Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου 2016

ΠΡΟΣ ΞΗΡΟΚΑΡΥΤΑΙΝΑ




Του Βαγγέλη Κ. Χριστοπούλου

Πηγαίναμε για την Ξηροκαρύταινα,  χωρίς πρόγραμμα,ύστερα από μια στιγμιαία απόφαση
Ο ήλιος κόντευε να χαθεί πίσω απ’τα γύρο βουνά και στη  δύση του κοκκίνιζε τις κορφές των . Οι σκιές χάνονταν από το σούρουπο που ζύγωνε.


Οι δυο μας, εγώ κι ο Πάνος, από τούτο το βουνό,  που οι γραμματιζούμενοι το λένε Αφροδίσιο όρος, καθώς ανεβαίναμε το φιδίσιο δρόμο για το χωριό, αγναντεύαμε κάτω  στους  πρόποδες, τη δαντελωτή λίμνη του Λάδωνα

Ο Πάνος μου μίλαγε για Νύμφες  που ζούσαν  άλλοτε σ’ αυτόν τον τόπο, στις  ρεματιές και μέσα σε σπηλιές , για  νεράιδες και τον θεό Πάνα που τις κυνηγούσε, τις μεθούσε και τις μάγευε με το σουραύλι του.