ΤΟΥ
ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ Ι. ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΥ
Από
το βιβλίο του «Θεόδωρος Κολοκοτρώνης»
Η μεγάλη
εποποιία του 1821 είναι στενά συνδεμένη με τη μεγάλη μορφή του Γέρου του Μοριά.
Ο Γέρος του Μοριά, όσο και να περιορίζεται στην Πελοπόννησο, τα λόγια του, η
δράση του και οι αγώνες του απηχούν τους Πανέλληνες. Προσφέρει άφθονο αίμα και
τεράστιες θυσίες και αποτελεί την εξοχότερη φυσιογνωμία της γιγαντομαχίας του
1821......
Σωστός
βουνίσιος γίγαντας της λευτεριάς, με λυγεράδα, σαλτάρει από τα βουνά και τους
κάμπους και σκορπίζει τον τρόμο και την λαχτάρα στους Τούρκους, χαρίζοντας την
λευτεριά στους ραγιάδες.
Ο αέρας που
μανιασμένος φυσάει ανάμεσα στ΄Αρκαδικά βουνά, όπου ζει και μεγαλώνει ο ήρωας
της λευτεριάς, του φυσάει τα στήθη του, τη δυνατή πνοή του και οι αετοί και τα
γεράκια, που πετούν πάνω από τ’ αγέρωχα βράχια των βουνών της Αρκαδίας, του
δίνουν την τόλμη τους.
Τα δρολάπια
του χειμώνα και η κάψα του καλοκαιριού, που τον δέρνουν, του θρονιάζουν τη θεά
της υγείας, την ακμή και τη δραστηριότητα. Τέλειος και γνήσιος πρωτοκλέφτης, με
γνήσια εξωτερικά χαρακτηριστικά και ψυχικά χαρίσματα, θυσιάζει τα πάντα στο
βωμό της φιλοπατρίας.
Ανάστημα
μέτριο, κεφαλή μεγάλη με μακριά μαλλιά, μύτη γαμψή, ρουθούνια πλατιά, φρύδια
πυκνά, μέτωπο ρυτιδωμένο, μουστάκι πολύ
δασύ κι επιβλητικό, τράχηλος νευρώδης και ισχυρός, πρόσωπο μελαμψό και
ηλιοκαμένο, μάτια βυθισμένα σε βαθιές κόγχες, που λάμπουν και πετούν σπίθες,
και φωνή βροντώδης κι επιβλητική συνθέτουν την π ο λ υ σ ύ ν θ ε τ η π ρ ο σ ω π ι κ ό τ η τ α
του ήρωα, η οποία γίνεται θρύλος στα στόματα των Ελλήνων και τρόμος στ’ αυτιά των Τούρκων, που
τον φαντάζονται μονόφθαλμο κύκλωπα, επειδή το ένα μάτι του βλάφτηκε στον αγώνα.
Η πείρα
του, ο ανθρωπισμός του, οι μειλίχιοι τρόποι του, οι γνώσεις τις οποίες
απέκτησε, τα αλτρουϊστικά του αισθήματα, η μεγάλη του καρδιά, η ανιδιοτέλειά
του, το θάρρος του, η ανδρεία του, η απλότητά του και η φιλοπατρία του
συνθέτουν τη μεγάλη φυσιογνωμία του αγωνιστή με τις σπάνιες στρατιωτικές,
κοινωνικές, πολιτικές , πνευματικές και ανθρωπιστικές αρετές.
Ο
Κολοκοτρώνης φανερώνεται ήρωας με πίστη, στρατηγός τέλειος, με πολιτικότητα και
ευγενή ανθρωπιστικά και πνευματικά ιδεώδη κι αισθήματα.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΑΡΝΑΚΙΩΤΗΣ |
__Ο
Κολοκοτρώνης είναι έξυπνος, πονηρός, φρόνιμος και πολύξερος, γι’ αυτό τον λένε
Γέρο και του ‘χουν αγάπη και σεβασμό, όχι για την ηλικία του, αλλά για το
τετραγωνικό του μυαλό, και το τραγούδι του χαλασμού των Κολοκοτρωναίων λέει:
«Ο Θοδωράκης, πολύ πονηρεμένος ,
εγλίτωσε ο καημένος».
