ΓΙΑ ΓΕΛΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΚΛΑΜΑΤΑ

  

                                   

                                                                  Του Βαγγέλη Κ. Χριστοπούλου

Είναι πραγματικά για κλάματα!!!!!!!!!!!!!!!!

__Τι είναι και τούτο το κακό που μας βρήκε παιδάκι μου. Κάθε χρόνο τέτοια εποχή να έχουμε τα ίδια.

__ Τι έπαθες γιαγιά;

__Να! Δεν βλέπεις παιδάκι μου, την θολούρα που έχει το νερό, στις βρύσες μας; Λέρωσα τα ρούχα μου, που έβαλα στο πλυντήριο. Που να ήξερα πως θα έβγαινε το νερό κόκκινο. Τώρα τι να κάνω, μου λες;

Ο ΓΥΜΝΑΣΤΗΣ ΜΟΥ

 

                                             

                                                         Του Βαγγέλη Κ. Χριστοπούλου

Σήμερα περπάτησα πάλι τους δρόμους της Δάφνης  και μάζεψα στην σκέψη μου, σκιές κάποιων  από τους ανθρώπους  που  είχα γνωρίσει παλιά. Πριν επιστρέψω στο χωριό μου, ήθελα ν ακούσω έστω νοερά, πολλών τις φωνές , γιατί δεν πρόκειται να τους δω μπροστά μου. Γιατί είναι φευγάτοι  στον άλλο κόσμο.

Ένας από αυτούς είναι ο καθηγητής μου της Γυμναστικής.

Περπατώντας στο καλντερίμι από την πλατεία για το επάνω χωριό ,   έφθασα χωρίς να το καταλάβω κοντά στο σπίτι του.