Σάββατο 26 Δεκεμβρίου 2020

ΤΑ ΚΑΛΑΝΤΑ

 

                                      

Με το φώτισμα ξεκινήσαμε οι τρείς μας, ο Σωτήρης, ο Γιώργης κι εγώ. Θα λέγαμε πρώτα τα κάλαντα στην απάνου γειτονιά και ύστερα στο κέντρο του χωριού και περιμετρικά.

__Μπάρμπα να τα ειπούμε;

__Πέστε τα, αλλά τι να σας δώσω που δεν έχω δεκάρα τσακιστή!

__Ότι έχεις μπάρμπα δώσε μας. Να κάνουμε το ξεκίνημα θέλουμε. Έτσι ξεκινήσαμε  οι τρείς μας να τα λέμε:  Καλή ημέρα άρχοντες , αν είναι ορισμός σας Χριστού την θεία γέννηση να μπώ στ αρχοντικό σας…

Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2020

ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΟΡΜΗΝΙΕΣ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΜΟΥ


Προσπαθώ να θυμηθώ σαν την σημερινή ημέρα, πριν 63 ακριβώς χρόνια το 1957.

Μελανιασμένος ο ουρανός από τα άγρια σύννεφα και ο άγριος βοριάς, περόνιαζε τα κόκκαλα, μέχρι το μεδούλι. Κρύο, χιόνια, βροχές με κοκοσιάλια , στραβοί της πείνας οι περισσότεροι και μπόλικη ξυπολησιά ήταν το  καθημερινό σκηνικό.

Οι τσοπάνηδες τυλιγμένοι με ότι πανοφόρια είχαν μαζί τους και με τριμμένα ρούχα, έβγαζαν τα πρόβατα σε κανένα απαγκερό χωράφι, να αρπάξει το στόμα τους κάτι να μην ψοφήσουν της πείνας.  

Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2020

Η ΑΠΑΝΩ ΒΡΥΣΗ ΤΗΣ ΣΤΡΕΖΟΒΑΣ

                  

                    Του Βαγγέλη Κ  Χριστοπούλου

Περπατώντας μετά το Ηρώων τον ανηφορικό δρόμο με το καλντερίμι , χωρίς να το καταλάβω, έφτασα στους πρόποδες του Αγίου Χαραλάμπους με  τον επιβλητικό Ναό και με το κομψό καμπαναριό,  με την απέραντη θέα.


Κάποτε ανέβαινα   καθημερινά για έξι  ολόκληρα χρόνια αυτόν τον δρόμο με συμμαθητές και συμμαθήτριες.

Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2020

Ο ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΗΣ ΚΕΡΠΙΝΗΣ


               
                     

                                                               Του Βαγγέλη κ. Χριστοπούλου

Ήταν Πέμπτη 22 του μήνα, προς το μεσημέρι. Η πρεσβυτέρα κ. Παγώνα , πήρε την σκούπα, ξεσκονόπανα και ένα μεγάλο καλάμι και κατευθύνθη μέσω στενού δρόμου στον μικρό Ναΐσκο του Αγίου Δημητρίου.  

Ο Ναός  βρίσκεται πλησίον του όμορφου χωρίου της  Κερπινής, είναι πάλλευκος και ο τρούλος  με τα οκτώ παράθυρα φαντάζει από μακριά και αφήνει άπλετο φως να περάσει μέσα του.  Έγινε με δαπάνες  του αείμνηστου  Βαγγέλη Νταλιακούρα.

Για όσους δεν το ξέρουν βρίσκεται πλησίον τεράστιου δέντρου που θέλει δύο και τρείς ανθρώπους, να το αγκαλιάσουν.

Τετάρτη 12 Αυγούστου 2020

ΠΑΡΑΜΟΝΕΣ 15ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ


                                        Του Βαγγέλη Κ. Χριστοπούλου


__Για να’ χουμε καλό ρώτημα, για πού το βάλατε παλληκάρια;  Ρώτησε ο γέρος θαρρετά. 

__Πάμε ψηλά στην κορυφή της Κουκούλας. Μας είπαν όποιος ανέβει εκεί επάνω, ζει ένα όνειρο. Σμίγει με τον Θεό και τους ανθρώπους.

__Σωστά σας το είπαν. Μακάρι να μπορούσα κι εγώ να σας ακολουθήσω, ήθελα πολύ από κι επάνω να στείλω τις ευχές μου στον κόσμο που γνώρισα.

