Παρασκευή 25 Δεκεμβρίου 2015

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ

 ΒΑΓΓΕΛΗΣ Κ. ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Όσο κόντευαν να έρθουν τα Χριστούγεννα, το ξεροπάγωνο γινόταν αφόρητο. Στα βουνά τα σύννεφα ακούμπαγαν βαρυφορτωμένα επάνω τους και οι κορφές  φέγγανε από το άσπρο  χιόνι που έριχναν. Στέλνανε και σε μας χαμηλότερα την αντάρα και αδύναμες, καταϊδρωμένες  νιφάδες χιονιού. Τα νερά κρουστάλλιαζαν, καθώς ψιλόβρεχε ασταμάτητα και έκανε τα σοκάκια και τους  δρόμους  της Γλανιτσιάς  αδιάβατους από την λάσπη. Το κρύο τσουχτερό, έριχνε όλη την κακία και την απειλή του επάνω μας. Κοκκίνιζαν και μελάνιαζαν  οι μύτες, τ’ αυτιά και τα ημίγυμνα και ξυπόλυτα πόδια μας. Μα κάπου και ο Θεός άκουγε τα παρακάλια μας, έπαιρνε λίγο ο ήλιος, στέγνωνε ο τόπος και εμείς τα παιδιά ξεδίναμε με παιγνίδι στην  πλατεία του χωριού. Γενικά το κρύο και τη βροχή δεν τα χαμπεριάζαμε τότε, ούτε τις συνέπειες βέβαια. Το παν ήταν για μας το παιγνίδι.

Κυριακή 20 Δεκεμβρίου 2015

ΑΠΟ ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΜΟΥ (ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ)


 Του Βαγγέλη Κ. Χριστοπούλου

Στα συμπαθητικά  δύο καφενεία της πλατείας, ως επί το πλείστον είμαστε οι ίδιοι θαμώνες κάθε ημέρα. Άλλοτε πίνουμε το καφεδάκι μας, αμίλητοι, σοβαροί, σκυθρωποί και άλλοτε μια ηλιαχτίδα γέλιου, χαράς και κεφιού αλλάζει τα πάντα.
Σαν έρχεται το φθινόπωρο και χειμωνιάζει, δίπλα από την σόμπα όλοι μαζεμένοι κοντά κοντά, ζωηρεύομε τη συζήτηση. Τα καλαμπούρια και τα ανέκδοτα δίνουν και παίρνουν και τα γέλια φουντώνουν.
Φαίνεται μόλις είχε ξεκινήσει η συζήτηση για το σημερινό συμβάν στο ποιμνιοστάσιο του  Γιάννη. Καθώς μιλούσε, όλοι τον κοίταγαν πρόσχαρα.