ΑΝΔΡΕΑΣ Κ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ 1896-1976

                            ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ – ΓΥΜΝΑΣΙΑΡΧΗΣ

                ΑΠΟ ΜΥΓΔΑΛΙΑ- (ΓΛΑΝΙΤΣΙΑ) ΓΟΡΤΥΝΙΑΣ

                   ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ

                                            1915-1952      

                                       

                                                                 Γράφει ο Χαράλαμπος Χ. Γιαννόπουλος

Κατά το μήνα Δεκέμβριο 2015 πραγματοποιήθηκαν στην Αμαλιάδα εκδηλώσεις για την συμπλήρωση 100 χρόνων από τη γέννηση του Ν. ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ (1915). Οργανωτές ο Δήμος Αμαλιάδας με ομιλητή τον Ηλία Νικολακόπουλο και η Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε με ομιλητή τον Γ.Γ. Δημήτρη Κουτσούμπα.

Στην πρώτη είχα μια σύντομη συνομιλία με το Δήμαρχο κ. Χρήστο Χριστοδουλόπουλο. Μου είπε ότι το σπίτι του Ν. Μπελογιάννη γίνεται μουσείο Εθνικής Αντίστασης που θα φέρει το όνομά του.

Διαπίστωσα ότι ελάχιστα είναι γνωστά για το πώς αυτό το παιδί από τα δεκα πέντε του χρόνια είχε τέτοια πολιτική και ιδεολογική συγκρότηση και εξελίχθηκε σε μεγάλο πολιτικό- στρατιωτικό, αδάμαστο, ακατάβλητο ηγέτη, μεγάλη μορφή της νεότερης Ελληνικής ιστορίας και του διεθνούς επαναστατικού κινήματος.
Μου είπε ακόμη ότι δείχνουν ενδιαφέρον και ξένοι ερευνητές, όπως και Γαλλικό τηλεοπτικό κανάλι. Επειδή τυχαίνει να γνωρίζω για το θέμα, γράφω αυτές τις γραμμές, να γίνουν γνωστές και να τιμήσουν την μνήμη του.

Ο άνθρωπος που συνετέλεσε τα μέγιστα στο να ξεδιπλώσει το δεκαπεντάχρονο αγόρι, όλες τις πνευματικές, διανοητικές, ηθικές, κοινωνικές και ιδεολογικές δυνάμεις ήταν ο

                                   

Ο ΤΡΟΥΛΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ

Ο τρούλος της εκκλησίας του χωριού μου « Η ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ» είναι πραγματικά ένα κομψότατο, συμμετρικό, θολωτό ημισφαίριο χωρίς βέβαια ζωγραφισμένον το Χριστό Παντοκράτορα όπως συνηθίζεται.

Η διάμετρος του καλύπτει όλο το πλάτος του Ναού και  φτάνει τα οχτώ μέτρα  και είκοσι % (8,20) περίπου. Έχει 0χτώ (8) μεγάλα φωτεινά παράθυρα με πολύχρωμα τζάμια που με τον ήλιο χρυσώνουν τον εσωτερικό του Ναού.

ΠΡΟΣ ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

                                

Στην Άρτεμη

Του Βαγγέλη Κ. Χριστοπούλου

Το μέρος είναι προέκταση μιας  χαμηλής πλαγιάς  του Μαινάλου. Ένα  ειδυλλιακό  τοπίο, λίγο πάνω απ’ το χωριό μου, τη Μυγδαλιά Γορτυνίας.  Τούτο το μέρος τ’ ανέβαινα συχνά από μικρό παιδί, σαν  τσοπανάκος που ήμουνα, βόσκοντας τα λίγα πρόβατά μας. Άλλοτε πήγαινα στα χωράφια, αργά το απόγιομα το ξέστρωτο γαϊδουράκι ,  καβάλα  μονόκωλα,  για να βοσκήσει την νύχτα.Σ’ αυτές  τις πράσινες πλαγιές  έτυχα  με βροχή να κάθομαι κάτω από τα ψηλά, τουφωτά  πρίνια  κι άλλοτε, με ήλιο και ζέστη, να απολαμβάνω τη δροσιά  κάτω από τον ίσκιο τους.

ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΤΗΣ ΔΑΦΝΗΣ

Του Βαγγέλη Κ. Χριστοπούλου
Κάθε φορά που σκέπτομαι  ένα ταξίδι στην Δάφνη, η ψυχή μου φτερουγίζει και η υπόστασή μου αλλάζει. Έρχονται στο μυαλό μου  εικόνες απανωτές: Οι άνθρωποί της, τα σπίτια , οι δρόμοι, οι εκκλησιές , το Γυμνάσιο και τόσα άλλα…. Έξι χρόνια, βλέπετε, μαθητής στο Γυμνάσιο της Δάφνης, με περιπέτειες και δράσεις, είναι από τα καλύτερα της ζωής μου και δεν ξεχνιούνται εύκολα.

Όλα στροβιλίζονται μέσα μου, τραγουδούν και χορεύουν.  Δεν φταίω που δεν κάθομαι φρόνιμος   και  αναπολώ  αυτές τις σκηνές.
Σήμερα που βρέθηκα πάλι εδώ,  βασανίζω την μνήμη μου και προσπαθώ να εντοπίσω και να θυμηθώ τους ανθρώπους, που ζούσαν  στο πάνω χωριό κείνα τα χρόνια.

ΣΤΟΝ ΑΓΙΟΘΟΔΩΡΟ ΤΗΣ ΓΛΑΝΙΤΣΙΑΣ

                                                                      Του Βαγγέλη Κ Χριστοπούλου

Αισθανόμουν την ανάγκη ν’ αναζωπυρώσω παλιές  καλές αναμνήσεις από το χωριό μου, μιας και ήταν ακόμη Μάϊος μήνας και βρισκόμουν εκεί.  Ένιωσα κυρίως την  υποχρέωση να βρεθώ στον Αγιοθόδωρο και να προσκυνήσω, στο μικρό εκκλησάκι, την εικόνα των Αγίων Θεοδώρων!
Ήθελα ακόμη να καμαρώσω τα δέντρα που φυτέψαμε  στον προαύλιο χώρο του Αγίου το 2008 και να χαρώ την όμορφη άνοιξη. Στο νου μου ήταν να ψάλω, όσο ήταν καιρός, το «Χριστός Ανέστη»,  όπως έκανα παλιά σαν μικρός βοσκός, που πήγαινα με τα πρόβατα στις κοντινές πλαγιές.
Είχα να πάω εκεί  από πέρσι το καλοκαίρι, που έγινε το εξαίρετο υπαίθριο γλέντι του φίλου Φώτη Φουρνόδαυλου, όπου βόηθησα στο βράσιμο της γίδας.