Σάββατο 11 Ιουνίου 2016

ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΤΗΣ ΔΑΦΝΗΣ


Του Βαγγέλη Κ. Χριστοπούλου
Κάθε φορά που σκέπτομαι  ένα ταξίδι στην Δάφνη, η ψυχή μου φτερουγίζει και η υπόστασή μου αλλάζει. Έρχονται στο μυαλό μου  εικόνες απανωτές: Οι άνθρωποί της, τα σπίτια , οι δρόμοι, οι εκκλησιές , το Γυμνάσιο και τόσα άλλα…. Έξι χρόνια, βλέπετε, μαθητής στο Γυμνάσιο της Δάφνης, με περιπέτειες και δράσεις, είναι από τα καλύτερα της ζωής μου και δεν ξεχνιούνται εύκολα.
Όλα στροβιλίζονται μέσα μου, τραγουδούν και χορεύουν.  Δεν φταίω που δεν κάθομαι φρόνιμος   και  αναπολώ  αυτές τις σκηνές.
Σήμερα που βρέθηκα πάλι εδώ,  βασανίζω την μνήμη μου και προσπαθώ να εντοπίσω και να θυμηθώ τους ανθρώπους, που ζούσαν  στο πάνω χωριό κείνα τα χρόνια.