Παρασκευή 15 Μαρτίου 2013

O Κ Ο Μ Π Ο Λ Η Σ 1912-2003



Του ΒΑΓΓΕΛΗ Κ. ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

«Έν Μυγδαλιά σήμερον την δεκάτην πέμπτην (15)του μηνός Δεκεμβρίου του έτους χίλια έννιακόσια πεντήκοντα δύο (1952) ήμέραν της έβδομάδος Δευτέραν και ώραν 9ην πρωϊνήν, συνήλθεν το Κ. Συμβούλιον Μυγδαλιάς είς τακτικήν συνεδρίασιν και εις αίθουσαν Κ. Γραφείου, δυνάμει της υπ’ αριθ 36/ 10-12-52 προσκλήσεως του Προέδρου της Κοινότητος Μυγδαλιάς και δυνάμει της υπ΄ αριθ. 24813/26-11-52 έπειγούσης διαταγής Νομαρχίας Αρκαδίας. Το Κ. Συμβούλιον εύρέθη έν άπαρτία δια της παρουσίας άπάντων των μελών του......

Θέμα: Έκλογή προέδρου δια το έτος 1953.
Ο Πρόεδρος, πρώτος λαβών τον λόγον, έξήγησεν τα της έκλογής του προέδρου και τα της δια μυστικής ψηφοφορίας εκλογής του νέου Προέδρου.
Άμέσως μετά την είσήγησιν του Προέδρου αύτώ ήρχισεν ή δια ψηφοδελτίων μυστική ψηφοφορία του προέδρου.
Άφ΄ ου πάντες οι ανωτέρω Κ. Σύμβουλοι ανέγραψαν μυστικά επί λευκών ψηφοδελτίων τον επιθυμούντα έκαστος Ν.Πρόεδρον. Έρριψαν άπαντα τα ψηφοδέλτια είς μικρόν κιβώτιον και αμέσως ήρχισεν η διαλογή.
Το πρώτον ψηφοδέλτιον ανέγραφε το ονοματεπώνυμον του κ. Γεώργιος Θ Πολύδερας ή Κομπόλης.Το δεύτερον ψηφοδέλτιον ανέγραφεν το ονοματεπώνυμον του κ.Γεώργιος Θ Πολύδερας ή Κομπόλης.
Το τρίτον ψηφοδέλτιον ανέγραφεν το ονοματεπώνυμον του κ.
Γεώργιος Θ Πολύδερας ή Κομπόλης και το
τέταρτον ψηφοδέλτιον ανέγραφε το ονοματεπώνυμον του κ.
Γεώργιος Αντ. Σταθόπουλος.
Έκ της διαλογής εξελέγη πρόεδρος ο κ. Γεώργιος Θ Πολύδερας
ή Κομπόλης λαβών ψήφους τρείς {3} έναντι ενός {1} τον οποίον έλαβεν ο κ. Γεώργιος Αντ Σταθόπουλος.
Η παρούσα πράξις βεβαιωθείσα υπό πάντων των Κ Συμβούλων και αναγνωσθείσα υπογράφεται.

Ο Πρόεδρος                                                                                               Τα Μέλη
Αγγ.Κων/λος                                                                                               Α.Γιαννόπουλος
                                                                                                                     Γ.Α.Σταθόπουλος
                                                                                                                     Γ.Κομπόλης
                                                                                           
  __Κομπόλη, συμφωνήσαμε ν’ αφήσουμε ανεπηρέαστο το Κοινοτικό Συμβούλιο και να βγάλει πρόεδρο, αυτόν που θέλει. Δεν τήρησες το λόγο σου. Έμαθα, είχες μυστική συγκέντρωση μαζί τους. Μετά την ψηφοφορία, στην κάλπη βρήκαμε μια ψήφο για μένα, τρείς για σένα. Μόνο την δική μου ψήφο δηλαδή βρήκα!. __Γιωργούτσο, ο Πρόεδρος και το Συμβούλιο , πήραμε ένα λευκό χαρτί και με μυστικότητα γράψαμε πάνω το όνομα του νέου Προέδρου.
Όπως βλέπεις από το αποτέλεσμα, με προτίμησαν. Έτσι αποφάσισαν.
__Δεν λέω. Η ψηφοφορία είναι νόμιμη και είσαι ο νέος πρόεδρος. Δεν έχω παρά να σου ευχηθώ καλή επιτυχία.
__Γιωργούτσο, έχουμε σοβαρά έργα να κάνουμε για το χωριό. Σε θέλω δίπλα μου, βοηθό μου, συνεργάτη μου να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε.
__Γείτονάς μου είσαι και οι οικογένειές μας έχουν φιλικούς δεσμούς. Θα είμαι μαζί σου και θα σε στηρίζω.
Το ίδιο του είπαν και οι άλλοι σύμβουλοι….
Μέσα στο Δεκέμβρη του 1952, έγινε επίσημα Πρόεδρος στο χωριό. Στο μυαλό του είχε πολλά όνειρα. Ήθελε να κάνει έργα και να αναβαθμίσει τη ζωή των ανθρώπων του.
Μια βδομάδα πριν, ο Πρόεδρος είχε καλέσει το χωριό σε κοινή σύσκεψη. Είχαν περάσει κιόλας δυο μήνες και κάτι, από την εκλογή του ως προέδρου. Ήταν είκοσι έξι Φλεβάρη του 1953, ημέρα Πέμπτη, που βάρεσε η καμπάνα δυνατά, χαρμόσυνα, προσκλητικά.
Έπρεπε να πάρουν απόφαση, να διαπλατύνουν τους δρόμους μέσα στο χωριό. Ήταν μάρτυρας σοβαρού υβριστικού διαλόγου με δυο τρείς άλλους χωριανούς, που και αυτοί είδαν τι έγινε και άκουσαν το υβρεολόγιο. Αυτό ερχόταν συνέχεια στο μυαλό του.
__Κράτα το ζω στην άκρη, να περάσει το δικό μου που έχει προτεραιότητα και είναι ανήφορος, Θανάση.
__Γιατί να το κρατήσω εγώ; Οι αδύνατοι μεριάνε από τους δυνατούς.
__Θα μου το ξεσαμαριάσεις το γαϊδούρι! Δεν το καταλαβαίνεις;
__Δεν κρατιέται το μουλάρι μου, είναι δυνατό, τι να σου κάνω;
__Αχ` καημένε! Αν ήθελες να το κρατήσεις, μπορούσες . Τώρα το ξεσαμάριασε το γαϊδούρι μου.Ευτυχώς που δεν κόπηκε η ίγκλα. Τι να σου ειπώ; πας πλαϊνά γελώντας και δεν με βοηθάς!. Τύχας ντρέπεσαι! Αλλά τέτοιος είσαι, σαν το ζω σου, δεν πας στο διάολο!

Ευτυχώς ο Θανάσης τα τελευταία λόγια δεν τα άκουσε. Θα είχαμε μηνύσεις και δικαστήρια. Άσε που τα ζα φορτωμένα με ξύλα, χάλαγαν τις φράχτες στους κήπους και οι γκρίνιες και προστριβές δεν είχαν τέλος.
Συγκεντρώθηκαν στο μεγάλο καφενείο και τους μίλησε.
__Αγαπητοί χωριανοί, είπε με σταθερή φωνή και αποφασιστικότητα . Εδώ σας καλέσαμε με το Κ.Σ να κουβεντιάσουμε και να αποφασίσουμε το άνοιγμα όλων των δρόμων του χωριού. Το πρόβλημα είναι μεγάλο. Σε πολλά σημεία που συναντιούνται τα ζα μας φορτωμένα , είναι αδύνατη η προσπέλαση. Κατά καιρούς γυναίκες μαλλιοτραβήχτηκαν, άντρες βριστήκανε. Το φαινόμενο αυτό είναι καθημερινό. Κινδυνεύουν τα παιδιά, οι γέροι να πέσουν και να τους χτυπήσουν τα ζώα. Χωριανοί μας τιμωρήθηκαν στα δικαστήρια για εξύβριση και αιτία ποια; Οι στενοί δρόμοι!..
__Θα πρέπει, Πρόεδρε, να ανοιχτούν όλοι οι δρόμοι και όχι κατ’ επιλογή.
__Όλοι θα ανοιχθούν, αλλά θα βάλουμε προτεραιότητα, στο ποι0ς θα γίνει πρώτα και ποιος μετά.Ανάλογα με την σπουδαιότητά του και την κίνηση που ο κάθε δρόμος παρουσιάζει.
Όπως ξέρετε, σχεδόν όλοι οι δρόμοι ξεκινούν από την πλατεία και στην πλατεία καταλήγουν.

