Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΓΕΦΥΡΙΟΥ

Ένα από τα πιο όμορφα γεφύρια στον τόπο μας είναι  το μονότοξο  παραδοσιακό γεφύρι στο Γλογοβύτικο  ρέμα.

Το έχτισαν Λαγκαδινοί  μαστόροι και χαρακτηρίζεται για το μεγάλο άνοιγμα της καμάρας και την κομψότητά της.

Εκείνο που ξέρω είναι, ότι ήταν το μοναδικό πέρασμα που ένωνε την Κερπινή με το χωριό Δρακοβούνι και τα υπόλοιπα χωριά.

Στην ράχη του πέρασαν ντόπιοι και ξένοι δεκάδες χρόνια με πραμάτειες με μουλάρια και γαϊδούρια φορτωμένα εμπορεύματα.

Πάνω στην όμορφη γέφυρα  θυμάμαι είχα περάσει κι εγώ   παραμονές Χριστουγέννων με το γαϊδουράκι μου ενώ το θολωμένο  και βουερό ρέμα ήταν απροσπέλαστο .

Αυτό το γεφύρι είναι ένα μνημείο που μας δένει με τους προγόνους μας. Είναι παντελώς ξεχασμένο από τους ανθρώπους και δεν θα έπρεπε. Στο νότιο μέρος του ξεκίνησε ο ένας τοίχος λίγο πριν το πόδι του να καταρρέει  (συνολικό εμβαδόν 2-3 τετραγωνικά μέτρα) και έχει ανάγκη την δική μας φροντίδα και χρειάζεται την δική μας παρέμβαση.
Εκεί που είναι γκρεμισμένη η πλευρά του είναι φυτρωμένο ένα μεγάλο πουρνάρι που με το βάρος και τις ρίζες του θα γκρεμίσει και άλλο κομμάτι του τοίχους.

Πάνω στην ράχη του πριν την μεγαλοπρεπή καμάρα του διάσπαρτα είναι φυτρωμένα πουρνάρια και ένας κέδρος ύψους τριών περίπου μέτρων. Όλα αυτά εξασθενούν  σιγά σιγά τα τοιχία. Δεν αναφέρουμε σε άλλες παρεμβάσεις που πρέπει να γίνουν.

Πόση αδιαφορία Θεέ μου και τι θα απομείνει σε λίγα χρόνια σε τούτο τον τόπο!!

Τώρα που είναι γρήγορα ακόμη και η φθορά μικρή και ελεγχόμενη δεν πρέπει άλλο να αδιαφορήσουμε. Δεν αναφέρομαι μόνο στο Τ.Δ Κερπινής,  άλλα και της Μυγδαλιάς και του Δρακοβουνίου και ακόμη και του Δήμου σε κοινή συνεννόηση να γίνει κάτι…..
Τι λέτε; Θα αφήσουμε αυτό το μνημείο να καταρρεύσει και να αφανιστεί; Θα το αφήσουμε να πάει αδικοχαμένο;

Μας ζητάει την βοήθειά μας τι θα κάνουμε;

Βαγγέλης Κ Χριστόπουλος