Του
Βαγγέλη Κ. Χριστοπούλου
Το όνομά του είναι Πολυχρόνης Πολυχρονόπουλος γεννημένος και μεγαλωμένος
στην Μυγδαλιά Γορτυνίας .
Σύντομα ξενιτεύτηκε στην Σουηδία.
__Κάποτε θα πάω εκεί πέρα, έλεγε και ξανά έλεγε και εννοούσε το χωριό του. Εκεί στο Μαίναλο στο καταπράσινο βουνό, με τις περίσσιες χάρες με τις δασιές τις λαγκαδιές και τα βαθειά ρουμάνια. Κοντά στον Λάδωνα ποταμό. Εκεί που είναι η Πατρίδα μου , ο τόπος που γεννήθηκα.
Και στέναζε και ποθούσε, κι επιθυμούσε να βρεθεί έστω και μια βραδιά στην γενέτειρά του, να ιδεί καπνό να βγαίνει, από το πατρικό του φουγάρο.
Μια γύρα ήθελε να κάνει στα στενοσόκακα και τους δρόμους του χωριού του, εκεί που έπαιζε μικρό παιδί, να καλημερίσει τους πατριώτες του, να τους χαιρετίσει και δυο κουβέντες να ανταλλάξει.
Ονειρευόταν να έβλεπε τους πράσινους λόφους με το αλώνι στο χωράφι του την Τάρνοβα. Και το χωράφι του στου Στραβοσταμάτη με τις καταπράσινες βαθιές χαράδρες της Βρυσούλας. Σκεπτόταν να έκανε και μια επίσκεψη στον Λάδωνα, εφτά χιλιόμετρα μακριά από το χωριό του είναι. Με μια βαρκούλα θα πήγαινε πάνω από τα χωράφια του και το καλύβι του και ότι ιδεί τώρα, που έχει γίνει λίμνη. Έτσι θα του έφευγε ο καημός.
Πολύ θα ήθελε να μείνει ένα βράδυ , με την Σελήνη στον ουρανό του χωριού του υψωμένη, να βλέπει πως διώχνει το βαθύ σκοτάδι και να επαργυρώνει τον τόπο. Και το πρωί να έβλεπε τον ήλιο να γεμίζει χρυσάφι τις κορυφές και το χωριό του.
Αυτό ήταν το όνειρο του Χρόνη.
Στην Σουηδία με την εργατικότητα του πρόκοψε και απέχτησε δικό του τουριστικό γραφείο, μεταφέροντας κι εδώ στην Ελλάδα πολυπληθείς ξένους, φίλους και τουρίστες.
Κάθε χρόνο έρχεται με τους ξένους μας εδώ στο χωριό του, στην γη των προγόνων του, με δάκρυα χαράς στα μάτια και με ρίγη συγκίνησης στην ψυχή του.
Έρχεται αυτός ο ευγενικός άνθρωπος να ανάψει ένα κερί στο μανουάλι της εκκλησιάς μας της ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ και να διαβάσει μια ευχή με τον Παπά στους τάφους των δικών του. Ο Χρόνης δεν είναι ποιητής, ζωγράφος , συγγραφέας να μας μαγεύει με τα γραφόμενά του. Είναι όμως ένας νοσταλγός, ένας λάτρης του χωριού μας , που κάθε χρόνο έρχεται κοντά μας. Όλους μας περιβάλει με σεβασμό και έμπρακτα δείχνει την αγάπη του. Προσφέρει σε όλο το χωριό ένα γεύμα φιλίας και αγάπης σε αυτό το αντάμωμα και μας συγκινεί.
Αυτή την καλοσύνη, αυτή την ανθρωπιά και αγάπη την έδειχνε από παλιά.
Θα σας αφήσω να καταλάβετε μόνοι σας διαβάζοντας ένα γράμμα που το παραθέτω αυτούσιο πιο κάτω
και δείχνει την προσφορά του στο χωριό διαχρονικά.
Το όνομά του είναι Πολυχρόνης Πολυχρονόπουλος γεννημένος και μεγαλωμένος
στην Μυγδαλιά Γορτυνίας .__Κάποτε θα πάω εκεί πέρα, έλεγε και ξανά έλεγε και εννοούσε το χωριό του. Εκεί στο Μαίναλο στο καταπράσινο βουνό, με τις περίσσιες χάρες με τις δασιές τις λαγκαδιές και τα βαθειά ρουμάνια. Κοντά στον Λάδωνα ποταμό. Εκεί που είναι η Πατρίδα μου , ο τόπος που γεννήθηκα.
