Δευτέρα 25 Μαρτίου 2013

H ΠΑΡΕΛΑΣΗ

Στις μεγάλες τάξεις του Δημοτικού Σχολείου ήμουν σχετικά καλός μαθητής.  Το Σχολείο μας ήταν τότε μονοθέσιο με πολλά παιδιά και με μοναδικό  δάσκαλο το Στάθη.
Στη γιορτή του Ευαγγελισμού   ο δάσκαλος  διάλεξε  εμένα για σημαιοφόρο . Θα κρατούσα  τη Σημαία, όταν θα πήγαινε το Σχολείο για την εκκλησία   και μετά θα κάναμε  παρέλαση  ένα γύρο στην Πλατεία....
Το γεγονός με χαροποίησε, αλλά έβαλε σε τρεξίματα τη μάνα μου . 
Έπρεπε να βρεθεί φουστανέλα, γιλέκο, σελάχι  και τα υπόλοιπα για τον ..Σημαιοφόρο!  
 Η μάνα μου αισθάνθηκε μεγάλη την τιμή για την επιλογή του γιού της και άρχισε αμέσως τις προσπάθειες για εξεύρεση της στολής .
 Το πρόβλημα  όμως ήταν δύσκολο, γιατί  λίγες φουστανέλες υπήρχαν τότε στο χωριό, κι αυτές μεγάλες και όχι σε καλή κατάσταση. Πολλές είχαν μεταβληθεί σε πουκάμισα και άλλο ρουχισμό . Η μάνα μου «έζωσε» το χωριό ερευνώντας  χωρίς  όμως αποτέλεσμα .
 Ήταν αρκετά απογοητευμένη. Οι ημέρες πλησίαζαν. Τότε κάποιος την ενημέρωσε ότι υπάρχει μια φουστανέλα στο Βαρταλώνι ,νομίζω στο καλύβι του Βάγγου. Μια και δυο βρέθηκε  πρωί-πρωί   στο Βαρταλώνι  και τελικά έφερε  τη φουστανέλα .Φαντάζεσθε την αγωνία μου καθώς περίμενα το γυρισμό της. Τώρα χαρά και ανακούφιση με κατέλαβε. 
Η μάνα μου διευθέτησε ότι χρειαζόταν και ήμουν έτοιμος  την παραμονή της γιορτής  από  στολή.
 Αμέσως όμως προέκυψε άλλο σοβαρότερο ζήτημα!
 Ο σημαιοφόρος έπρεπε να φοράει παπούτσια! Ξυπόλυτος δε γίνεται! 
Αυτό το πρόβλημα ήταν πιο χειρότερο κι από τη στολή. Μέχρι τότε εγώ δε θυμάμαι να είχα φορέσει παπούτσια. Ζούσα και περπατούσα με γυμνά πόδια. Το πρόβλημα      φαινόταν αξεπέραστο. Ο Στάθης έλεγε: "Καλύτερα να μη φορούσα φουστανέλα, παρά  παπούτσια ".
 Αυτή την αγωνία τη ζήσαμε  εντονότερη, γιατί ήταν παραμονή  Γιορτής και παπούτσια  πουθενά ! Τελικά ο δάσκαλος δέχτηκε να φορέσω κάτι καούτσια  που βρέθηκαν  δανεικά και έγινα σημαιοφόρος! 
 Θυμάμαι εμένα σημαιοφόρο και πίσω όλο το σχολείο να παρελαύνει στην Παναγιά κι δάσκαλος με σφυρίχτρα να δίνει  το βήμα.
 Σαν όνειρο… με το Στάθη πάλι   παρόντα στα… πέτρινα  χρόνια .  
  Mygdaliotis                                                                                                               

1 σχόλιο:

  1. και πως να σηκωσεις τη φουστανελα,διφυλλη τουλαχιστον μαζι με σιλαχι,ετσι κατηγονισμενα που ειμασταν......

    ΑπάντησηΔιαγραφή