Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου 2013

ΤΟ ΚΟΛΟΚΥΘΙ

ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ Κ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ
Ο τόπος τριγύρω, άδειος από πέτρες. Αν με βλέπανε να πετά πέτρες, πήγαινα χαμένος! Θα πέφτανε τα μούτρα μου από ντροπή, για κείνα που θ’ άκουγα και κείνα που θα ‘λεγαν  στον κόσμο του χωριού για μένα!.
Το ‘βαλα πείσμα, να το ρίξω κάτω στην ρεματιά, το κρεμασμένο  κολοκύθι στο γκρεμό, εκεί ψηλά στα περιβόλια κοντά στο κεφαλόβρυσο..