Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου 2013

ΠΕΝΤΕ ΚΑΙ ΕΞΙ

   ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ Κ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

    Κάθισε  στο μπλέ τραπεζάκι του καφενείου που ήταν ανοιχτό το τάβλι πάνω του  και παρήγγειλε καφέ. Σβούριξε  δυo- τρεις φορές τα ζάρια και πριν αυτά ηρεμήσουν ρώτησε:
__Εσύ, Μάγκα, δεν παίζεις τάβλι; Καμία απάντηση.    Θέλει μυαλό  το τάβλι, τι το πέρασες, δηλωτή;   Καταλαβαίνω,  φοβάσαι να παίξεις,τον πείραξε!....
Ο Μάγκας τον κοιτάζει κατάματα για την πρόκληση,  έριξε μια ματιά  και σε μας που  ήμαστε   γύρω του, και απαντά:
__ Ποιόν να φοβηθώ, εσένα ;
__Μάγκα, έχεις παίξει ποτέ σου τάβλι; Έχεις ρίξει ζάρια σε τσόχα;
__Αλήθεια είναι ότι δεν έχω παίξει. Έχω παρακολουθήσει καλούς παίχτες που παίζανε. Αν παίξω μαζί σου, θα χάσεις!
__Θα το δούμε αυτό.
Σ’ ένα λεπτό ο Θανάσης, ο Καφετζής, έβαζε πάνω στο στρογγυλό μπλε τραπεζάκι το καλό τάβλι .  Ο Μάγκας κι ο Ηλίας ξεκίνησαν  να παίζουν.
Οι  άλλοι πεντέξι τριγύρω τους ξαφνιασμένοι, κοιτάγαμε τον αδύνατο Μάγκα, να τα βάζει με τον γνώστη στην τέχνη του ζαριού και του παιγνιδιού Ηλία. «Έχει να φάει ο Μάγκας»! Είπα μέσα μου, χωρίς να το θέλω.  Ήθελα να χάσει για το θράσος του και δεν ήθελα για την καλή του παρέα που κάνουμε.
Προτού ρίξουν τα ζάρια της πρωτιάς, ο Μάγκας μούδιασε λίγο. Ύστερα σκέφτηκε και πέταξε μια κουβέντα.
__Το έπαθλο πρώτα.
__Δηλαδή τι εννοείς;  τον ρώτησε ο άλλος.
__Όποιος χάσει, είπε ο Μάγκας, θα κεράσει και τα ούζα των παιδιών! Κι έριξε μια ματιά γύρω του να ιδεί αν συμφωνούμε.
__Γιωργάκη, πολύ θράσος έχεις μου φαίνεται! Του είπε ο Ηλίας.
 Ωστόσο με τα λόγια του ο Μάγκας τον είχε « φτιάξει», τον θύμωσε.  Τακτοποίησαν  τα πούλια.
__ Στα εφτά βγαίνουμε, του είπε ο Ηλίας, και θα παίξουμε και τα τρία παιγνίδια.
Συμφώνησαν να βγουν στα εφτά παιγνίδια και να ξεκινήσουν με το πλακωτό
__Σειρά σου να παίξεις πρώτος, Ηλία.
 Εκείνος βουτάει στα χέρια του και χορεύει στην παλάμη του τα δυο μικρά κοκαλάκια, με τις μαύρες κουκίδες.
Τα σβουρίζει δαιμονισμένα στο τάβλι. Το ένα κάνει αλλεπάλληλες στροφές  και κάποια στιγμή ξαπλώνει δίπλα στο άλλο.
__Άσσο και δύο, φωνάζει. Έσφιξε τα χείλη του, αγρίεψε  λίγο το πρόσωπό του. Δεν άφησε να βγει κουβέντα από τα χείλη του. Έπαιξε.
__Είναι η σειρά μου τώρα, είπε.  Ο Μάγκας έριξε τα ζάρια , νωχελικά, άκομψα, σαν να ρίχνει πίτουρα στις κότες του. Ντόρτια!  φώναξε χαρούμενος. Έβαλε τα δάχτυλα στο τάβλι και μέτραγε να ιδεί πού θα φθάσουν τα πούλια του.
__Εγώ  φταίω που κάθομαι και παίζω με ατζαμήδες.  Θέλουν να κερδίσουν κιόλας.  Μέτρησες Μάγκα; του είπε ειρωνικά.  Ξέρεις να βάλεις τα πούλια σου ή να σε βοηθήσω;
Συμφώνησα κι εγώ με την γνώμη του Ηλία, όχι όμως με την ειρωνεία του, και ας μην είμαι καλύτερος από τον Μάγκα.
__Μη βιάζεσαι ρε, του απάντησε κείνος.
__Βιάζονται τα παιδιά που μας παρακολουθούν, για να πιούν το ούζο που θα χάσω, είπε περιπαιχτικά.
 Αφού έπαιξε ο Μάγκας, πάλι χούφτωσε τα ζάρια ο Ηλίας. Το βλέμμα του έτρεχε πάλε πίσω από το πήδημα των ζαριών. Όταν αυτά σταμάτησαν, οι μαύρες κουκίδες  έδειχναν τέσσερα και ένα!  Πάλι σφιχτά τα χείλη του και χωρίς  κουβέντα μετακίνησε τα πούλια.
Ο Μάγκας με την ίδια άτονη κίνηση, με την ίδια ηρεμία, πέταξε τα ζάρια μέσα στο τάβλι. Αυτά χτύπησαν μέσα , αναπήδησαν και έδειχναν το ένα πέντε και το άλλο έξι.
__Πρέπει να πιάνω τώρα, είπε, και έβαλε πάλε το χέρι μέσα για μέτρημα.
__Ναι, πιάνω!  είπε και καπάκωσε το πούλι του Ηλία.
 Ο Ηλίας μετά το πέντε κι  έξι του Μάγκα, πήρε στην φούχτα του αμέσως τα ζάρια.
Τα είχε σχεδόν ζεστάνει. Ο καημός του ήταν να τα μάθει πού να σταματήσουν και να δείξουν την όψη που ήθελε, για να πιάσει και αυτός.
Ήταν αφιονισμένος από το παιγνίδι, από την ατυχία που τον έδερνε. Αφοσιωμένος  στο παιγνίδι όπως ήταν , ούτε έβλεπε, ούτε άκουγε που λέγαμε στον καφετζή να φέρει τα ούζα προκαταβολικά,  να τον χαιρετίσουμε.
Αλλοίμονο!  Αν άκουγε όσα λέγαμε και όσα υπονοούσαμε.
Ο Μάγκας έριχνε τα ζάρια με τον ίδιο τρόπο, με το ίδιο ψύχραιμο και νωχελικό μοτίβο. Έφερνε καλές ζαριές και το ένα παιγνίδι μετά  το άλλο γραφόταν στο ενεργητικό του. Ανακλαδίζεται και απλώνει τα υπερβολικά μεγάλα χέρια του στα πλάγια.
__Είχα μεγάλη επιτυχία!  Τρία  διπλά και ένα μονό. Ήρθαμε εφτά  ένα, Ηλία, του είπε κάπως ειρωνικά.  Όμως κάτι πήρες και συ.
Τα μάτια του Ηλία σκοτείνιασαν και για ένα ατέλειωτο λεφτό, τον κοίταγε στα μάτια.
__Με τάραξες, του είπε.  Μωρέ τι διάολο ζαριές έριχνα. Η μία χειρότερη από την άλλη! Έπρεπε να το είχα κόψει μια για πάντα με τα ζάρια που φέρνω.
__Μη στενοχωριέσαι, Ηλία. « Εσύ κερδίζεις αλλού», είπε ένας της παρέας και συμπλήρωσε άλλος: « Με ψάλτη και άνθρωπο του Θεού ήθελες να παίξεις και να κερδίσεις;»
__Και αύριο εδώ θα είμαστε Γιωργάκη,  του είπε  για να ακούσουμε εμείς οι υπόλοιποι. Καφετζή, φέρε τώρα τα ούζα  και κανένα στραγάλι. Έδωσε την παραγγελιά του.
__ Ηλία, μη στενοχωριέσαι ,είπα εγώ. Ο καθένας με την τύχη του. Κι εσύ Μάγκα, μην κορδώνεσαι πολύ , όλο το ζάρι  με το μέρος σου ήταν. Αύριο να ιδούμε τι θα κάνεις.
 Ο Μάγκας τσίμπησε.
__Και αύριο τι λες ότι θα κάνω; Ότι έγινε και σήμερα. 
__Θα το ιδούμε αυτό, συμπλήρωσε  ο Ηλίας.   Αύριο εδώ θα είμαστε  για την κόντρα, είπαμε και συμφωνήσαμε οι υπόλοιποι της παρέας.
Την άλλη ημέρα πλησίαζε οχτώ η ώρα το βράδυ, όταν άπλωσαν τα πούλια στο τάβλι.
Τα μάτια του Ηλία γέλαγαν σαν το πλατύ χαμόγελο των χειλιών του. Πίστευε πως θα μπορούσε να νικήσει εύκολα το Μάγκα, που όλως τυχαία και από την εύνοια του ζαριού το προηγούμενο βράδυ τον είχε πανηγυρικά κερδίσει.
Αυτό το «εφτά ένα» τού είχε καθίσει στο στομάχι. Έσπρωξε το ένα ζάρι στον αντίπαλο και σχεδόν ταυτόχρονα έριξαν τα ζάρια.
Έριξαν την πρώτη ζαριά. Έξι ο Ηλίας, τέσσερα ο Μάγκας. Τριάρες έφερε στην συνέχεια ο Ηλίας και ο Μάγκας  τέσσερα ένα.
Έτσι συνέχισε το παιγνίδι με καλές ζαριές του Ηλία και με ψόφιες ζαριές του Μάγκα.
Τώρα προσπαθούσε  να αποσπάσει   την προσοχή του Ηλία , να τον εκνευρίσει. Ξέρει, αν συνεχίσει  έτσι το παιγνίδι, σε λίγο θα χάσει και η χθεσινή νίκη του θα πάει περίπατο, θα έχει μικρό αντίκρισμα.
__Ηλία, δεν έχω καλό μνημονικό. Θυμάσαι εχτές ποιος κέρδισε;
__Παίξε χάμω ρε! Θα θυμηθώ ποιος κέρδισε εχτές!.
Μπαίνει στο καφενείο ο Θανάσης, ο Μπουρνάς, ένας της χθεσινής παρέας, καθυστερημένος και ρωτάει αδιάφορα δήθεν.
__Ακόμα από χθες το βράδυ παίζετε τάβλι; Δεν σταματήστε μπίτι;
__Αποβραδίς τους άφησα εδώ και παίζανε, είπε ο καφετζής, αστειευόμενος, και το πρωί τους βρήκα πάλε  μέσα.
__Και παίζουνε τάβλι όλη νύχτα;
__Δεν παίζουνε και όλη την νύχτα. Την περισσότερη ώρα μαλώνουνε για τις τυχερές ζαριές που φέρνει ο Μάγκας.
__Ο Ηλίας ξέρει καλό τάβλι, είπε ο Μπουρνάς. Αν μπορούσε να κερδίσει τον Μάγκα θα ήταν άριστος.
__Ο Μάγκας έπαιξε θαυμάσια χθες το βράδυ, είπε ο Βλάσης. Τι ήταν να το ειπεί αυτό; Θύμωσε ο Ηλίας.
__Πήγαινε ρε από δω. Χωρίς να ‘χεις μυρουδιά, κάνεις κριτική; ποιος έπαιξε καλύτερα. Μη μιλάτε όλοι μαζί, προσπαθώ να συγκεντρωθώ και να παίξω .
Είχε στρώσει τα πούλια του αρκετά καλά σε σχέση με τον Μάγκα, που ανά πάσα στιγμή κινδύνευε. Έτσι συνέχισε ο Ηλίας με καλές ζαριές, έκανε πεντάπορτο.
Διπλό πήρε το παιγνίδι και συνέχισε άφοβα στην επίθεση σαν να μην είχα αντίπαλο.
Ο Μάγκας πήρε τα ζάρια, κούνησε το δεξί χέρι που κράταγαν τα ζάρια και ετοιμαζόταν να τα ρίξει, άτονα όπως μέχρι τώρα.
__Μάγκα το χέρι το κουνάς, αλλά σφίγγεις τα ζάρια και μένουν ακούνητα.
__Όπως θέλω παίζω. Μην μου βάζεις νόμους κι εδώ!.
 Ύστερα τα ‘ριξε μαλακά και έφερε πέντε έξι. Σε πιάνω! φώναξε χαρούμενος. Όμως στην συνέχεια το σβούριγμα των ζαριών από τον Ηλία είχε θετικό αποτέλεσμα. Έφερε τριάρες και το εξάπορτο ήταν γεγονός.
Ο Μάγκας  ευρέθη σιγά- σιγά  σε πλήρη ασφυξία.
__Θα συνεχίσεις το παιγνίδι; Τον  ρώτησε ειρωνικά ο Ηλίας.  Έτσι κατάφερε, με την τέχνη του και τις καλές ζαριές, να πάρει δυο διπλά και πήγαινε για το τρίτο.
Το ηθικό του ανέβηκε. Στρίμωξε εκ νέου τον αντίπαλό  του και κέρδισε ένα διπλό ακόμη.
__Καλά Ηλία  ξέρει τάβλι ο Μάγκας; και με πόσα κερδίζεις; Ρώτησε όπως πάντα αδιάφορος ο Μπουρνάς.
__Σιγά μην ξέρει. Έξι ένα χάνει. Εγώ όταν είναι να χάσω το νοιώθω.
__Και γιατί παίζεις κάνε, αφού ξέρεις ότι θα χάσεις;
__Γιατί πρέπει να χάσω. Τον άφησα χθες να κερδίσει για να γλυκαθεί. Σήμερα βλέπετε τι παθαίνει. Λάλαγε χθες το βράδυ , τώρα έχει μείνει άφωνος.
__Το παιγνίδι δεν τελείωσε ακόμη.
 Τώρα το πίστευε δεν το πίστευε αυτό που έλεγε ο Μάγκας, δεν ξέρω.
«Φίλοι μου τι να σας πω! Μάρτυρας εγώ και άλλοι τέσσερεις  της παρέας».
Το παιγνίδι συνέχισε με δυο διπλά στο ενεργητικό του Μάγκα!.
Το σκορ πέντε  με έξι  {5-6}!
__Παίζω σαν παίκτης, παίζει του κουτουρού  και κερδίζε!. Κατάλαβες η γκαντεμιά μου που φθάνει. Θα το κόψω το παιγνίδι, δεν είναι κατάσταση αυτή. Ξέσπασε ο Ηλίας.
__Εγώ Ηλίας, ξέρω να παίζω και  γι’ αυτό κερδίζω. Ούτε απάτες κάνω, ούτε τυχερός είμαι, που ισχυρίζεσαι.
Παίζουν το τελευταίο παιγνίδι και πάλε στριμώχνεται ο Ηλίας.