Και στέναζε και ποθούσε, κι επιθυμούσε να βρεθεί έστω και μια βραδιά στην γενέτειρά του, να ιδεί καπνό να βγαίνει, από το πατρικό του φουγάρο.
Μια γύρα ήθελε να κάνει στα στενοσόκακα και τους δρόμους του χωριού του, εκεί που έπαιζε μικρό παιδί, να καλημερίσει τους πατριώτες του, να τους χαιρετίσει και δυο κουβέντες να ανταλλάξει.
Ονειρευόταν να έβλεπε τους πράσινους λόφους με το αλώνι στο χωράφι του την Τάρνοβα. Και το χωράφι του στου Στραβοσταμάτη με τις καταπράσινες βαθιές χαράδρες της Βρυσούλας. Σκεπτόταν να έκανε και μια επίσκεψη στον Λάδωνα, εφτά χιλιόμετρα μακριά από το χωριό του είναι. Με μια βαρκούλα θα πήγαινε πάνω από τα χωράφια του και το καλύβι του και ότι ιδεί τώρα, που έχει γίνει λίμνη. Έτσι θα του έφευγε ο καημός.
Πολύ θα ήθελε να μείνει ένα βράδυ , με την Σελήνη στον ουρανό του χωριού του υψωμένη, να βλέπει πως διώχνει το βαθύ σκοτάδι και να επαργυρώνει τον τόπο. Και το πρωί να έβλεπε τον ήλιο να γεμίζει χρυσάφι τις κορυφές και το χωριό του.
Αυτό ήταν το όνειρο του Χρόνη.
Στην Σουηδία με την εργατικότητα του πρόκοψε και απέχτησε δικό του τουριστικό γραφείο, μεταφέροντας κι εδώ στην Ελλάδα πολυπληθείς ξένους, φίλους και τουρίστες.
Κάθε χρόνο έρχεται με τους ξένους μας εδώ στο χωριό του, στην γη των προγόνων του, με δάκρυα χαράς στα μάτια και με ρίγη συγκίνησης στην ψυχή του.
Έρχεται αυτός ο ευγενικός άνθρωπος να ανάψει ένα κερί στο μανουάλι της εκκλησιάς μας της ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ και να διαβάσει μια ευχή με τον Παπά στους τάφους των δικών του. Ο Χρόνης δεν είναι ποιητής, ζωγράφος , συγγραφέας να μας μαγεύει με τα γραφόμενά του. Είναι όμως ένας νοσταλγός, ένας λάτρης του χωριού μας , που κάθε χρόνο έρχεται κοντά μας. Όλους μας περιβάλει με σεβασμό και έμπρακτα δείχνει την αγάπη του. Προσφέρει σε όλο το χωριό ένα γεύμα φιλίας και αγάπης σε αυτό το αντάμωμα και μας συγκινεί.
Αυτή την καλοσύνη, αυτή την ανθρωπιά και αγάπη την έδειχνε από παλιά.
Θα σας αφήσω να καταλάβετε μόνοι σας διαβάζοντας ένα γράμμα που το παραθέτω αυτούσιο πιο κάτω
και δείχνει την προσφορά του στο χωριό διαχρονικά.
Φίλε Χρόνη, έχεις την συμπάθεια και την εκτίμηση όλων των
(Μυγδαλιωτών) Γλανιτσιωτών και δικαιούσαι την αμέριστη αγάπη μας.
Οφείλουμε να ξαναθυμηθούμε την αναγνώρισή σου ως
ευεργέτης της Πατρίδας και του χωριού
μας με όσα πρόσφερες και προσφέρεις.
Ο Θεός να σε έχει καλά εσένα και την οικογένειά σου.
25.2.2018
Ε
Π Ι Σ Τ Ο Λ Η ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΧΡΟΝΗ
Εν Μυγδαλιά εν τω γραφείω του Δημ. Σχολείου σήμερον την 15ην μηνός Ιουνίου 1968, ημέραν της εβδομάδος Σάββατον και ώραν 6ην μ.μ η Σχολική εφορεία του Δημοτ. Σχολείου
Μυγδαλιάς αποτελουμένη εκ των κ.κ.
1) Μήτρου Ιωάν Κωνσταντινοπούλου , προέδρου
2) Βασιλείου Δημ. Βασιλοπούλου, Ταμία και
3) Βασιλικής Ντάνου Δ/ντριας του Σχολείου και γραμματέως , συνήλθε είς τακτική συνεδρίαση , κατόπιν προσκλήσεως της Δ/ντριας του Σχολείου με θέμα συζητήσεως: Την σύνταξιν ευχαριστηρίου επιστολής προς τον ευεργέτην του σχολείου κ.
