ΛΑΙΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ ΣΤΗ ΜΥΓΔΑΛΙΑ ΓΟΡΤΥΝΙΑΣ

(Λαογραφική πραγματεία Γεωργίου Δ. Καραλή φοιτητή 1964)

Για  το κρυολόγημα έκοβαν κοφτές βεντούζες. Τα μικρά παιδιά τα ξυραφίζουν να καθαρίζει το αίμα τους. Κατ’ αρχήν κάθε 8 ημέρες ύστερα από 3 μήνες κάθε 15 μέχρι ένα χρόνο.
Για πόνους πικραγκουριές.  Για να σταματάει η αιμορραγία της μύτης καίμε αυγόφλουδα και βάνουμε επάνω την στάχτη της. (στακτός-ή-ό στάκτη).
Τη χρυσή καίνε με σκόρδο  ή με ίσκα.


Σ π α σ ί μ α τα :
Η γιαγιά της μάνας μου η Μαντή, η γριά Διαμάντω έφτειανε τα σπασίματα με ελατόπισσα. Την πρακτική αυτή ιατρική συνεχίζει σήμερα η μάνα μου με μεγάλη επιτυχία. (Λεπτομέρειες της καταγματολογίας)
Όταν είναι φρέσκος ο τσακισμένος και δεν προλαβαίνει να πρηστεί και να γίνει αγνώριμο είτε πόδι είτε χέρι τότε το τραβάω και προσέχω μην είναι κανένα τρυμματάκι κόκκαλο και το καταλαβαίνω με το ψάξιμο του χεριου. Βάνω νερό και βράζει σε μια τετζιέρα, βάζω επάνω ένα μάλλινο ρούχο και απάνω το χέρι ή το πόδι το σπασμένο και το λουτριάζω. Το εφαρμώνω καλά, ίσια και μετά του βάνω ένα έμπλαστρο και παγιδίτσες από καλάμια, ως είδος ύψο ( γύφα) και δεν παθαίνει είτε αγκύλωση είτε ατροφία, γιατί είναι ανάγλυκα δεμένο και κυκλοφορεί το αίμα.
26 χρόνια μετά από τη γιαγιά μου, που μου παράδωκε αυτή την τέχνη και δεν μόχει σγαράρει κανένα.
Έχω φτειάσει αγκώνες, γόνατα, χέρια και πόδια και σιδερωστιά (κλείσι του στέρνου;) ακόμη και ραχοκοκαλιά.
Η γιαγιά μου είχε φτειάσει και σαγωνιά της Μαρίας της Χριστιούς. 40 ημέρες δεμένο το σαγόνι της ρίνανε γάλα με το κουταλάκι του γλυκού και θαύμασαν τα γύρω χωριά.
Από το χωριό μας δεν είχανε πάει στην Τρίπολη για γιατρειά. ( Από στόματος Διαμάντως Καραλής, τελειόφοιτος Δημοτικού ετών 44 (1922).
Προσωπική μου ανάμνηση είναι το γεγονός ότι ο ιατρός Βαλτεσινίκου εδήλωσε άγνοια περί τα καταγμολογικά ζητήματα, όταν έπεσε η Βάγγαινα και έσπασε – όπως είπαν – η ραχοκοκαλιά της.
Τότε η μάνα μου επρωτοστάτησε και ο γιατρός υποχώρησε και η ραχοκοκαλιά εθεραπεύθει.

Η ευγνωμοσύνη της θεραπευομένης ήταν μεγάλη και παντοτινή.!!

B GIRAKAS 6.2.2016