ΤΟ ΚΑΚΟ ΜΕΤΑ ΤΟΥ ΤΕΡΠΝΟΥ

 

                                                

 

Σήμερα 13/1/ είχα δυο προβλήματα να λύσω και το σκευόμουνα από χθές το βράδυ. Το πρώτο ήταν τι να μαγειρέψω για να φάω. Στην αρχή, έλεγα να κάνω χυλοπίτες με μυτζήθρα, με φέτα και καψαλιστό ψωμί, καλά θα ήταν. Ύστερα άλλαξα γνώμη. Ήθελα να φτιάξω μοσχάρι κοκκινιστό, ντόπιο, που πήρα στα Σβόρνα από τον Ηλία . Είχα καιρό να φάω κόκκινο κρέας. Με κρεμμυδάκια και ντοματούλα με τα μυριστικά του, θα ήταν τρέλα. Μάλιστα εκεί που το σκευόμουνα άρχισαν να τρέχουν τα σάλια μου.

Τελικά βρήκα πιο εύκολη λύση και γρήγορο  τρόπο παρασκευής του, να βάλω στον φούρνο σαρδέλα, που ήταν καθαρισμένη και έτοιμη στην κατάψυξη. Με ντομάτες και κρεμμύδια σε φέτες κομμένα επάνω,  με λαδάκι και μαϊντανό και ρίγανη , θα μοσκοβόλαγε η γειτονιά.

Έτσι λοιπόν  όταν ξάπλωσα , είχε λυθεί το πρόβλημα του φαγητού.  Για κρασί δεν το σκεπτόμουν έχω μια τραμουντάνα γεμάτη.

Το δεύτερο πρόβλημα πιο σοβαρό από το πρώτο, μου τελείωσε το νερό. Καλά ακούτε.

Το 2021 δεν άλλαξε στο χωριό  μου από το 1960 που φέρναμε το νερό από μακριά. Σήμερα είδα τρείς ανήμπορους και ηλικιωμένους άντρες να φέρνουν στον ώμο δοχεία με νερό. Σαν δεν ντρεπόσαστε οι υπεύθυνοι του κρατικού κορβανά………..

Το χωριό μου για μεγάλο διάστημα, τον χειμώνα έχει θολωμένο νερό

Έρχεται από την πηγή μπουλουμάτσα, κατακόκκινο, όταν βρέχει πολύ και τα μπάνια, οι τουαλέτες, οι νεροχύτες αλλάζουν χρώμα.

Τα πλυντήρια δεν λειτουργούν και έχω βολευτεί με σκούρα ρούχα,  Ξέρεται γιατί! 

Οι αξιότιμοι  κ.κ Πρώην και νυν και αεί Δήμαρχοι προτού εκλεχτούν Δήμαρχοι μας έδιναν λύσεις για το νερό. Θα μας έλυναν το πρόβλημα είτε με γεώτρηση , είτε με μεταφορά νερού από κοντινό διαμέρισμα Δήμου.

Δεν έκαναν τίποτε για το χωριό μου, απεναντίας η έδρα του Δήμου για πολλά χρόνια ήταν στο χωριό μου. Οι λεγόμενοι Δήμαρχοι έπιναν εμφιαλωμένο νερό και εμείς οι υπόλοιποι θολό. Αν μου επιτρέπατε θα τους έβριζα Γαιδούρια και γουρούνια και ας κακοκαρδίσω αυτά τα άκακα ζώα άδικα.

Ξέρω όμως πως δεν μου επιτρέπεται να τους βρίσω , ούτε μουλάρια.

Ας είναι!  Δεν ελεεινολογώ  σε βάρος τους.  Ήθελα να ξέρω αν έχουν την  συνείδηση τους ήσυχη.

Εγώ σήμερα πήρα το αυτοκίνητό μου, άλλοτε είχαμε γαιδουράκια  και πήγα στην Κρυάβρυση να πάρω νερό. Όχι σε βαρέλες και βαρέλια αλλά σε πλαστικά δοχεία. Ένα ταξίδι μικρό και ωραίο.

Μετά το ωραίο φαγητό που έφαγα και το λίγο κρασί που ήπια, ανηφόρισα τον Βαλτεσινιότικον κάμπο. Στο βάθος φαίνονται τα πανύψηλα έλατα που βάφουν καταπράσινες
τις πλαγιές. Συνάντησα κοπάδια  πρόβατα και γίδια και κάτι σκυλιά αλλόκοτα, θεριά και επικίνδυνα.

¨η ώρα ήταν τέσσερες που έφτασα στην πηγή, η θερμοκρασία έξι βαθμούς και ψιχάλιζε, λες και πήγαινα στην αγάπη μου. «Σιγαλά βρέχει ο Θεός σιγαλός ψυχαλισμός, σιγαλά πάω κι εγώ στην αγάπη που αγαπώ.» Το δάσος πράγματι είναι η αγάπη μου.

Τα βουνά είναι ανταριασμένα και καθώς ανέβαινα στα 1200 υψόμετρο, τα χέρια μου παγώσανε δεν τα όριζα. Στο δρόμο έβλεπα βαριά τα σύννεφα και στις κορυφές έπεφτε χιόνι.

 Παράλληλα σκεπτόμουν τους ηλικιωμένους ανθρώπους του χωριού μου, που δεν μπορούν να μετακινηθούν να φέρου νερό για να πιούν.

Κι εγώ από φόβο δεν ρωτάω αν έχουν νερό.

Πρώην Δήμαρχοι δεν ξέρω και ο τωρινός τι θα κάνει, βγάλατε το άχτι σας, στους ανήμπορους του χωριού μου. Δεν θα σας βρίσω  όπως σας αξίζει…….

Φόρτωσα  το νερό που μάζεψα από την πηγή και ξεκίνησα την επιστροφή. Θα είναι πέντε χιλιόμετρα μακριά. Κάθισα κάπου να απολαύσω τα έλατα και την γύρω περιοχή.

Το κακό μετά του τερπνού κύριοι πρώην Δήμαρχοι. Καληνύχτα σας,

Με όνειρα ζήσατε, όχι με αλήθειες.

13.1.2021