Πέμπτη 19 Απριλίου 2018

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΜΙΑΣ ΚΑΡΑΚΑΞΑΣ


                                                                        Βαγγέλης Κ. Χριστόπουλος

Καρακάξες θυμάμαι πολλά χρόνια να σκούζουν δυνατά και να περιφέρονται στα ψηλά πεύκα και τις μυγδαλιές πριν χτιστεί η περιοχή.  Έβλεπα το ανήσυχο περπάτημά τους με μικρά πηδήματα και ανασηκωμένη την μαύρη ουρά τους. Επανήλθαν σήμερα στην μνήμη μου πολλές εικόνες του παρελθόντος.

Είναι  πρωί Μεγάλης Παρασκευής και ακούγονται σκουξίματα  πουλιών στην ταράτσα της απέναντι πολυκατοικίας. Πέντε πουλιά, Καρακάξες ήταν ολόγυρα καθισμένες , με το άσπρο και μαύρο πένθιμο  χρώμα  τους, που μας θυμίζουν την Μεγάλη Παρασκευή με τα  Πάθη του Χριστού μας.