__Γέροντα τόση ομορφιά έχει το μέρος εκεί, που τόσο πολύ το παινεύεις;

Παρασκευή 22 Μαΐου 2020

ΠΟΝΕΜΕΝΗ ΨΥΧΗ

                                                                             Του Βαγγέλη Κ. Χριστοπούλου
Κάθε ημέρα έπαιρνε τα στενά σοκάκια και γύριζε ούλο το χωριό χαιρετώντας δικούς και ξένους.  Σαν έβλεπε κάποια γυναίκα στο μπαλκόνι, της έλεγε καλημέρα  και αλλοίμονο αν δεν της  απαντούσε.

Δευτέρα 11 Μαΐου 2020

ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥ ΛΑΔΩΝΑ


                                     Του Βαγγέλη Κ. Χριστοπούλου

Στο μεγάλο ποτιστικό χωράφι, κοντά στον Λάδωνα, Κερπινιώτες  φύτευαν μποστάνια χαρούμενοι και σκεπτικοί  για την ζωή και τον πλούτο  που θα έφερναν οι μικροί σπόροι. Ήταν σχεδόν αμίλητοι από την κούραση, όταν άγνωστος ξανάφανε  κόκκινος από το γρήγορο βάδισμα, στο λουλουδιασμένο μονοπάτι, που ήταν και χώρισμα με τα γειτονικά χτήματα.

Κυριακή 5 Απριλίου 2020

ΤΟ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΑΙΪΚΟ (ΚΑΤΣΙΑΊΪΚΟ) ΣΠΙΤΙ


                                                   
  Του Βαγγέλη Κ. Χριστοπούλου

Πριν πολλά χρόνια, παιδί ακόμη, καθώς πέρναγα στον δημόσιο δρόμο, η ματιά μου έπεφτε  σε τούτο το όμορφο σπίτι, με την μεγάλη αυλή, τις κληματαριές τις καρυδιές στο πίσω μέρος και τις γλάστρες γεμάτες λουλούδια.

Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2020

Η ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΤΗΣ ΜΗΛΟΥ




                                                  Του Βαγγέλη Κ. Χριστοπούλου

Κοντά σε άλλες αρχαιότητες, σκεπασμένο με το απαλό χώμα της Μήλου, αιώνες βρισκόταν σε έναν υπόγειο θόλο το ημίγυμνο σώμα της Αφροδίτης. Τα μεσημέρια που πύρωνε ο ήλιος το κορμί της, ζεσταινόταν και  αναστέναζε. Λίγο πιο κάτω στην  λευκογάλανη   θάλασσα της Μήλου της ατέλειωτες νύχτες   της μοναξιάς,  πήγαινε από ένα μυστικό δρομάκι, σε ένα με βράχια, ζωσμένο μουράγιο,  προφυλαγμένο από τις άγριες πνοές του πελάγους.

Τετάρτη 8 Ιανουαρίου 2020

ΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΗΣ ΣΕΒΔΑΣ


Το καφενείο της Σέβδας είναι μια όμορφη γωνιά, για κάθε Γλανιτσιώτη, για κάθε ξένον, φίλο ,επισκέπτη. Είναι ένας ζεστός και ευχάριστος χώρος που βρίσκεις άριστη εξυπηρέτηση από την μελαχρινή γυναίκα με τα κατάμαυρα μάτια και το χαμογελαστό πρόσωπο.Την Σέβδα.

 Εκεί βρίσκονται συχνά τα βράδια  η οικογένειά της (ο άνδρας της με τα τρία παιδιά της) που γίνεται και δική μας οικογένεια και παρέα.
Εδώ πάντα είναι όμορφη η στιγμή,  αυτή της συνάντησης, της παρέας, του χαιρετισμού και του αλληλοκεράσματος του καφέ και του ποτού.

Κυριακή 5 Ιανουαρίου 2020

Αρκαδολατρική ποίηση L` ARCADIA: Η ΑΡΚΑΔΙΑ




Jacopo Sannazaro (+1530) Ιταλός Ποιητής

Αρκαδογέννητε Θεέ, Λύκαιε Δία
αξίωσέ με να βρεθώ στην Αρκαδία.
Αναζητώ την σωτηρία, την παρηγοριά μου
απ’ την οδύνη που ματώνει την καρδιά μου.

Στην Αρκαδία πάρε με, κυρίαρχε του κόσμου
και την γαλήνη της ψυχής , γρήγορα δώσ’ μου.
Να με γνωρίσεις με τον γιό σου τον Αρκάδα
τον πιο αντρειωμένο σε όλη την Ελλάδα.