Δευτέρα 29 Ιανουαρίου 2018

ΝΙΚΟΣ ΤΡΙΑΔΗΣ

 (1939-2015)                                                                                      
                                                          Γράφει ο ΒΑΓΓΕΛΗΣ Κ. ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ



Διετέλεσε Διευθυντής σύνταξης του περιοδικού "ΛΙΑΣΚΟΒΑ" και έγραψε λαογραφικές μελέτες για τα γενεαλογικά δέντρα του χωριού του Μυγδαλιά. Βραβεύτηκε στην Ελλάδα και στο εξωτερικό για το έργο του. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στ' Αγγλικά, Γαλλικά, Κινεζικά και στα Ινδικά. Το μεγαλύτερο μέρος του έργου παραμένει ανέκδοτο.  Τα πιο πάνω είναι παρμένα από την Σύγχρονη Αρκαδική και Γορτυνιακή Ανθολογία



Ο Νίκος  Τριάδης βοήθησε να κρατηθούν ζωντανά τα γενεαλογικά δέντρα  του χωριού μας. Πεισματάρης όπως ήταν ,με επιτόπια χρονοβόρα και πολυδάπανη  έρευνα, με υπομονή και επιμονή ανίχνευσε και συμπλήρωσε τα γενεαλογικά δέντρα του χωριού μας.   Μέσα στο μυαλό του στριφογύριζαν για πολλά χρόνια,  διαθήκες, προικοσύμφωνα, ταυτότητες, φωτογραφίες, εκλογικοί κατάλογοι, υποθηκοφυλακεία μητρώα γεννήσεων και βαφτίσεων. Έτρεχε στην Κοινότητα να συμβουλευτεί παλαιά μητρώα αποκομίζοντας γνώσεις που στο τέλος  ο ίδιος   ήταν από μόνος του  ληξιαρχείο.
Δεν είχε βοηθητικά μέσα   στην κατοχή του για να κάνει αυτό το τόσο σημαντικό και κοπιαστικό έργο.  Δεν υπήρχαν τα ηλεκτρονικά μέσα που υπάρχουν σήμερα και οι δυσκολίες ήταν ανυπέρβλητες.  Το μόνο βέβαιο είναι πως είχε θέληση, υπομονή, αγάπη για τους ανθρώπους και το  χωριό του και κοφτερό μυαλό.  Ήξερε για όλους τους χωριανούς του τα παρατσούκλια και τα μικρά τους ονόματα.  Πήγαινε στα σπίτια τους και τους ρωτούσε για την συγγένεια τους. Σε ένα χαρτί αράδιαζε ονόματα, χρονολογίες γέννησης  και ύστερα η θέση του ήταν στο καφενείο με τους γέρους να επισημοποιήσει τα αποτελέσματα της έρευνάς του.

Κρατούσε Μητρώο για το κάθε ένα Σόϊ  σε βάθος χρόνου. Έκανε ένα κορμό δέντρου με πρώτον τον Πατριάρχη γεννήτορα και ύστερα τα παρακλάδια του. Αδέρφια, τα παιδιά τους Τα  παιδιά των παιδιών μέχρι τις μέρες μας.  Κάθε κλαδί αυτούσιο ξεχωριστό με προπάππους , παππούδες, γονείς  με τις γυναίκες τους και τα  παιδιά τους  .
Έκανε συστηματική δουλειά, όπως είχε συνηθίσει  και αναζητούσε τους προγόνους του καθεμιανού και τις ρίζες του. Έφτασε  σε βάθος χρόνου μέχρι το 1845 περίπου. Αγαπούσε τους συμπατριώτες του , τους θεωρούσε  σπουδαίους ανθρώπους  και έγγραφε  για τους γενάρχες όπου μπορούσε  τον χρόνο γέννησης τους  . Μέσα στα τετράδια του καταχωρούσε τα ονόματα όλων των Γλανιτσιωτών. Πήγαινε στις κηδείες μάθαινε περισσότερα για τις ρίζες  από τα  αδέλφια του θανόντος τους παπούδες και προπαπούδες. Έγγραφε και έσβηνε στα τετράδια του,όταν έπαιρνε αντιφατικές πληροφορίες.

