Α Π Ο Κ Ρ Ι Ε Σ

Του Βαγγέλη Κ Χριστοπούλου. 

.....Ώρες – ώρες μου φαίνεται ότι οι χωριανοί μας  που έφυγαν, πήραν μαζί τους τις παραδόσεις του χωριού, τα ήθη, τα έθιμα και τις άγραφες μνήμες. Όλα αυτά σχεδόν πάνε!  Χάθηκαν.

Απόκριες λέγονται  οι τρείς βδομάδες, πριν από την Μεγάλη Σαρακοστή. Σ’ αυτές τις γιορτινές μέρες οι άνθρωποι επιζητούσαν, παλιά και τώρα, την συντροφιά, την αποφυγή της απομόνωσης και την οργάνωση ομαδικών εκδηλώσεων......

Αρκαδικό ηθογράφημα ΕΝΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑΤΙΚΟ ΠΡΩΙΝΟ

ΤΗΣ ΠΑΝΟΥΛΑΣ ΒΡΑΧΝΟΥ – ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ.

Κοντεύει να ξημερώσει κι η κυρά – Πάναινα κοιτάζει από το παράθυρο του σπιτιού της και σηκώνεται από το κρεββάτι της:..........................

ΤΟ ΠΗΓΑΔΙ ΤΟΥ ΣΟΥΦΗ

Του Βαγγέλη Κ Χριστοπούλου .

Στον παλιό δρόμο που ενώνει την Κερπινή με το «Ιερό της Γλανιτσιάς» στην Αγία Παρασκευή, και τα Λαγκάδια, βρίσκεται του Σούφη το πηγάδι.

Πολύ πιθανόν και στην αρχαιότητα , το 460-450 π.χ., που λειτούργησε το Ιερό της Γλανιτσιάς,   με το νερό  του να κάλυπτε τις λατρευτικές και άλλες ανάγκες των κατοίκων, αφού σήμερα είναι το κοντινότερο σημείο που υπάρχει νερό.

Βρίσκεται ανάμεσα στ’ αμπέλια και τα χωράφια της Μυγδαλιάς (Γλανιτσιάς), μισοχωμένο σε θάμνους και αγριόβατα.......

ΚΑΛΛΙΣΤΕΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΑΡΚΑΔΙΑ

Ελένης Χαραλαμποπούλου – Δαμιανού.

« Παν  ότι μοντέρνο υπάρχει στη ζωή μας,

Το οφείλουμε στους αρχαίους Έλληνες»

                                    Oscar wilde

Είναι γνωστό,  ότι η αρχαία Ελληνική κοινωνία ήταν μια κοινωνία αυστηρά αρσενική.  Ο δούλος δεν είναι το μόνο πλάσμα, που δεν μετέχει στη δημοκρατία. Δίπλα του, το ίδιο περιφρονημένη με αυτόν, είναι και η γυναίκα.  Η γυναίκα λογαριαζόταν για τα παιδιά, που θα έφερνε στον κόσμο, ιδιαίτερα τα αρσενικά. Οι άντρες ήσαν ....

ΕΚ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΟΥ ΣΕΛΙΔΟΣ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΒΕΗ ΑΝΑΠΗΔΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟΝ ΤΟΥ ΘΡΥΛΙΚΟΥ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ.

Νίκος Βέης

    

Ο Νίκος Βέης, το έτος 1901, απόφοιτος του γυμνασίου, είχε αποκτήσει το αρχείον του Δημητσαναίου Ανδρέου  Παπαδιαμαντοπούλου, ήρωος του «Εικοσιένα».  Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, υπήρξε πιστός μάρτυς των προς την πατρίδα εκδουλεύσεων και της εν γένει ηρωϊκής δράσεως τού περί ου ο λόγος Δημητσανίτου, όπως ομολογεί είς σχετικόν πιστοποιητικόν του, περί του Ανδρέα Παπαδιαμαντοπούλου.

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΤΗ ΣΤΑΝΗ

Του Βαγγέλη Κ Χριστόπουλου

Κόντευαν  να ‘ρθουν  τα Χριστούγεννα.  Το μαρτυρούσε ο τσουχτερός αέρας  και η παγωνιά. Το άκουγες από γνωστούς και ξένους στις  συζητήσεις , το  έβλεπες από τις προετοιμασίες που οι άνθρωποι έκαναν, με τα ψώνια στα μαγαζιά  και το συγύρισμα των σπιτιών για να γιορτάσουν χαρούμενα. Οι ευχές πήγαιναν κι έρχονταν  «Χρόνια πολλά, καλά Χριστούγεννα».

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΤΑΜΙΑΣ



ΣΠΙΤΙ Κ.ΜΑΡΙΝΗ

 1. Νεραϊδοχορός


Κώστα Π. Μαρίνη – Πλ. Πραγιάνης
Πολλές βολές κατεβαίνω στο ποτάμι και συριανάω ανάμεσα στα δροσολουσμένα τριφύλλια του κάμπου.