__Σου έρχεται το ζάρι και κερδίζεις και μας κάνεις τον ξύπνιο.
«Πλάκα έχει, είπα μέσα μου, να χάσει κι απόψε ο Ηλίας. Καφετζή, λυπήσου τον. Σήκωστον από το τραπέζι το φουκαρά το Ηλία , δεν πρόκειται να κερδίσει.»
Η αγωνία για τον νικητή ήταν ζωγραφισμένη στα πρόσωπα όλων  και περισσότερο στους δυο παίχτες. Ηρεμία επικρατεί, αλλά τίποτε………
Δύο ζαριές, δυο φορές συνέχεια έριξε και οι δυο πήδησαν και χάθηκαν τα ζάρια στα πόδια των καθισμάτων.
__Φέρτε μια σκάφη να πέφτουν μέσα. Μην πάνε μακριά και χάνονται, είπε κάποιος.
__Καλά διασκεδάζετε. Κοροϊδεύετε κιόλας, απάντησε και ετοιμαζόταν να ρίξει τα ζάρια για τρίτη φορά…..
Ούτε κι απόψε ο Ηλίας είχε καλύτερη τύχη. Μόλις έριξε την τελευταία ζαριά, έκλεισε το τάβλι με θόρυβο. Ο Μάγκας θα έπιανε το πούλι στη μάνα του.
Κοίταξε τον Μάγκα κατάματα και γεμάτος θυμό του είπε;
__Να σε βρίσω τώρα;
__Άιντε σιαπέρα ρε! που θα με βρίσεις για το τάβλι. Του απάντησε ο άλλος. Μην τολμήσεις και ζητήσεις  να παίξεις πάλι μαζί μου τάβλι.
Η παρέα το χαβά της. Κάποιος  πείραξε το Ηλία: « Για να σώσεις την υπόληψή , παίξε με τον Βαγγέλη».
__Με κλεφτρόνια δεν παίζω! απάντησε μπροστά στα χαμόγελα της ομήγυρης.
Οξύθυμοι και οι δυο, όπως είναι, σταματούν το τάβλι για δυο μήνες! Τους τρώει η μοναξιά και πάλε ξεκινούν και παίζουν, χωρίς όμως να αποκλείεται την επόμενη φορά  να διακόψουν πάλι και για πόσο καιρό… άγνωστο!..
Όσο περνάει η ώρα, τα πράγματα ηρεμούν ,οι φωνές γλυκαίνουν  και με τα τσίπουρα έρχεται η ευθυμία και κέφι για κριτική και συζήτηση. Κάποιος της παρέας είπε:
__Αύριο να παίχτε  δηλωτή.
__Στην δηλωτή πρέπει να φάει πολλά καρβέλια ακόμη , για να με κερδίσει, είπε χαμογελώντας ο Μάγκας. Ο άλλος απολαμβάνει το αστείο του και γελάει χωρίς ενόχληση.
Τι να κάνουμε; θέλει οπωσδήποτε και ο ένας και ο άλλος να κερδίσουν και τρώγονται σαν το σκύλο με την γάτα προς ευχαρίστηση όλων μας.


B GIRAKAS



1 σχόλιο:

  1. Ο Ηλίας ξέρει να προσαρμόζεται εύκολα σε όλα. Στο περιβάλον, στην ντοπολαλιά, στα παιγνίδια στην παρέα. Μου κάνει εντύπωση που έγινε άφταστος περιβολάρης με πολλά και καλά αγγουράκια, φασολάκια, κολοκυθάκια, μελιτζάνες, ντομάτες, λαχανικά .....
    Στον ίδιον φτάνει ένα πιατάκι κάθε ημέρα, τα υπόλοιπα τα μοιράζει ......σε όποιον βρεί μπροστά του. Το μόνο ελάττωμε, δεν είναι αλλά πέστω ότι είναι που μιλάει λίγο παραπάνω απο τους άλλους. Να τον χαιρόμαστε γιατί είναι ο καλύτερος

    ΑπάντησηΔιαγραφή