Στο καφενείο έπιανε τους γεροντότερους, τους έβαζε σε αντιπαράθεση και ξεψάχνιζε το μυαλό τους. Τους πίεζε να το στύψουν και να θυμηθούν τους προγόνους τους.
__Να θυμηθείτε τους έλεγε , να μην ξεχάσω κανέναν από τους παλιούς. Και οι γέροι που το μυαλό τους ήταν κοντά στους πατεράδες και παππούδες τους , στις ιστορίες και τα ανέκδοτά τους αφηγούντο  με καμάρι για τα σόγια με τα ανέκδοτα τις ιστορίες τους και  τις ιδιαιτερότητές τους.  Άλλωστε δεν ασχολούντο και με πολλά πράγματα  δεν είχαν βιβλία να διαβάσουν και οι πνευματικές ασχολίες τους ήταν λίγες. Το μυαλό τους  ήταν πεντακάθαρο και κρατούσαν αμύθητες γνώσεις και πληροφορίες  μέσα του , που τις μετέφεραν στον Νίκο.
Δυστυχώς αυτές τις αποθήκες πληροφοριών δεν τις εκμεταλλευτήκαμε όσο θα έπρεπε για να καταγράψουμε  θρύλους, ανέκδοτα ιστορίες του χωριού μας.

__Οι πεθαμένοι έρχονται στον ύπνο μου, τους έλεγε ο Νίκος. Θέλουν να πάρουν την θέση τους στα γενεαλογικά δέντρα που φτιάχνω  . Και εκείνοι για να τον πειράξουν του απαντούσαν!
__Γιατί δεν σου λένε οι ίδιοι την συγγένεια τους που καρτερείς από μας. Εκείνος γελούσε με το ιδιαίτερα φωτεινό γέλιο του και απαντούσε.
__Σοβαρευτείτε ! Δεν μιλάνε οι πεθαμένοι, Μόνο στον ύπνο μου έρχονται να τους βάλω κοντά με τους δικούς τους ανθρώπους , στο ίδιο κλωνάρι του δέντρου με τα παιδιά και τα εγγόνια τους . Και για σας το ίδιο θα κάνω. Σε κάποιο κλωνάρι θα σας βάλω.


 Καλοάρεσε η απάντηση του Νίκου στους γέρους για την δουλειά που θα έκανε , στα δέντρα,  θα έβαζε και τα δικά τους ονόματα, με τους δικούς τους ανθρώπους  και δεν θα χάνονταν τελείως.   Έτσι βόηθαγε το μυαλό του ενός γέρου με του άλλου , ξεσυνεριζόσανται  και θυμόνταν πολλά.    Και  ο Νίκος ο Τριάδης κατέγραφε ευτυχισμένος  την συγγένεια στα Σόγια που του έλεγαν.  Πλάκα θα έχει να βρεθεί κανένας μας συγγενής με τον  Δεληγιάννη είπε κάποιος γέρος. Μην το κοροϊδεύεις απάντησε άλλος είχαμε Λαγκαδιανές νύφες  εδώ , ποιος ξέρει.
__Προσοχή να μην μπλεχτεί κάποιος από το ένα σόι στο άλλο έλεγαν οι  γέροι στον Νίκο. Όπως στα λέμε γράφτα.  Και ο Νίκος ήθελε να τους πει πως συμφωνεί και τους αποστήθισε  της βίβλου την γέννεση. Αβραάμ γέννησε τον Ισαάκ, Ισαάκ  δε γέννησε τον Ιακώβ….  
Όλο το χωριό μα όλο το χωριό από πάππου προς πάππου βρίσκεται διανθισμένο  και  καταγραμμένο  στα γενεαλογικά δέντρα που έφτιαξε ο Νίκος.
 Ο Νίκος Τριάδης  έγγραψε πολλά ποιήματα που  δεν έχουν εκδοθεί .  Αρκετά βρίσκονται στα χέρια μου. 
Έγγραψε  7 ποιητικές συλλογές:
ΣΤΑΛΕΣ", 1985 "ΑΝΑΛΑΜΠΕΣ", 1987
"ΔΡΟΣΙΑ ΚΑΙ ΑΛΜΥΡΑ", 1988
"ΞΥΠΟΛΗΤΟΙ ΔΡΟΜΟΙ", 1996
ΕΡΩΤΙΚΕΣ ΦΛΟΓΕΣ", 2000 - Τραγούδια
"Τ' ΑΣΤΡΑ ΠΟΤΙΖΟΥΝ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ", 2002 και
"ΧΡΥΣΑ ΚΥΜΑΤΑ", 2005.

Από τα λίγα ποιήματα  που διάβασα  οι στίχοι του  κρύβουν δύναμη  μέσα τους έχουν ευαισθησία για τα προβλήματα της ζωής  και βγαίνουν από μέσα του πηγαία. Ο Νίκος διακρίνεται για το προσωπικό του ύφος που κρύβει πλούσια συναισθήματα.
Μυγδαλιά
Μυγδαλιά στην πλαγιά καρφωμένη
των σπιτιών τις αυλές ριζωμένη,
Μυγδαλιά το χωριό σου μες τ' άνθη
στην καρδιά φυλλωσιά σου οι πόθοι.