__Ο
Κολοκοτρώνης μαραζώνει στη Ζάκυνθο και ζητάει την παλιά κλέφτικη ζωή των
βουνών, με τα ψητά αρνιά και τα παχιά κριάρια και γράφει στον παλιό αρματολό
του Ξηρόμερου και φίλο του Γιωργάκη Βαρνακιώτη, το Γενάρη του 1817:
«Το αίτιο που δεν σας έγραψα είναι τούτο, ότι
η «ευγένειά σας» γυρίσατε στην πατρίδα σας και τρώτε κρέας αζύγιαστο κι εγώ
ούτε την ηύρα αλλ’ ούτε ίσως θέλει την
εύρω και το τρώγω με τη λίτρα και εις αυτό σας έχω παράπονο, γιατί ο χορτάτος
το νηστικό δεν τον πιστεύει».
__Πριν από
το 1811 ένας ανιψιός τού Αλή Φαρμάκη λέει στον Κολοκοτρώνη, όταν ήταν
κλεισμένοι στον πύργο του θείου του στο Μοναστηράκι:
«Κρίμα που
δεν είσαι Τούρκος, γιατί θα γινόσουν μεγάλος αφέντης».
«Αν γίνω
Τούρκος, θα με σουνετέψουν!» (Περιτομή.)
ΑΓΙΟ ΘΟΔΩΡΟΣ ΓΛΑΝΙΤΣΙΑΣ |
__Άσβηστο
γέλιο του προκάλεσε το γράμμα που πήρε από κάποιο φίλο του, που έμενε στην
Ευρώπη και του ‘γραφε: «Η να
ελευθερωθούμε ή να χαθείτε»!
___Μια
Αρκαδική παράδοση αναφέρει πως ο Κολοκοτρώνης έλεγε: «Το καλύτερο κατσίκι το
‘βρισκες στο Ξεροβούνι του Βαλτεσινίκου και το καλύτερο βεργάδι το
‘βρισκες στον Αγιο-Θόδωρο της Γλανιτσάς
(Μυγδαλιάς)»!.
__Ο
Κολοκοτρώνης πιστεύει στα όνειρα και όταν
βλέπει συνοδεία γάμου, πιστεύει ότι θα συναντήσει Τούρκους. Κι όταν ο κόσμος
της συνοδείας προχωρεί, αυτό σημαίνει ότι θα πολεμήσουν, αν όμως στέκεται και
χορεύει με όργανα και νταούλια, θα γίνει μάχη, κι έτσι κάνει προετοιμασίες και
παίρνει τα μέτρα του.
__Ο
Κολοκοτρώνης, όταν καθόταν, έγερνε το κεφάλι του κι έκανε πως κοιμόταν κι
ύστερα από λίγο πεταγόταν ορθός, έτριβε τα μάτια του, ανακλαδιζόταν από τον
ύπνο του τάχα κι έλεγε ότι είδε στον ύπνο του μια γυναίκα λαμπροφορεμένη, με
βουνίσια φορέματα κι ότι ήταν η Παναγία, που την έλεγε «τύχη», κι ότι τότε έπρεπε να πολεμήσουν άφοβα, γιατί
θα νικήσουν. Μερικές φορές που οι στρατιώτες ήθελαν να πολεμήσουν, δεν τους
άφηνε, γιατί δεν είχε δει στ’ όνειρό του την Παναγία!
__Ο
Κολοκοτρώνης θύμωσε μια μέρα μ’ ένα στρατιώτη Καρυτινό, ανιψιό του μάλιστα, που
είχε έρθει από την Ανατολή κι ήταν άμαθος από πόλεμο και είπε: «Ανάθεμά σε,
Ανατολή, που σου στέλνουμε πέρδικες και μας γυρίζεις κουρούνες».
__Ο Φωτάκος
που φύλαγε κάποτε στα Τρίκορφα φρουρός, βλέπει ένα Μανιάτη κάτι να κρύβει κάτω
από μια μεγάλη πέτρα και το λέει στον Κολοκοτρώνη, ο οποίος τα’ απαντάει:
«Πήγαινε στη δουλειά σου. Τίποτε κλειδαριές θα ‘κρυψε». Περίεργος ο Φωτάκος
πάει και βλέπει στην κρυψώνα ότι πράγματι ο Μανιάτης είχε κρύψει κλειδαριές,
που τις είχε πάρει από την Συλίμνα, και του φάνηκε παράξενο που ο γέρος, ως
έξυπνος άνθρωπος, γνώριζε τις συνήθειες των Μανιατών και δεν το ξεχνούσε ποτέ.
