Τριάδης Νικόλαος

Τριάδης  Νικόλαος Συγχρονη  Αρκαδική  και Γορτυνιακή   ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ Ο ποιητής, στιχουργός, ιστορικός και συγγραφέας Νικόλαος Χρ. Τριάδης γεννήθηκεστη ΜΥΓΔΑΛΙΑ Αρκαδίας. Τέλειωσε το Γυμνάσιο Λαγκαδίων Γορτυνίας. Απεφοίτησε από τη Σχολή Ασυρματιστών του Πειραϊκού Συνδέσμου και ταξίδεψε 4 χρόνια στα καράβια, σαν δόκιμος Ασυρματιστής και Ανθυποπλοίαρχος. Έκανε ποντοπόρα ταξίδια και τον περίπλου της γης. Στη συνέχεια...... φοίτησε στη Σχολή Υπομηχανικών Αθηνών, στο Τμήμα Ηλεκτρολόγων. Είναι μέλος της Λέσχης Ελλήνων Πλοιάρχων Λονδίνου, μέλος της "Διεθνούς Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών", του "Συνδέσμου Ιστορικών Συγγραφέων Ελλάδος" και της "Εταιρείας περί Προστασίας της Πνευματικής Ιδιοκτησίας". Στίχοι του έχουν μελοποιηθεί και κυκλοφορούν σε δίσκους με μουσική Ζαχαρία Τσίχλα. Διετέλεσε Διευθυντής σύνταξης του περιοδικού "ΛΙΑΣΚΟΒΑ" και έγραψε λαογραφικές μελέτες για τα γενεαλογικά δέντρα του χωριού του Μυγδαλιά. Βραβεύτηκε στην Ελλάδα και στο εξωτερικό για το έργο του. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στ' Αγγλικά, Γαλλικά, Κινεζικά και στα Ινδικά (στη διάλεκτο Μπενγκάλι). Το μεγαλύτερο μέρος του έργου παραμένει ανέκδοτο. Έργα του (ποιητικές συλλογές): "ΣΤΑΛΕΣ", 1985 "ΑΝΑΛΑΜΠΕΣ", 1987 "ΔΡΟΣΙΑ ΚΑΙ ΑΛΜΥΡΑ", 1988 "ΞΥΠΟΛΗΤΟΙ ΔΡΟΜΟΙ", 1996 "ΕΡΩΤΙΚΕΣ ΦΛΟΓΕΣ", 2000 - Τραγούδια "Τ' ΑΣΤΡΑ ΠΟΤΙΖΟΥΝ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ", 2002 και "ΧΡΥΣΑ ΚΥΜΑΤΑ", 2005. "Η ζωή είναι σαν κύμα / θάλασσα / η αιωνιότητα / ένας απέραντος ωκεανός / οι εποχές, ο παφλασμός / η θάλασσα / σαν τ' άπειρο / φως," [ Από τη "ΔΡΟΣΙΑ ΚΑΙ ΑΛΜΥΡΑ" ] Νικόλαος Χρ. Τριάδης Στεφανοπούλου 1 Γαλάτσι 111 - 46 Web site: www.gaitanaki.org Μυγδαλιά Μυγδαλιά στην πλαγιά καρφωμένη στων σπιτιών τις αυλές ριζωμένη, Μυγδαλιά το χωριό σου μες τ' άνθη στην καρδιά φυλλωσιά σου οι πόθοι. Παναγιά μαυρομάτα καρτέρει στην Κουκούλα το σύννεφο ταίρι, στις πηγές σου η Λιάσκοβα τρέχει, στις φωνές η καμπάνα αντέχει. Ξακουστή για το γλέντι στη χώρα Γλανιστιά στ' όνομά σου και τώρα το ποτάμι στη λίμνη θα πέφτει κι ο βοριάς απ΄ τις Τρούπες θα βρέχει. Μες στις ράχες κοιτάζει ο ήλιος στο τραπέζι φιλόξενος θρύλος, στα χωράφια σπορά το σιτάρι και κοντά στο στρατί το πουρνάρι. Τα καλύβια ταγμένα σε δρόμους να μιλούν στις κορφές και στους λόγκους, στη δική τους φωλιά στις αράχνες που τους πόνους κρεμούν μες τους φράχτες. Τα παιδιά στο φτωχό Σταυροκλήσι το καντήλι ανάβουν στη δύση να φωτίζει στις μνήμες τα ξένα το χωριό που εγέννησε σένα. Από τις "ΕΡΩΤΙΚΕΣ ΦΛΟΓΕΣ", 2000 Παλμοί της καρδιάς Οι πιο ωραίοι στίχοι πηγάζουν μέσα στην καρδιά, η μουσική, οι ήχοι βγάζουν στους παλμούς φωτιά. Λέξεις γλυκές στο στόμα οι νότες παίζουν το σκοπό, ματιές ριγούν στο σώμα μαζί χτυπούν το σ' αγαπώ. Αισθήματα που μένουν πλεγμένα πάντα δυνατά οι φλόγες τους που δένουν μες στη ζωή παντοτινά. Από τη συλλογή "ΑΝΑΛΑΜΠΕΣ", 1987 Χτύποι Εγώ θα μιλώ και θα χτίζω στις λάμψεις της φλόγας που καίει ανέσπερη σμίλη θ' αγγίζω στα μάτια το μέλλον να φέγγει θα παίρνω θα φέρνω τα σχέδια στο φως που το αύριο χαράζει στους δρόμους του κόσμου σημάδια γραμμή που το στόχο κεντρίζει και μόνο την πένα θ' αφήσω να ρίξω στο χρόνο τους χτύπους Ειρήνης κι Αγάπης να ζήσω στις μέρες, στις νύχτες, στους μύθους. Από "Τ' ΑΣΤΡΑ ΠΟΤΙΖΟΥΝ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ", 2002 Στα ναυπηγεία Σκαραμαγκά Μες στον ιδρώτα και το λιοπύρι στα ναυπηγεία Σκαραμαγκά μ' ένα φανάρι κι ένα κοπίδι νύχτα και μέρα όλο φωτιά. Η τζιμινιέρα όλο μαυρίλα και η κουβέρτα όλο σκουριά, το ματσακόνι όλο σαπίλα σου ξετινάζει τα μυαλά. Μ' ένα σφυρί κει στα κατάρτια, ένα πινέλο όλο μπογιά, διπλά δεμένος από τα ξάρτια στριφογυρίζω για μια μπουκιά. Από τις "ΣΤΑΛΕΣ", 1985 Ψάχνω Ψάχνω να βρω έναν άνθρωπο να του πω τον πόνο μου. να μου σκουπίσει το δάκρυ, να του σφίξω το χέρι. Ψάχνω να βρω τον άνθρωπο στον άνθρωπο, να βρω ζεστασιά στο χαμόγελο συμπόνιας στης καρδιάς την άκρη. Ψάχνω να βρω τη χαρά της ελπίδας, το στερνό μονοπάτι για να ζήσω κι εγώ στη ζωή καρτερώντας καινούργια αγάπη. Από τη συλλογή "ΞΥΠΟΛΗΤΟΙ ΔΡΟΜΟΙ", 1996 Ορίζοντες Θ' αγναντέψω τους ορίζοντες όλου του κόσμου, κανείς δεν μπορεί να μου σκοτεινιάσει το φως. Κανείς δεν μπορεί, είτε εσύ που ορίζοντες έχεις δικούς σου στο μέτρο και αλλάζεις. Της Ελπίδας βλαστοί να ζήσουμε όλοι, να σμίξουν οι ήλιοι σ' ένα φως, μ' έναν ορίζοντα για όλους. Το όνειρο Το όνειρο χτίζεται με την επιθυμία της ζωής και πολλές φορές άπιαστο γαζώνεται στις σκιές στη θύμηση του αύριο και σε κρατάει στη ζωή νοσταλγικό, Από τη συλλογή "ΔΡΟΣΙΑ ΚΑΙ ΑΛΜΥΡΑ", 1988 Φορτίο Ήθελα να πάρω μια φορά σ' ένα ταξίδι στο σαπιοκάραβο της Γης ολόκληρη ζωή τους πόνους όλους στο μπούσουλα κι ένα κοπίδι στο σκαμπανέβασμα μαζί να κράταγε γραμμή. Και ναυτικό τυφλό δεμένο στο τιμόνι σ' έναν κυκλώνα να πέταγε απ' τη φωνή στο μάτι του πολύφημου μ' εγχείρηση βαλμένη να έκοβε στη ρότα επιθυμία κρυφή. Στους καθενός τη θύμηση να γέλαγε συνέχεις και μια μπουνάτσα λαχταρώντας μαγική αραξοβόλι σίγουρο γυμνοί στην μπουκαπόρτα δε θέλω τίποτα ν' ακώ απ' τη ζωή. Από τη συλλογή "ΧΡΥΣΑ ΚΥΜΑΤΑ", 2005 Το ρολόι της Ακρόπολης Το ρολόι της Ακρόπολης έχει δείκτες Παρθενώνα των γενιών τ' αριστουργήματα της Ελλάδας της Ηλιόφωτης μες στους δρόμους τον πυλώνα. Το κινούν δυνάμεις φλόγες τούτης Γης τα καταράχια σ' Ουρανούς κι ορίζοντες μ' ανοιχτές παντού τις πόρτες στη ζωή με φως στα μάτια. Μες στο βράχο της τα όνειρα αγκαλιάζουν μες στους χτύπους ένα κόσμο ανθρώπινο, ένα φάρο, ένα όραμα της ζωής το Φως στους μύθους. Μες στις πίστες τις χιλιόχρονες τίποτα δεν τον αλλάζει τ' ακριβά περάσματα στις καρδιές μας τις ακλόνητες κάθε μέρα το γιορτάζει Χιλιοπέταλο άστρο Της ψυχής μου το μάτι χιλιοπέταλο άστρο της ζωής μου τον πόνο το χιλιάκριβο δράκο της καρδιάς μου το δάκρυ στου μυαλού τη φωτιά. Μες του χρόνου τη ρόδα της αγάπης τα ρόδα η φωνή ψιθυρίζει τη ζωή στη γωνιά. Στου κορμιού τον ιδρώτα το ποτάμι του κόσμου το κλειδί μου στην πόρτα στα φωτάκια του δρόμου το Θεό σου για ρώτα που τραβάει η ζωή. Στου αγέρα τη ρότα και του Ήλιου τη δόξα το αστέρι δακρύζει στης ελιάς τη ματιά. Νικόλαος Χρ. Τριάδης http://douridasliterature.com/triadis.html