Παναγιά μαυρομάτα καρτέρει
στην Κουκούλα το σύννεφο ταίρι,
στις πηγές σου η Λιάσκοβα τρέχει,
στις φωνές η καμπάνα αντέχει.

Ξακουστή για το γλέντι στη χώρα
Γλανιστιά στ' όνομά σου και τώρα
το ποτάμι στη λίμνη θα πέφτει
κι ο βοριάς απ΄ τις Τρούπες θα βρέχει.

Μες στις ράχες κοιτάζει ο ήλιος
στο τραπέζι φιλόξενος θρύλος,
στα χωράφια σπορά το σιτάρι
και κοντά στο στρατί το πουρνάρι.

Τα καλύβια ταγμένα σε δρόμους
να μιλούν στις κορφές και στους λόγκους,
στη δική τους φωλιά στις αράχνες
που τους πόνους κρεμούν μες τους φράχτες.

Τα παιδιά στο φτωχό Σταυροκλήσι
το καντήλι ανάβουν στη δύση
να φωτίζει στις μνήμες τα ξένα
το χωριό που εγέννησε σένα.
Από τις "ΕΡΩΤΙΚΕΣ ΦΛΟΓΕΣ", 2000

 Να τι έγραψαν για τον Νίκο Τριάδη σε παλιότερη ανάρτησή μου:

Ανώνυμος26 Οκτωβρίου 2013 - 11:54 π.μ.Έκπληξη αποτελεί η παρουσία του Νίκου Τριάδη στο site. «ΚΟΥΡΠΟΣ». Τόσα για τόσους έχουν γραφτεί μέχρι τώρα. Ο Νίκος έχει νομίζω τη θέση του εδώ για τις πνευματικές του ανησυχίες και δημιουργίες. Εξ άλλου ήταν πάντα ένα γελαστό και καλόγνωμο παιδί και χαίρομαι που το βλέπω στη φωτογραφία, γηρασμένον κάπως, αλλά και πάλι γελαστόν και αισιόδοξον. Περιμένω τη συνέχεια.

Ανώνυμος27 Οκτωβρίου 2013 - 1:04 μ.μ.Από πολλά - πολλά χρόνια γνώρισα τη δυνατή πένα του, το βαθύ νόημα του στίχου του, το άφατο ήθος του. Το καμάρωνα, τον καμαρώνω και θα τον καμαρώνω. Ο Νίκος δε θα γεράσει ποτέ!!! Πάντα θα είναι ένα μεγάλο παιδί με τέτοια ευαίσθητη ψυχή που έχει. Εδώ θα θυμήσω το στίχο από το Ματρόζο ...." είχες αστέρια ολόλαμπρα στον ουρανό σου κι άλλα, μα ΄κείνα που δε λάμψανε ήσανε πιο μεγάλα" . Ο Νίκος, για μένα, είναι μεγάλο ποιητικό ταλέντο!!.χψ

Ανώνυμος31 Οκτωβρίου 2013 - 2:10 π.μ.Ο Νίκος Τριαδης είναι ένας σεμνός και ευγενικός πατριώτης. Όταν τον πλησιάσεις και κουβεντιάσεις μαζί του καταλαβαίνεις τήν απέραντη αγάπη που έχει για το χωριό και τους ανθρώπους του. Ενας μακρινός απόηχος έρχεται στ΄αφτιά μου απο την φωνή των ανθρώπων, των σογιών, Τριαδαίων, Πολυδεραίων που δημοσίευσε παλιότερα στο περιοδικό η Λιάσκοβα. Σε σχήμα δέντρου έφτιαξε και άλλα σόγια του χωριού, που δυστυχώς όμως για μας δεν έχει δημοσιεύσει. Πάντως δεν είναι τυχαία αυτή η σημαντική δουλειά του είχε ερεθίσματα την αγάπη για τους ανθρώπους και το χωριό του. Τα ποιήματά του είναι πρωτότυπα και δυνατά. Το πρώτο ποίημά του για την Μυγδαλιά με κάνει υπερήφανο. Το μεγαλύτερο μέρος των ποιημάτων του δεν έχει εκδοθεί. Γιατί άραγε;
Μικρό δείγμα σεβασμού  και αγάπης  στην Μνήμη του.


B GIRAKAS 24.1.2018

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου