Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2017

ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟ


Του Βαγγέλη Κ. Χριστοπούλου


Κουκιά θειά, κουκιά θειά……
«  Δώσε και μένα θειά , δώσε και μένα θειά, θεός  σχωρέστους , θεός σχωρέστους!...»
--“ Μακριά από την σκάφη, να μην ρίχτε μέσα  κανά σαρίδι,.” Μας έλεγε      η θειά- Μήτσαινα  και κρησάριζε με την ψιλή  κρησάρα το  αλεύρι.        Καταλάβαμε ότι αύριο ήταν  Ψυχοσάββατο και όλα έπρεπε να είναι πεντακάθαρα. Θα έφτιαχνε προσφορές και θα τις έδινε στον παπά, για να κάνει δέηση για τους πεθαμένους  και κουκιά για να συγχωρεθούν.
Σ’ ένα τραπέζι ξύλινο, η θεια- Μήτσαινα  είχε ακουμπισμένη τη σφραγίδα, που θάβαζε στα πρόσφορα και στα  μικρά  προσφοράκια.
Το ζύμωμα και το πλάσιμο της προσφοράς ήταν γι αυτή και για όλες τις γυναίκες, πραγματκή ιεροτελεστία. Σε λίγο  τα πρόσφορα θα έβγαιναν από τον φούρνο  αφράτα και προφαντά.  Από την πάνω πλευρά ήσαν κεντητά με έναν μεγάλο κύκλο, την ιερή Σφραγίδα.