Η ΜΟΝΑΧΗ ΠΑΡΘΕΝΙΑ

 
Στην μνήμη Μοναχής Παρθενίας.

Κοιμήθηκε την 10/11/21 η Μοναχή Παρθενία στη Μονή Κερνίτσας  που ήταν το σπίτι της Παναγίας . Κτίστηκε το 1116 μχ. Εδώ επέλεξε από νεαρή ηλικία η κατά κόσμο Αναστασία Βασιλοπούλου ---Παρθενία--- να υπηρετεί τον Θεό.

Μέχρι τα δεκατρία  της χρόνια ζούσε στο χωριό, κάνοντας όπως όλες οι κοπέλες διάφορες οικιακές εργασίες.  Όμως έβλεπε οπτασίες, ενοχλητικά όνειρα, που δυσκόλευαν την ζωή της. Βρισκόταν μέσα σε θύελλες κακοτοπιές και ήταν σαν νεκρή.  Η μητέρα της καλή γυναίκα και χριστιανή την έφερε στο Μοναστήρι. Εδώ αφού προσκύνησε την εικόνα της Παναγίας κάθισε  και ω! του θαύματος βρήκε την λύτρωση, την ηρεμία και την ησυχία της.  Έτσι λοιπόν αποφάσισε με την συγκατάθεση και της μητέρας της και έμεινε εκεί επί επτάμηνων κοντά στην Παναγία.

Γύρισε στο χωριό όχι με δική της θέληση. Και πάλι η Παρθενία αρρώστησε και έβλεπε κακά σημάδια, σπηλιές, βάραθρα και κάθε φορά κινδύνευε η ζωή της. Βρισκόταν σε άγνωστα μέρη, αγχωμένη και κυνηγημένη από ερινύες.  Μετά από αυτά διάλεξε πλέον οριστικά ως τόπο διαμονής της το Μοναστήρι υπηρετώντας και δοξάζοντας τον Θεό.

Το μοναστήρι είχε καεί πολλές φορές από διάφορους κατακτητές και τον Ιμπραήμ . Εδώ ο Κολοκοτρώνης και άλλοι οπλαρχηγοί και προύχοντες έφεραν τις οικογένειές τους για ασφάλεια.

Εδώ έχτισε στο μυαλό της η Παρθενία  την αγάπη της για όλους  μας γνωστούς, συγγενείς και φίλους.

Εδώ βρήκε την υγεία της την σωτηρία της και βέβαια ήταν κοντά στον Θεό. Η Μονή Κερνίτσας βρίσκεται στο όρος Μαίναλο κοντά στην Βυτίνα και την Νυμφασία.  Πάνω στην κορυφή ενός λόφου και σε κατακόρυφο βράχο  500 μέτρων από τον ρου του Μυλάοντα ποταμού. Εδώ έμελε να παραμείνει η Παρθενία που η ψαλμωδία των καλογραιών, έσμιγε με την βοή των νερών και την  ψαλμωδία των πτηνών.

Εδώ τα βράδια ξέχναγε την εγκόσμια ύπαρξή της και επικοινωνούσε με τα υπερκόσμια.  Άφησε την εγκόσμια ζωή και αφοσιώθηκε στον Θεό. Παραμέρισε τα υλικά αγαθά και την καλοπέραση. Σκοπός της Μοναχής Παρθενίας ,ήταν η προσέγγιση  όσο γινόταν περισσότερο στον Θεό.Η ρίζα του κακού μου έλεγε, σαν επισκέπτης στο κελί της , είναι η αμαρτία που γίνεται είτε με λόγια είτε με έργα. Έλεγχε τον εαυτόν της και είχε την δυνατότητα της επιλογής του καλού, από το κακό.

Η Παρθενία είχε  αποβάλει την κακία από μέσα της και  ένοιωθε άλλος άνθρωπος . Πάντα άνθιζε στα χείλη της ένα χαμόγελο για όλους και ο γλυκός και ευθύς λόγος της ήταν το μέλημά της.

Έτσι την θυμάμαι!

Οι Άγιοι σεβάσμιοι πατέρες και η μοναστική κοινότητα σύσσωμη συγγενείς και φίλοι, παρευρέθηκε στην εξόδιο ακολουθία.

Καλό παράδεισο Μοναχή Παρθενία και από κει που είσαι στείλε μας την ευχή σου.

Ευάγγελος Κ. Χριστόπουλος