ΠΑΡΑΜΟΝΕΣ 15ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

                                        Του Βαγγέλη Κ. Χριστοπούλου

__Για να’ χουμε καλό ρώτημα, για πού το βάλατε παλληκάρια;  Ρώτησε ο γέρος θαρρετά. 

__Πάμε ψηλά στην κορυφή της Κουκούλας. Μας είπαν όποιος ανέβει εκεί επάνω, ζει ένα όνειρο. Σμίγει με τον Θεό και τους ανθρώπους.

__Σωστά σας το είπαν. Μακάρι να μπορούσα κι εγώ να σας ακολουθήσω, ήθελα πολύ από κι επάνω να στείλω τις ευχές μου στον κόσμο που γνώρισα.

__Γέροντα τόση ομορφιά έχει το μέρος εκεί, που τόσο πολύ το παινεύεις;

__Από κει με το γλυκοχάραμα, στην κορφούλα του βουνού, έσμιγε ο ουρανός με την γη. Άλλοτε αγνάντευα  κάτω τον Λάδωνα, με τα βαθυπράσινα πλατάνια και τις ιτιές του και άλλοτε τα ασημένια νερά του. Τα χωριά γύρω γύρω, ή Στρέζοβα, ποδογορά, Γλανιτσιά, Γλόγοβα, Βαλτεσινίκο, Φίλια,και δεκάδες άλλα χωριά ήταν πετράδια σαν κεντίδια πάνω στην γη. Τα βράδια με την αστροφεγγιά αμέτρητα αστέρια θάμπωναν το μυαλό μου για το μεγαλείο του δημιουργού. Και όταν ξανάφανε ολόγιομο το  Αυγουστιάτικο φεγγάρι, στον κάμπο του ουρανού, χάζευες από την ομορφιά της πλάσης, με τα απέραντα φαράγγια και τις κορυφογραμμές, με τις αμέτρητες διαφάνειες πολλών σχημάτων. Τότε από την χαρά μου, έκοβα ένα κομμάτι του ουρανού, έγγραφα και έστελνα λόγια αγάπης σε νέες και χαιρετίσματα σε όσους ήξερα.

Ύστερα έστενα το καβαλέτο μέσα στην νύχτα και ζωγράφιζα. Έβαζα εκεί πάνω πινελιές, με χρώματα, άσπρα ,ξανθά, μελαμψά και ζωγράφιζα τα πρόσωπα αγαπημένων ανθρώπων, συγγενών, φίλων, χωριανών.

Ατέλειωτες φιγούρες ανθρώπων γίνονταν κει πάνω και άκουγα  τις φωνές τους, τα γλέντια, τ’ αστεία όταν κάναμε  παρέα.  

Έτσι ξημέρωνε, καθόμουν και άκουγα την συναυλία των αηδονιών και των άλλων πουλιών , χαρμόσυνη , μοναδική. 

Τότε το μάτι μου έπεφτε στην εκκλησία μας, της Κοίμησης της Θεοτόκου.  Και έβλεπα την εικόνα της με το Θείο βρέφος στην αγκαλιά της, και την Κοίμηση της Παναγίας  της Γλανιτσιώτισσας  περιβαλλόμενη από τους Αποστόλους .  Κι εγώ έκανα τον σταυρό μου και παρακαλούσα την Υψηλοτάτη Βασίλισσα των Ουρανών, για τα φτωχά χωριατόπουλα που μοχθούσαν, νηστικά και ξυπόλητα, για τους ξωμάχους και τα κορίτσια της Γλανιτσιάς να είναι καλά. Προσευχόμουν τα όνειρα και οι ελπίδες   να γίνουν πραγματικότητα.  

__Γέροντα πες μας και άλλα, για την Παναγία, τώρα που είναι παραμονή της γιορτής της.

__Όπου βρίσκεται ο Έλληνας, σε βουνό, σε καλύβα, σε παλάτι, πανηγυρίζει το 15Αύγουστο  και τιμά την Κοίμηση της Θεοτόκου, που δεν έπαψε ποτέ να μας προστατεύει. Γιαυτό κάθε τόπος στολίζει με ονόματα και τιμά την Παναγία μας. Άλλοι την ονόμασαν Γλυκοφιλούσα, Γιάτρισσα, Βαγγελίστρα, Οδηγήτρια και πολλά άλλα ονόματα, ανάλογα με τα θαύματα που έβλεπαν να κάνει.

Για χάρη της, εμείς στην Γλανιτσιά την μεγάλη και μοναδική πλατεία του χωριού την ονομάσαμε  Παναγιά!!! Μεγάλη η χάρη της, ποτέ δεν θα πάψει να είναι το καταφύγιο μας και τώρα με τους Τούρκους, που βρισκόμαστε σε δύσκολη θέση μας παραστέκεται.

Ευχαριστημένοι οι οδοιπόροι ευχήθηκαν «ΚΑΛΗ ΠΑΝΑΑΓΙΑ»  στον γέροντα για να ακολουθήσουν το μονοπάτι για την κορυφή της Κουκούλας. Και ο γέρος αντιχαιρέτησε:

Χρόνια πολλά σε όλους, η Παναγιά μαζί μας!!

12.8.2020