Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2017

Η Γ Α Τ Ο Υ Λ Α


Του Βαγγέλη Κ. Χριστοπούλου

Ήταν δέκα η ώρα το πρωί και το κρύο ήταν τσουχτερό. Τα κεραμίδια έσταζαν από το λιώσιμο του πάγου και τα απόσκια ήταν ακόμη κάτασπρα.  Βγαίνοντας έξω στην αυλή να πάρω ξύλα για την φωτιά, μια αγριόγατα χάθηκε , στην άλλη γωνιά του κήπου και κρύφτηκε κάτω από θάμνους. Πισωγύρισα , μπήκα μέσα στο σπίτι , πήρα ένα κομμάτι συκώτι καλοψημένο που είχε περισσέψει από το βράδυ και το πέταξα στους θάμνους.

Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2017

ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟ


Του Βαγγέλη Κ. Χριστοπούλου


Κουκιά θειά, κουκιά θειά……
«  Δώσε και μένα θειά , δώσε και μένα θειά, θεός  σχωρέστους , θεός σχωρέστους!...»
--“ Μακριά από την σκάφη, να μην ρίχτε μέσα  κανά σαρίδι,.” Μας έλεγε      η θειά- Μήτσαινα  και κρησάριζε με την ψιλή  κρησάρα το  αλεύρι.        Καταλάβαμε ότι αύριο ήταν  Ψυχοσάββατο και όλα έπρεπε να είναι πεντακάθαρα. Θα έφτιαχνε προσφορές και θα τις έδινε στον παπά, για να κάνει δέηση για τους πεθαμένους  και κουκιά για να συγχωρεθούν.
Σ’ ένα τραπέζι ξύλινο, η θεια- Μήτσαινα  είχε ακουμπισμένη τη σφραγίδα, που θάβαζε στα πρόσφορα και στα  μικρά  προσφοράκια.
Το ζύμωμα και το πλάσιμο της προσφοράς ήταν γι αυτή και για όλες τις γυναίκες, πραγματκή ιεροτελεστία. Σε λίγο  τα πρόσφορα θα έβγαιναν από τον φούρνο  αφράτα και προφαντά.  Από την πάνω πλευρά ήσαν κεντητά με έναν μεγάλο κύκλο, την ιερή Σφραγίδα.

Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2017

ΛΑΓΚΑΔΙΝΟΙ ΠΑΠΟΥΤΣΗΔΕΣ


   ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ Α.  ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ  ΜΟΥ.

 Η ΠΕΙΝΑ ΤΟΥ 1941-42 (Προσωπικές εμπειρίες μου)



Θυμάμαι , κατά τον Γενάρη του 1942. Ήρθανε στο χωριό δυο αδέρφια παπουτσήδες, οι Λανήδες από τα Λαγκάδια. Εγκαταστάθηκαν έξω από την παράγκα του Φλεβάρη ( στο χωριό Μυγδαλιά Γλανιτσιά), απλώσανε τα πετσιά και τα εργαλεία τους κι αρχίσανε να μπαλώνουν και να σολιάζουν παλιά παπούτσια. Ο μεγάλος αδερφός _ Γιώργη τον λέγανε _ ένας πανύψηλος άντρας έκοβε την τιμή, τρείς ως πέντε οκάδες σιτάρι το ζευγάρι, δούλευε σιγανοτραγουδώντας και που και που πέταγε το καλαμπούρι  του σαν γνήσιος Λαγκαδιανός.