Καθώς θυμάμαι τα παιδιάτικά μου ξαναπαίζω σα μικρό παιδάκι με τα πολύχρωμα χαλίκια. Ένα μεσημέρι είδα κάμποσες γυναίκες να βγαίνουν ολόγδυτες από το ποτάμι. Δέσαν τα ξέπλεκα μαλλιά τους μ’ ένα λουλακωμένο τσεμπέρι και πιάσαν ένα ξωτικό χορό στη χλόη απάνω...

Τις κοίταζα με μάτια γκουρλωμένα! Ποτέ μου δεν είχα ειδεί τέτοιο χορό. Και τι γλυκά που τραγουδούσαν!..

Τριάδης Νικόλαος

Τριάδης  Νικόλαος Συγχρονη  Αρκαδική  και Γορτυνιακή   ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ Ο ποιητής, στιχουργός, ιστορικός και συγγραφέας Νικόλαος Χρ. Τριάδης γεννήθηκεστη ΜΥΓΔΑΛΙΑ Αρκαδίας. Τέλειωσε το Γυμνάσιο Λαγκαδίων Γορτυνίας. Απεφοίτησε από τη Σχολή Ασυρματιστών του Πειραϊκού Συνδέσμου και ταξίδεψε 4 χρόνια στα καράβια, σαν δόκιμος Ασυρματιστής και Ανθυποπλοίαρχος. Έκανε ποντοπόρα ταξίδια και τον περίπλου της γης. Στη συνέχεια......

ΣΤΗΝ ΠΕΡΑΜΕΡΙΑ

Του Βαγγέλη Κ Χριστοπούλου                                   

__Ποια ,τι λες Ελένη ;  Θα την βγάλουμε την υποχρέωση;  

  Μ’ αυτές τις κουβέντες  του άντρα της, ήρθαν στο μυαλό της  Ελένης τα ξερά «όχι» και  η  άρνηση πολλών συγχωριανών, να της δανείσουν μια χούφτα μπομποτάλευρο, να φτιάξει στα παιδιά της χυλό.  Ήσαν, βλέπετε, τα σκληρά χρόνια της Κατοχής, της πείνας και του τρόμου. Μια μόνο .....

ΠΕΝΤΕ ΚΑΙ ΕΞΙ

   ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ Κ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

    Κάθισε  στο μπλέ τραπεζάκι του καφενείου που ήταν ανοιχτό το τάβλι πάνω του  και παρήγγειλε καφέ. Σβούριξε  δυo- τρεις φορές τα ζάρια και πριν αυτά ηρεμήσουν ρώτησε:

__Εσύ, Μάγκα, δεν παίζεις τάβλι; Καμία απάντηση.    Θέλει μυαλό  το τάβλι, τι το πέρασες, δηλωτή;   Καταλαβαίνω,  φοβάσαι να παίξεις,τον πείραξε!....

ΤΟ ΚΟΛΟΚΥΘΙ

ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ Κ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

Ο τόπος τριγύρω, άδειος από πέτρες. Αν με βλέπανε να πετά πέτρες, πήγαινα χαμένος! Θα πέφτανε τα μούτρα μου από ντροπή, για κείνα που θ’ άκουγα και κείνα που θα ‘λεγαν  στον κόσμο του χωριού για μένα!.

Το ‘βαλα πείσμα, να το ρίξω κάτω στην ρεματιά, το κρεμασμένο  κολοκύθι στο γκρεμό, εκεί ψηλά στα περιβόλια κοντά στο κεφαλόβρυσο..

Ο ΓΙΟΥΚΟΣ

ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ Κ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

                                                            

  Πένθιμα σήμερα 12.6.2016 οι καμπάνες χτύπησαν και η φύση ντυμένη ακόμη στα γιορτινά.  Αποχαιρέτησε η   Τ Ο Υ Λ Α  μας στα 80 της χρόνια την ζωή, τους ανθρώπους και το χωριό.

__Τ Ο Υ Λ Α μου αγαπημένη φίλη και πατριώτισσα θα σε θυμόμαστε. ¨όλα τα ήξερες και όλα τα φρόντιζες. Και το σπίτι και τα παιδιά και στο χωράφι και στον αργαλειό και παντού. Σκόρπαγες χαρά και τραγούδι, αγάπη και καλοσύνη.

Τέτοιες μέρες γινόταν στον Αγιοθόδωρο  «ο Κούρος» και έβαζες τον εαυτόν σου μπροστά στις δουλειές. Και στις ετοιμασίες ήσουν πρώτη και το γάλα έπηζες τυρί στο μεγάλο λεβέτι και τα τραπέζια έστρωνες και το γιαούρτι πρόσφερες με αγάπη, όλα εντελώς δωρεάν.

Ότι μπόρεσες απλόχερα μας έδωσε. Θα είσαι πάντα γύρω μας στον νου μας στην καρδιά μας.

