Του Βαγγέλη Κ. Χρισστοπούλου
Ωστόσο παραμένουν ακόμη
ζωηρά στην μνήμη μου οι άνθρωποι της Δάφνης Καλαβρύτων και η μικρή χαμοκέλα, που κείνη την εποχή έγινε μαγειρείο, με τα γιασεμιά της,
τα αγιοκλήματα και το άρωμά τους τριγύρω. Θυμάμαι ακόμη με υπόληψη τον καθηγητή μας, Μιχάλη Τσικαλουδάκη, για την αγάπη που έδειξε χωρίς τσιγκουνιά,
χωρίς επιφύλαξη, σε μας τους μαθητές του και, εκτός των άλλων, πρωτοστάτησε
στην οργάνωση μαθητικών συσσιτίων στο
γυμνάσιο. Μια όντως μεγάλη ευεργεσία για όλους μας.
Πολλά ξεχάστηκαν με την
πάροδο του χρόνου και δυσκολεύομαι να ανασύρω από την μνήμη μου γεγονότα των
γυμνασιακών χρόνων.