1) Μήτρου Ιωάν Κωνσταντινοπούλου , προέδρου
2) Βασιλείου Δημ. Βασιλοπούλου, Ταμία και
3) Βασιλικής Ντάνου Δ/ντριας του Σχολείου και γραμματέως , συνήλθε είς τακτική συνεδρίαση , κατόπιν προσκλήσεως της Δ/ντριας του Σχολείου με θέμα συζητήσεως: Την σύνταξιν ευχαριστηρίου επιστολής προς τον ευεργέτην του σχολείου κ.
Πολυχρόνην Πολυχρονόπουλον.
Η Σχολική εφορεία του Δημ. Σχολείου Μυγδαλιάς, το προσωπικό
του Σχολείου , οι μαθητές του Σχολείου ως και οι γονείς αυτών εκφράζουν τας
θερμάς ευχαριστίας των δια την αξίαν επαίνου
ενέργειάν σας, δια την αποστολήν εις το Σχολείον μας το ποσόν των χιλίων εκατόν πεντήκοντα
τριών (1153) δρχ.
Δια των χρημάτων αυτών ηγοράσθησαν δια το σχολείον 1) Μία αρχειοθήκη την οποίαν εστερείτο το σχολείον μας και 2) Μία μηχανήν προβολής φωτεινών ταινιών μεθ΄ εξ (6) φίλμ, η οποία αποτελεί δια το σχολείο μας άριστον εποπτικόν και επιμορφωτικόν υλικόν.Η ενέργειά σας αυτή μας συνεκίνησεν βαθύτατα και σας χαρακτηρίζομεν Ευεργέτην του Σχολείου μας και πατριώτην που δεν ξεχνά την γεννέτηράν του.
Ευχόμεθα η ενέργειά σας αυτή να γίνει παράδειγμα προς μίμησιν και των άλλων ευρισκομένων μακράν του χωρίου μας συμπατριώτας μας.
Ευχόμεθα ο Πανάγαθος Θεός όπως σα χαρίζει υγείαν, ευτυχίαν και μακροημέρευσιν επ αγαθώ του πτωχού χωρίου μας.
Εφ΄ω συνετάγει η παρούσα πράξις, ήτις αναγνωσθείσα και βεβαιωθείσα υπογράφεται ως έπεται και παρακαλείται η γραμματεύς , όπως αντίγραφον αυτής αποσταλή προς τον ευεργέτην κ. Πολυχρόνην Πολυχρονόπουλον.
Δια των χρημάτων αυτών ηγοράσθησαν δια το σχολείον 1) Μία αρχειοθήκη την οποίαν εστερείτο το σχολείον μας και 2) Μία μηχανήν προβολής φωτεινών ταινιών μεθ΄ εξ (6) φίλμ, η οποία αποτελεί δια το σχολείο μας άριστον εποπτικόν και επιμορφωτικόν υλικόν.Η ενέργειά σας αυτή μας συνεκίνησεν βαθύτατα και σας χαρακτηρίζομεν Ευεργέτην του Σχολείου μας και πατριώτην που δεν ξεχνά την γεννέτηράν του.
Ευχόμεθα η ενέργειά σας αυτή να γίνει παράδειγμα προς μίμησιν και των άλλων ευρισκομένων μακράν του χωρίου μας συμπατριώτας μας.
Ευχόμεθα ο Πανάγαθος Θεός όπως σα χαρίζει υγείαν, ευτυχίαν και μακροημέρευσιν επ αγαθώ του πτωχού χωρίου μας.
Εφ΄ω συνετάγει η παρούσα πράξις, ήτις αναγνωσθείσα και βεβαιωθείσα υπογράφεται ως έπεται και παρακαλείται η γραμματεύς , όπως αντίγραφον αυτής αποσταλή προς τον ευεργέτην κ. Πολυχρόνην Πολυχρονόπουλον.
Ο Πρόεδρος Ο Ταμίας Η Γραμματεύς
Δημ. Κωνσταντινόπουλος Βασ. Βασιλόπουλος Βασ.
Ντάνου
Ακριβές Αντίγραφον
Εν
Μυγδαλιά τη 25η Ιουνίου 1968
Η
Γραμματεύς του Σχολείου
Βασ. Ντάνου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου