριανάω ανάμεσα στα δροσολουσμένα τριφύλλια του κάμπου.

Καθώς θυμάμαι τα παιδιάτικά μου ξαναπαίζω σα μικρό παιδάκι με τα πολύχρωμα χαλίκια. Ένα μεσημέρι είδα κάμποσες γυναίκες να βγαίνουν ολόγδυτες από το ποτάμι. Δέσαν τα ξέπλεκα μαλλιά τους μ’ ένα λουλακωμένο τσεμπέρι και πιάσαν ένα ξωτικό χορό στη χλόη απάνω...

Τις κοίταζα με μάτια γκουρλωμένα! Ποτέ μου δεν είχα ειδεί τέτοιο χορό. Και τι γλυκά που τραγουδούσαν!..

Τριάδης Νικόλαος

Τριάδης  Νικόλαος Συγχρονη  Αρκαδική  και Γορτυνιακή   ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ Ο ποιητής, στιχουργός, ιστορικός και συγγραφέας Νικόλαος Χρ. Τριάδης γεννήθηκεστη ΜΥΓΔΑΛΙΑ Αρκαδίας. Τέλειωσε το Γυμνάσιο Λαγκαδίων Γορτυνίας. Απεφοίτησε από τη Σχολή Ασυρματιστών του Πειραϊκού Συνδέσμου και ταξίδεψε 4 χρόνια στα καράβια, σαν δόκιμος Ασυρματιστής και Ανθυποπλοίαρχος. Έκανε ποντοπόρα ταξίδια και τον περίπλου της γης. Στη συνέχεια......

ΣΤΗΝ ΠΕΡΑΜΕΡΙΑ

Του Βαγγέλη Κ Χριστοπούλου                                   

__Ποια ,τι λες Ελένη ;  Θα την βγάλουμε την υποχρέωση;  

  Μ’ αυτές τις κουβέντες  του άντρα της, ήρθαν στο μυαλό της  Ελένης τα ξερά «όχι» και  η  άρνηση πολλών συγχωριανών, να της δανείσουν μια χούφτα μπομποτάλευρο, να φτιάξει στα παιδιά της χυλό.  Ήσαν, βλέπετε, τα σκληρά χρόνια της Κατοχής, της πείνας και του τρόμου. Μια μόνο .....

ΠΕΝΤΕ ΚΑΙ ΕΞΙ

   ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ Κ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

    Κάθισε  στο μπλέ τραπεζάκι του καφενείου που ήταν ανοιχτό το τάβλι πάνω του  και παρήγγειλε καφέ. Σβούριξε  δυo- τρεις φορές τα ζάρια και πριν αυτά ηρεμήσουν ρώτησε:

__Εσύ, Μάγκα, δεν παίζεις τάβλι; Καμία απάντηση.    Θέλει μυαλό  το τάβλι, τι το πέρασες, δηλωτή;   Καταλαβαίνω,  φοβάσαι να παίξεις,τον πείραξε!....

ΤΟ ΚΟΛΟΚΥΘΙ

ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ Κ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

Ο τόπος τριγύρω, άδειος από πέτρες. Αν με βλέπανε να πετά πέτρες, πήγαινα χαμένος! Θα πέφτανε τα μούτρα μου από ντροπή, για κείνα που θ’ άκουγα και κείνα που θα ‘λεγαν  στον κόσμο του χωριού για μένα!.

Το ‘βαλα πείσμα, να το ρίξω κάτω στην ρεματιά, το κρεμασμένο  κολοκύθι στο γκρεμό, εκεί ψηλά στα περιβόλια κοντά στο κεφαλόβρυσο..

Ο ΓΙΟΥΚΟΣ

ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ Κ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

                                                            

  Πένθιμα σήμερα 12.6.2016 οι καμπάνες χτύπησαν και η φύση ντυμένη ακόμη στα γιορτινά.  Αποχαιρέτησε η   Τ Ο Υ Λ Α  μας στα 80 της χρόνια την ζωή, τους ανθρώπους και το χωριό.

__Τ Ο Υ Λ Α μου αγαπημένη φίλη και πατριώτισσα θα σε θυμόμαστε. ¨όλα τα ήξερες και όλα τα φρόντιζες. Και το σπίτι και τα παιδιά και στο χωράφι και στον αργαλειό και παντού. Σκόρπαγες χαρά και τραγούδι, αγάπη και καλοσύνη.

Τέτοιες μέρες γινόταν στον Αγιοθόδωρο  «ο Κούρος» και έβαζες τον εαυτόν σου μπροστά στις δουλειές. Και στις ετοιμασίες ήσουν πρώτη και το γάλα έπηζες τυρί στο μεγάλο λεβέτι και τα τραπέζια έστρωνες και το γιαούρτι πρόσφερες με αγάπη, όλα εντελώς δωρεάν.

Ότι μπόρεσες απλόχερα μας έδωσε. Θα είσαι πάντα γύρω μας στον νου μας στην καρδιά μας.

                                    Αντίο    Τ Ο Υ Λ Α   καλό  ταξίδι …