__Μια
γυναίκα κάποτε ζήτησε χάρη από τον Κολοκοτρώνη λέγοντας: «Αφέντη μου, κάνε αυτό
το καλό και σκλάβα σου θα γίνω». Κι ο Κολοκοτρώνης τη μάλωσε: «Σκλάβα μου! Τι
λες μωρή ζουρλή; Για την λευτεριά πολεμάμε κι εσύ θέλεις να γίνεις σκλάβα μου;»
__Ο
Κολοκοτρώνεις έλεγε: « Είναι άλλο να είσαι έμπορος στην Οδησσό και να δίνεις τη
συνδρομή σου για το σκοπό. Άλλο να συντάσσεις μια επαναστατική προκήρυξη. Άλλο
να σχεδιάζεις επιχειρήσεις στο χάρτη κι άλλο να μαζεύεις ανθρώπους, που ο φόβος
είναι ριζωμένος μέσα τους από τα παιδικά χρόνια, επί γενεές γενεών , να
φτιάχνεις στρατόπεδα, να σκορπίζουν και να τους ξαναμαζεύεις, για να πολεμήσουν
το μεγαλύτερο τύραννο της γης».
__Ο
Κολοκοτρώνης γράφει στον Αλεξανδρόπουλο: «Να προσπαθήσεις να βρεις μερικό πανί
και να μου κάνουν ένα σώβρακο, το οποίο
να γίνει λίγο μακρύ και τα καλαμοπόδαρα να γίνουν έως κάτω και, με κάθε τρόπο,
να μου το στείλεις, διότι δεν έχω διόλου και το περιμένω άφευκτα». Ένα σώβρακο
είχαν όλο- όλο οι πολεμιστές και το ‘βγαζαν και το ‘πλεναν κρυφά ή το ‘πλεναν
καμιά μεγάλη γιορτή, που πήγαιναν στο σπίτι τους ν’ αλλάξουν. Αλλά ποιος είχε
νου για πλύσιμο και καθαριότητα μέσα στο καμίνι του πολέμου; Έτσι μας χάρισαν τη λευτεριά οι πρόγονοί μας.
__Ο
Κολοκοτρώνης συχνά διδάσκει με μύθους ,στους οποίους φαίνεται το πνεύμα του που
συγγενεύει με το πνεύμα του Αισώπου. Μεταξύ των πολλών μύθων του είναι ο μύθος
του Λύκου με τα’ αρνί, όπως επίσης και της κουκουβάγιας. Ο Κολοκοτρώνης , που
τρωγόταν με τους κοτζαμπάσηδες, μπήκε στα 1823 στην κυβέρνηση κι έγινε
αντιπρόεδρος του Εκτελεστικού και υπέγραφε χαρτιά. Σε πολύ λίγο καιρό ο
πολέμαρχος ντράπηκε, γι’ αυτό και πέταξε το κοντύλι του κι έφυγε για τον πόλεμο
κι από το δρόμο έστειλε την παραίτησή του. Στην Τρίπολη, που έφτασε, πήγαν
πολλοί φίλοι του να τον δουν και σε ερώτησή τους γιατί παραιτήθηκε; τους είπε
το παρακάτω μύθιο: « Ένας λύκος μια φορά
άρπαξε από το μαντρί ένα αρνί και πήγε
παραπέρα να το φάει. Τ’ αρνί του είπε: «
Κυρ-λύκο, θα με φας, το ξέρω. Γι’ αυτό όμως το καλό, κάνε μου και μένα μια
χάρη, σε παρακαλώ. Πριν να με φας, τραγούδα μου λιγάκι, γιατί έχεις πολύ γλυκιά
φωνή κι εμένα μ’ αρέσουν πολύ τα τραγούδια σου». Ο λύκος άφησε τότε καταγής τ’ αρνί κι άρχισε
να ουρλιάζει. Τον άκουσαν τα σκυλιά κι
έτρεξαν από το μαντρί και τον πήραν στο κυνήγι! Είδε κι έπαθε ώσπου να
γλυτώσει. Τότε στάθηκε ψηλά στη ράχη, αγνάντεψε το μαντρί κι είπε στον εαυτό
του: «Τι ήθελα εγώ να κάνω τον
τραγουδιστή, αφού από το σόϊ μου δεν
κατάγινε ποτέ κανένας στη μουσική: Καλά να παθαίνω ».
__Όταν
κάποτε κοιμήθηκε στο σπίτι τού Κολοκοτρώνη ο φίλος του Νικολάκης Πονηρόπουλος,
που τον έλεγε φιλικά «πονηρό», δασκάλεψε το εγγονάκι του, που θα έλεγε το βράδυ
το «Πάτερ ημών», όταν φτάσει στο σημείο
«αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού..», να ειπεί:
«Νικολάκη, αμήν». Έτσι ο εγγονός
του πρόσθεσε και είπε: «Αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού, Νικολάκη, αμήν».
Κι οι δυο
φίλοι γέλασαν με την καρδιά τους.
__Όταν
πήγαιναν τον Κολοκοτρώνη από τ’ Ανάπλι
στη φυλακή, στην Ύδρα, κάποιος που συναντήθηκαν, τον έβρισε, τον μούντζωσε και
τον έφτυσε. Τότε στράφηκε στους στρατιώτες, που ήσαν γύρω του και στον κόσμο
και τους είπε: «Κρίνετε σεις, αν μου πρέπει τέτοια καταισχύνη». Οι στρατιώτες
κι ο κόσμος έδιωξαν τότε τον υβριστή κακήν κακώς.
__Ο
Κολοκοτρώνης στην εποχή του Ιμπραήμ, στα Μαγούλιανα, στενοχωριόταν και
αδημονούσε, που δεν ήθελαν μερικοί να οπλιστούν κατά του εχθρού και μάλωναν και
αλληλοτρώγονταν, κι αγανακτισμένος είπε: «Τι να σου κάνω. Ιδού πώς τους κραταν
τους Έλληνες!».
__Έλεγε με
γέλια ότι «και ευγενέστατο και
εκλαμπρότατο και εξοχότατο και μεγαλειότατο τον είπαν, μονάχα παναγιότατο δεν
τον ονόμασαν».
__Στις
περιοδείες του Καποδίστρια ακολουθούσε και ο Κολοκοτρώνης κι ο ταχυδρόμος του,
ο περίφημος Καρδαμάς, που φορούσε τη χρυσοκεντημένη φορεσιά του και καβαλίκευε
ένα μαύρο καμαρωτό αλογο. Μια φορά που μπήκαν όλοι μαζί, ο Κυβερνήτης, ο
Κολοκοτρώνης , ο Καρδαμάς και άλλοι, στον Αϊ- Γιώργη Κορινθίας, ο κόσμος νόμιζε
τον Καρδαμά για Κυβερνήτη κι οι χωριάτες τον χαιρετούσαν, τον προσκυνούσαν και
τον ζητωκραύγαζαν. Ο Κολοκοτρώνης το είδε αυτό και είπε στον κυβερνήτη: «Δεν
πάει καλά το πράγμα, υπερεξοχότατε. Πρέπει ο λαός να γνωρίζει τον κυβερνήτη του».
Κι ο Κυβερνήτης του είπε: «Τι πρέπει να κάνω;»
«Πρέπει να βάλεις κι η υπερεξοχότητά σας τα καλά σας», του απάντησε ο
Γέρος κι ο Κυβερνήτης υποχώρησε στη γνώμη του Κολοκοτρώνη κι έβαλε την επίσημη
στολή του.
__Κάποτε
που μπήκε η συνοδεία του κυβερνήτη στον Αι-Γιώργη, ο Καποδίστριας είπε στον
Κολοκοτρώνη: «Πού θα γίνει απόψε το κατάλυμά μας;» «Στου δεσπότη», του απάντησε ο Γέρος. «τότε να φροντίσω να πληρωθούν όλα τα έξοδα». «Ποιος λογαριάζει τέτοια έξοδα,
υπερεξοχότατε», είπε ο Γέρος, κι ο κυβερνήτης συνέχισε: «Διαφορετικά, άμα φύγουμε αύριο από το χωριό,
θα ρίξουν έρανο στους φτωχούς χωριάτες για τα έξοδα που κάνανε στην υποδοχή του
κυβερνήτη και, το χειρότερο, θα μαζέψουν διπλάσια», είπε ο κυβερνήτης αυστηρά. «Κράτα την ουρά του ποντικού μη στάξει στο
πιθάρι» είπε ο Κολοκοτρώνης. «Και τι έχει να κάνει ο μύθος σου με τα έξοδα του
δεσπότη;» είπε ο κυβερνήτης. « Έχει και
παραέχει. Πληρώσει, δεν πληρώσει, η υπερεξοχότητά σου, θα συνάξει ο δεσπότης τα
γρόσια του. Όσο για τα δικά μας έξοδα, είναι λάδι που έσταξε από την ουρά του ποντικού». Παρά ταύτα ο
κυβερνήτης πλήρωσε στο δεσπότη τα έξοδα της συνοδείας.
___Σε
κάποιο επίσημο τραπέζι στο παλάτι του Όθωνα, που ήταν κι ο Κολοκοτρώνης, οι
πρεσβευτές είπαν: « Η Ελλάδα χρωστάει μεγάλη χάρη στην Ευρώπη για τη λευτέρωση». «Κι η
Ευρώπη χρωστάει χάρη στην Ελλάδα», είπε ο Κολοκοτρώνης. «Γιατί;» ρώτησαν οι ξένοι με απορία. «Γιατί σας λευτερώσαμε κι εμείς από τους
μπερμπάντες που μας κουβαλήθηκαν εδώ», είπε ο στρατηγός κι εννοούσε όχι τους
φιλέλληνες αλλά τους Έλληνες καλαμαράδες που κουβαλήθηκαν εδώ για θέσεις και
προνόμια ………………….
Για την
αντιγραφή B GIRAKAS
Στου Τζιράκα το σπίτι
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο Τζιρακαίϊκο σπίτι που είναι το παλαιότερο της Γλανιτσιάς βρίσκονται και σήμερα στο κάτω μέρος που είναι το μπαλκόνι πολεμίστρες. Στο κάτω μέρος και έριζα στο αγκωνάρι υπήρχε μια μεγάλη πέτρα . Οι διαστάσεις της ήταν όπως θυμάμαι ένα μέτρο μήκος και πενήντα εκατοστά πάχους περίπου. Ανάλογο ήταν και το πλάτος της. Ήταν σαν κάθισμα. Ο μύθος έλεγε ότι εκεί ξεπέζευε και καβάλαγε ο Κολοκοτρώνης. Την πέτρα την έσπασαν για την διάνοιξη του στενού δρόμου και να περνούν άνετα τα φορτωμένα ζώα προς την είσοδο των σπιτιών. B GIRAKAS
Το κείμενο που διάβασα καλύπτει πολλές πλευρές:
ΑπάντησηΔιαγραφήΛόγω της Εθνικής Γιορτής που επίκειται, ο Κολοκοτρώνης με τον ένα ή τον άλλο τρόπο κατέχει δεσπόζουσα θέση στους εορτασμούς.
Με την επιλογή του, ο Βαγγέλης, έφερε στο προσκήνιο το δάσκαλό μας το Στάθη, ο οποίος πίστευε στο Γέρο του Μωριά, και δεν λυπήθηκε θυσία και κόπους να τον αναδείξει μέσα από το ομολογουμένως πετυχημένο βιβλίο του.
Με τη δημοσίευση αυτού του κειμένου, ο Βαγγέλης, βάζει το λιθαράκι του στη Γιορτή της Παλιγγενεσίας. Συγχρόνως δίδει ευκαιρίες σε όσους το αισθάνονται να εκφραστούν με τον τρόπο τους για το 1821.
Έτσι το βλέπω εγώ γιατί υπάρχει "πεδίον δόξης λαμπρόν".
Κορυφαία στιγμή της ζωής του Γέρου ήταν η φυλάκισής του! Επαίσχυντη πράξη!
ΑπάντησηΔιαγραφή"Μ' έβαλαν 9 μήνες φυλακή, χωρίς να βλέπω κανέναν, εκτός από το δεσμοφύλακά μου.
Δεν ήξερα τόσους μήνες τί γίνεται έξω, ποιος ζει, ποιος πεθαίνει, ποιους άλλους έχουνε φυλακισμένους. Δεν ήξερα γιατί με έχουν φυλακισμένο.
Ποτέ δεν πίστευα ότι θα φθάσουν σε τέτοιο σημείο, να φτιάξουν ψευδομάρτυρες"!....
Σιγά την τσίπα τους Γέρο. Το κελί σου έγινε το καλύτερο στεφάνι δόξας!
" Ως πότε κύριοι δικαστές θα συνεχίζεται αυτή η βάρβαρη σπίλωση ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΩς πότε συνομότες και μισέλληνες θα κηλιδώνουν τη Χώρα μας;"
Αυτά μεταξύ πολλών άλλων είπε ο Κλωνάρης, υπερασπιστής του Γέρου κατά τη δίκη του.
Ως πότε λέμε και μεις κι απάντηση δεν παίρνουμε!
Ως γνωστόν, η θανατική ποινή του Γέρου μετατράπηκε σε 20 χρόνια φυλακή από τον Όθωνα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε όλη του τη δυστυχία είπε τότε χλευάζοντας: "Θα τους ξεγελάσω, δε θα ζήσω τόσα χρόνια"
Μια ημέρα ο Κολοκοτρώνης, ευθυμολογώντας ως συνήθως, ρώτησε το γιό του τον Κολλίνο:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Ποιο είναι το Εθνικό σπίτι της Ελλάδος;" Δεν ήξερε τί να του απαντήσει ο νεαρός,
αλλά βιάστηκε να ειπεί, με όλη του την αφέλεια: " Το παλάτι του Βασιλιά!" "Όχι παιδάκι μου, δεν είναι αυτό " απάντησε ο Γέρος του Μωριά. " Το Εθνικό μας σπίτι είναι το Πανεπιστήμιο!"
Ως μέλος της επιτροπής επιστάτησε για την ανέγερση του Πανεπιστημίου.
ο γιος του πανος σκοτωθηκε εξω από την τριπολη από ελληνες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε μια δεξίωση στη γαλλική πρεσβεία υποδέχτηκε τον Κολοκοτρώνη η ίδια η πρέσβειρα. Αυτή όμως ομιλούσε ελληνικά και δεν της ήταν εύηχο το όνομά του, γι αυτό περιέκοψε το "κολο".
ΑπάντησηΔιαγραφή"Καθήστε κύριε Κοτρώνη", του είπε. Και ο Γέρος: " Πού να καθήσω ,εξοχοτάτη, που εσείς μου κόψατε τον κόλο;" Αθυροστομίες του Γέρου......
Ο ρομαντικός ποιητής και πεζογράφος Π. Σούτσος, με δακρυσμένα μάτια και τρεμάμενη φωνή,
ΑπάντησηΔιαγραφήξεκίνησε να ειπεί τα τελευταία λόγια στό εξόδιο του Γέρου:
"΄Ελληνες! Ανήρ μέγας ετελεύτησε!..."
και αδυνατών να συνεχίσει από τη συγκίνηση, τελείωσε λέγων:
" Το κυριεύσαν την ψυχήν μου πένθος, παραλύει την λαλιάν μου!...."
Μεγάλος σπαραγμός στην κηδεία του Γέρου του Μωριά!
Λέγεται ότι ο Κολοκοτρώνης δέχτηκε το φονιά του αδελφού του Γιαννη και τον συγχώρησε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν τον βοήθησε σε κάτι που του ζήτησε, αλλά του έκανε το τραπέζι!
Στο ίδιο τραπέζι έκατσε και η μάνα του,η Ζαμπία. Μόλις αναγνώρισε το κεντημένο πουκάμισο
του γιου της που το φορούσε ο δολοφόνος, ξέσπασε σε κλάματα. Τα έβαλε με το στρατηγό:
"Πώς βάζεις στο τραπέζι μας το φονιά του αδελφού σου;"
"Σώπα μάνα! Εγώ τον συγχώρεσα και αυτό το τραπέζι είναι το καλύτερο μνημόσυνο για το μακαρίτη τον αδελφό μου" Και ξέσπασε και κείνος σε κλάματα.
Αξιοσημείωτη είναι η αναφορά του Κολοκοτρώνη στα απομνημονεύματά του σχετικά με την κατάληψη της Τριπολιτσάς: Όταν έμβηκα εις την Τριπολιτσά, με έδειξαν τον Πλάτανο εις το παζάρι όπου εκρέμαγαν τους Έλληνας. Αναστέναξα και είπα: «Άιντε, πόσοι από το σόγι μου και από το έθνος μου εκρεμάσθηκαν εκεί», και διέταξα και το έκοψαν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠηγή: Ι.Ν. Αγίων Χαραλάμπους & Αντωνίου Κρύα Ιτεών Πατρών: Σαν σήμερα πριν 170 χρόνια πέθανε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης http://agiosharalabos.blogspot.com/2013/02/170.html#ixzz2wg4DFQfD