                                    Αντίο    Τ Ο Υ Λ Α   καλό  ταξίδι …

Ο Γυμνασιάρχης μου Ανδρέας Παπαθεοδώρου

  Του ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ  ΚΡΙΜΠΑ

Στο διάστημα της δικτατορίας του Μεταξά, μέχρι και τον πρώτο κατοχικό χρόνο, Γυμνασιάρχης στο Πρώτο Γυμνάσιο Τρίπολης, ήταν ο Αντρέας Παπαθεοδώρου. Η δικτατορία του Μεταξά, κράτησε ως το έτος 1941 που πέθανε ξαφνικά ο δημιουργός της, ο λαϊκιστί επιλεγόμενος και «Μπαρμπαγιάννης»........

ΤΑΞΙΔΙΑ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ ΤΟ ΔΕΦΤΕΡΙ

Του ΒΑΓΓΕΛΗ Κ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

Ο μπακάλης μου πάρα λίγο να εκραγεί. Ήταν δύσκολο να ξεπερνάει
τους θυμούς του, να είναι λογικός, να εμπορεύεται με σωφροσύνη και να διαφεντεύει το εμπόριο...

Η ΘΕΙΑ ΓΙΩΡΓΟΥΛΑ Η ΚΟΥΤΑΒΟΥ

Του ΓΙΩΡΓΗ  Θ ΚΑΡΑΘΕΟΔΩΡΗ

Η θειά – Γιωργούλα με το παρατσούκλι η «Κουταβού», ήταν στο χωριό μου Κερπινή (Γορτυνίας) πρακτική γιάτρισσα και πρακτική μαμή. Είχε βότανα και γιατροσόφια για όλα τα πονίδια κι’ ήξερε κι’ αναθέματα για όλους τους Οξαποδώ.

Λέγανε πως ήταν αλαφροίσκιωτη κι’ έκανε καλό ποδαρικό στο σπίτι που πρωτόμπαινε πρωτομηνιά.  Σαν μαμή δεν αστόχαγε ποτέ.  Και το σπουδαιότερο, τα παιδιά που ξεγένναγε ήταν γουρλίδικα.........

ΔΗΜΗΤΡΑΚΗΣ ΜΑΤΑΡΑΤΣΑΣ

Του Γιώργη  ΚΑΡΑΛΗ

Άμα βλέπεις παπάδες στον ύπνο σου, να κρατήσεις να ματαλάβεις, γιατί είναι ένα σύνταγμα διαβόλοι κοντά σου.

Δ. ΜΑΤΑΡΑΤΣΑΣ

Ο Δημητράκης έμενε στο γιοφύρι της Κυράς, είχε σπίτι και χάνι και πούλαγε απ’ ούλα κι από λίγα στους περαστικούς και διαβάτες.......

Ο Χ Ρ Η Σ Τ Α Κ Η Σ

 Tου Γεωργίου ΚΑΡΑΛΗ                                                

Εδώ και 50-70 χρόνια και 100 ακόμα το χωριό πέρναγε καλύτερα. Είχε τα γιδοπρόβατά του, τα βόϊδια , τα γουρούνια και τις κότες του. Δεν ηξέραμε ζυγαριά.  Από τον Φλεβαρο-Μάρτη αρχινάγαμε το τυροκομιό από τα πράματα. Είχαμε γάλα, μυτζήθρα, γιαούρτι, ξυνόγαλο. Εσφάζαμε και αρνιά και γίδες και τρώγαμε κριάς.....

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΑΝΤΩΝΗΣ

ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ Κ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

Βρισκόμαστε στο τέλος της δεκαετίας του 1950, μαθητής στο γυμνάσιο Δάφνης. Οι αποφάσεις του Συλλόγου των καθηγητών είναι αυστηρές . «Κυκλοφορία των μαθητών μέχρι τις εφτά η ώρα, πάντα με καπέλο, κουρεμένοι, ευγενείς με τον κόσμο και να χαιρετάμε τους καθηγητές μας».....

Κ Ο Υ Ρ Ο Σ

 ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ Κ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

Όταν  η ζέστη αρχίζει να τσούζει, τα πρόβατα αναζητούν την δροσιά κάτω από πυκνόφυλλα δέντρα του δάσους  ή  κάτω   από  σκιερά μέρη.

Τον  Μάιο  μήνα , μια γλυκιά βραδιά ο Γέρο Τσέλιγκας , από το στανοτόπι του ειδοποίησε τους σμίχτες  ότι  την πέμπτη  θα  κουρέψει  τα πρόβατα,   όποιος  μπορεί  ας έλθει  για βοήθεια. Ημέρες τώρα ακονίζει με τις ακονόπετρες, τα βαριά

Η ΜΗΤΡΑΙΝΑ

ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ Κ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

Έφεγγε καλά, αν κι ο ήλιος δεν είχε βγει πάνω στα βουνά, και στην Κουκούλα δεν είχαν σκάσει οι αχτίνες του. Απ το μπαλκόνι μου έβλεπα  το τοπίο που απλωνόταν μπροστά μου. Ένα μεγάλο  μέρος κρυβόταν, πίσω απ’ το βαθυπράσινο, ψηλό κυπαρίσσι του παππού μου.  Απέναντι φάνταζε το δίπατο Μητραίϊκο σπίτι, με το μικρό δυτικό ξέσκεπο χαγιάτι, τα μεγάλα παράθυρα και την μπαλκονόπορτα...............