Στην μνήμη του Εκπαιδευτικού Παναγιώτη Α. Κωνσταντινόπουλου

Αξέχαστε Πάνο,

Ένας χρόνος πάει που έφυγες τόσο παράταιρα και τόσο αναπάντεχα και μας ξάφνιασες. Άφησες στους δικούς σου ανθρώπους, στη γυναίκα σου και τα παιδιά σου, στα αδέρφια σου, αλλά και σε μας τους φίλους και τους χωριανούς σου ένα μεγάλο κενό.

Αλλά και στο χωριό σου, τη Μυγδαλιά, που σε καρτερούσε, γιατί βλέπεις ερχόσουν ταχτικά και όταν βλέπαμε την πόρτα και τα παράθυρα του σπιτιού σου ανοιχτά, περιμέναμε να σε ιδούμε με αυτό το γλυκό γνώριμο χαμόγελό σου, να ειπούμε καλημέρα.
Θυμάμαι στην Στρέζοβα, που πηγαίναμε στο γυμνάσιο μαζί,  τον αγώνα που έκανες για μάθηση και προκοπή και ήσουν  παράδειγμα προς μίμηση με τον τρόπο σου, με τον  καλό σου λόγο,  με κείνες τις ορμήνιες  που μας έλεγες και κείνο το αθώο χαμόγελο που το διατήρησες μέχρι χθες.
Ξέρω από τότε που βγήκες δάσκαλος και διορίστηκες στο χωριό μας , μαζί με την αγαπημένη σου γυναίκα, εργάστηκες υποδειγματικά με ανιδιοτέλεια, φιλοτιμία και ξεχωριστή ευαισθησία , ακούραστα και στοργικά. Δίνοντας όλες τις ώρες του 24ώρου, σαν δροσιστική βροχή, την εκπαιδευτική σου γνώση . Με την ηθική σου υπόσταση, με την ακεραιότητα του χαρακτήρα σου και με την γενική σου δραστηριότητα, σε κάθε πλευρά της ζωής του χωριού μας, γέμισες τον ψυχή και τον νου των συγχωριανών μας με ικανοποίηση και υπερηφάνεια.

 Σε ευχαριστούμε Πάνο!

Πάνο αγαπημένε, σε ευχαριστούμε γιατί τότε σαν δάσκαλος στο χωριό είχες αγκαλιάσει στοργικά  το χωριό μας, τους γέρους μας  και τον δικό μου γέρο πατέρα, με την παρέα σου, με την κουβέντα σου, με τις εκδρομές που ζητούσες τότε να σε ακολουθούνε με τους μαθητές σου.

Έδωσες, όχι μόνο στο χωριό σου, αλλά παντού όπου υπηρέτησες τον παλμό της ανέλιξης στο παιδί και, παρά τις αντιξοότητες, δεν έλλειψε το χαμόγελό σου, που έδινε χαρά στα παιδιά και σε όλους εμάς, όσο λειτουργούσες και πρόσθετες τις δυνάμεις σου στο ποιοτικό ανέβασμα της ζωής μας. Ήσουν πάντα πρόθυμος, δίκαιος , ευγενής με ήθος και ύφος που σε συνόδευε πάντα στην ζωή.
Έτσι σε νοιώθω και θα σε νοιώθουμε κοντά μας, όσα χρόνια και αν περάσουν:  Έναν αγνό φίλο, υπεύθυνο και σπουδαίο πατριώτη . Ήσουν ακαταπόνητος με κορυφαία χαρίσματα, αρετή και ζεστή καρδιά, που την έδινες σε όλους τους πατριώτες, σε όλους τους ανθρώπους όλων των επιπέδων. Ήσουν ένας αληθινός δημιουργός γιατί είχες σφαιρική μόρφωση, πληρότητα για το σχολείο και τα παιδιά. Γιαυτό και η συνεισφορά σου στην μαθητιώσα νεολαία  μας ήταν φωτεινή .
Αγαπητέ Πάνο, να είσαι βέβαιος πως  η Γλανιτσιά, το αγαπημένο σου χωριό, θα σε θυμάται για πάντα.
 Σε χαιρετούμε  ακριβέ μας πατριώτη Παναγιώτη…
Βαγγέλης Κ. Χριστόπουλος