ΠΟΝΕΜΕΝΗ ΨΥΧΗ

                                                                             Του Βαγγέλη Κ. Χριστοπούλου
Κάθε ημέρα έπαιρνε τα στενά σοκάκια και γύριζε ούλο το χωριό χαιρετώντας δικούς και ξένους.  Σαν έβλεπε κάποια γυναίκα στο μπαλκόνι, της έλεγε καλημέρα  και αλλοίμονο αν δεν της  απαντούσε.