Βασιλόπουλος Πάνος του Αθανασίου (Πάτσης) 1906

                                                            Του Βαγγέλη Κ. Χιστοπούλου

 Στο χωριό μου, την Μυγδαλιά είχαμε παλιά εμπειρικούς γιατρούς και γιατρίνες να θεραπεύουν αρρώστιες, να ασχολούνται με τα μάγια, να ξεγεννούν τις γυναίκες, να προβλέπουν το γένος των παιδιών, να  φτιάνουν σπασίματα, να ξεματιάζουν και γιατί όχι και εμπειρικό οδοντίατρο.  Αυτός ήταν ο  ΠΑΝΟΣ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ ή Πάτσης.

Βλέποντας σε γνωστό του οδοντίατρο τον τρόπο εργασίας του, θεώρησε εύκολη την δουλειά, να την μάθει και να θεραπεύει τους ανθρώπους στο χωριό του που πόναγαν υπέφεραν και δεν υπήρχε γιατρός να τους βοηθήσει. Έκοβε το μάτι του. Πήρε κοντά στον οδοντίατρο , λίγες θεωρητικές γνώσεις και παράλληλα εκείνος  του δώρισε και τρία  παλιά εργαλεία εξαγωγής δοντιών.  Τις περίφημες δοντάγρες και ήρθε από την Αθήνα στο χωριό.  Εδώ δεν υπήρχε γιατρός, ούτε χρήματα μα ούτε και συγκοινωνία για να πάνε οι άνθρωποι στα αστικά κέντρα προς Θεραπεία.  Η φήμη του απλώθηκε στο χωριό και έτσι  ξεκίνησε αφιλοκερδώς να βοηθάει τους πονεμένους από τα δόντια ανθρώπους και να τους συμβουλεύει .

ΠΙΚΡΑ ΧΡΟΝΙΑ

                                                          ΠΙΚΡΑ ΧΡΟΝΙΑ

                                                     Του Βαγγέλη Κ Χριστοπούλου

Ήταν κάπου χρόνος που έφυγε από την ζωή ο πατέρας της. Για το τέλος του, ήξερε μα ούτε που ήθελε να το θυμάται.  Οι άνθρωποι πεθαίνουν από αρρώστιες, ατυχήματα, γεράματα,  από την εξάντληση την πείνα…

 Ο δικός της πατέρας εκτελέστηκε στον εμφύλιο χωρίς να περάσει δικαστήριο. ΄

Η  Α.Μ. έμενε στο σπίτι της, με την μεγαλύτερη αδερφή της και τα δυο μικρότερα αδέρφια της σε ένα φτωχό χωριό της Ευρυτανίας. Τα καλοκαίρια την έστελναν στο χωριό  της  μιας γιαγιάς σε άλλο χωριό που την πρόσεχαν ,να δυναμώσει που ήταν  μικρή και ταλαιπωρημένη.

Ήταν αδύνατη και το χειρότερο ήταν σαραβαλιασμένο  το ένα της πόδι από το σπάσιμο,  που έπεσε  από μια σκάλα.

Ο ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ

 

                                                      Ο ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ

του Βαγγέλη Κ. Χριστόπουλου.

Σήμερα αγνάντευα  έναν ακανόνιστο συμπαγή  βράχο με τις ρωγμές του, με τις λειχήνες τα βρύα και τους μύκητες που είχε επάνω του. Σε ένα βαθούλωμα με λίγο χώμα  στέκονταν ολάνθιστοι  μωβ  κρόκοι.

Στο πάνω μέρος του βράχου ήταν φυτρωμένη, με πολλά παρακλάδια μια άγρια συκιά και δίπλα του βράχου βρισκόταν  μοναχικό ένα παλιό σπίτι.  Μια παχιά καταπράσινη χλόη μέχρι τα κεραμίδια , κάλυπτε μεγάλο μέρος της  ανατολικής πλάτης του σπιτιού.

Στην μεγάλη του αυλή ήταν λουλούδια πολύχρωμα και στην βορειοδυτική πλευρά, σε μια φράχτη ήταν ανθισμένο  γιασεμί που μοσχοβόλαγε.

ΣΤΟΝ ΛΟΦΟ ΤΗΣ ΣΚΟΤΙΝΑΣ

 

                             

                                                            Του Βαγγέλη Κ. Χριστοπούλου

Αρχές Φλεβάρη

Στην Γορτυνία κοντά στην κοιλάδα του Λάδωνα, η ομίχλη περπατάει ανάλαφρα, πιάνει τις γύρω ρεματιές τα φαράγγια και αναρριχάται στις  πλαγιές των βουνών. Κάποια αφροσύννεφα  κινούνται στον γαλανό ουρανό και αφήνουν να πέσουν στην γη , σταγόνες νερού. Σαν μεριάσουν  τα σύννεφα, ο ήλιος εξακοντίζει τις ακτίνες του και φωτίζει τ’ απόσκια στις χαράδρες και στις ρεματιές.

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟ ΤΗΣ ΣΤΡΕΖΟΒΑΣ

Περικαλλής είναι αυτός ο Ναός. Κτισμένος στα πόδια της Κορακοφωλιάς , μιας προέκτασης των Αφροδισίων ορέων. Είναι στο πάνω χωριό της Στρέζοβας. Η θέσης του είναι εξαίρετος. Ολόγυρα σπίτια και προς τον βοριά, φαίνεται ο πράσινος τάπητας  του βουνού, από πρίνια, σφεντάμια, δέντρα και άλλους θάμνους. Προς τα νότια και δυτικά, απλώνεται στα πόδια  του όλη ή άλλοτε γεμάτη πολιτεία κόσμο. Η   αγαπημένη μας Δάφνη. Αχ! Δάφνη!!

Η ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΣΕΒΔΑΣ

  Η ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΣΕΒΔΑΣ         

Δύσκολη χρονιά για τους μαθητές. Μια ο κορονοιός, μια οι καταλήψεις,
άλλοτε εθνικές και τοπικές γιορτές, άλλοτε ο χιονιάς και το κρύο και άλλοτε συγκέντρωση των εκπαιδευτικών, πάνε τα γράμματα για τα παιδιά στο σχολείο.

Κοντά στους μικρούς σταμάτησε η μάθηση και για τους μεγάλους. Η Σέβδα δεν είχε την ίδια άποψη. Χρήσιμα βιβλία κάνουν και καλούς ανθρώπους

  έλεγε και γι αυτό έφτιαξε στο χώρο του καφενείου βιβλιοθήκη.  Όλοι την καμαρώνουμε και την χαιρόμαστε και την Σέβδα και την βιβλιοθήκη.

ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΠΑ ΓΙΩΡΓΗ ΤΗΣ ΚΕΡΠΙΝΗΣ

ΤΟ ΠΡΟΞΕΝΙΟ ΣΤΡΕΖΟΒΙΝΟΥ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥ

 

Είναι μια πραγματική ιστορία, που χάνεται στον χρόνο και έχει σβήσει από την μνήμη των πολλών όπως  και τα ονόματα των πρωταγωνιστών. Την άκουσα στην πλατεία του χωριού μου κάτω από τον μεγάλο

πλάτανο από τον Βασίλη Βασιλόπουλο (Μαγαζά)

Ο Αμερικάνος Στρεζοβινός,γύρισε μετά από πολλά χρόνια στο χωριό του για να ειδή τους δικούς του. Εκεί  γνώρισε  και  αγάπησε μια Γλανιτσιώτισα  το επώνυμό της ήταν Ρουμελιώτη.  Καθόταν κοντά στον Λάδωνα ( στον Κούφιο) με την οικογένειά της.  Πήγε στην Στρέζοβα να πωλήσει ξύλα. Σαν την είδε ο Αμερικάνος την λιμπίστηκε,του άρεσε και ζήτησε τα ξύλα να τα μεταφέρει στο σπίτι του.