Θα σας ενημερώσω για την απόφαση, που σκέφτεται και έχει συζητήσει να πάρει το Κοινοτικό Συμβούλιο και, εφ’ όσον συμφωνήσετε, θα την επικυρώσουμε.
Θα διαπλατυνθούν οι πιο κάτω κυριότεροι δρόμοι κατά προτεραιότητα:
__Από την πλατεία προς την βρύση, που υδρεύεται όλο το χωριό και καταλήγει στ’ αμπέλια. Το πλάτος θα γίνει πέντε μέτρα. Ο δρόμος αυτός έχει την μεγαλύτερη κίνηση.
__Από την πλατεία προς το ρέμα και την βρύση Λιάσκοβα, όπου είναι και ο υδρόμυλος. Και αυτός ο δρόμος είναι πολυσύχναστος για ζώα, ποίμνια και ανθρώπους.
__Από την πλατεία προς Μαλαπερδαίϊκο αλώνι, προς Κυράς Γεφύρι, προς Πολυδεραίϊκα, από Αντρίκα Βασιλόπουλου προς Καλόγερου τ’ αλώνι και από τα Δυο Ρέματα προς το Κακό Λαγκάδι.

__Καλά! ακόμη δεν τον βγάλαμε πρόεδρο και άρχισε; Θα μας κόψει τους κήπους για να περνάνε τα γαϊδούρια; Άλλο και τούτο! Καλά δεν ήμαστε πρώτα; Αυτά έλεγε ο Θόϊκος στον κουμπάρο του τον Πέτρο.
__Θόϊκο, είναι τετραπέρατος και ξύπνιος, θα κάνει έργα αυτός. Περίμενε και έρχονται. Θα μας το βγάλει το λάδι.
__Μα, άκουσες και για άλλα έργα που σχεδιάζουν να κάνουν στο χωριό;
__Δεν είναι ανάγκη ν’ ακούσω, Θόϊκο, όλα αυτά τα έργα, δηλαδή το πλάτεμα των δρόμων, πώς θα γίνει, ξέρεις; Στην πλάτη μας θα πέσει. Θα βάλει φόρους και προσωπική εργασία. Θέλει να φτιάξει το χωριό, λέει, να το δείχνουν με το δάχτυλό τους και να το σέβονται.
__Εχθές είχανε Κοινοτικό Συμβούλιο, έμαθες τι θέματα είχανε Πέτρο;
__Πολλά είπανε Θόϊκο. Αποφασίσανε για την επισκευή της βρύσης στην θέση Λεύκο και για την συντήρηση της κάτω βρύσης. Θα πιάσουνε το νερό που χάνεται, γιατί το νερό δεν φτάνει να πιούμε. Αποφασίσανε ο κάθε ένας μας να κάνει έξι μεροκάματα «προσωπική εργασία».
Από την προσωπική εργασία, είπανε, δεν εξαιρούνται, ούτε οι υπάλληλοι της Κοινότητας, ούτε και οι κληρικοί!.
__Τι λες ρε Πέτρο. Έτσι αποφασίσανε, για τους παπάδες;
__Έτσι και χειρότερα. Όποιος δεν πάει για προσωπική εργασία θα πλερώνει 25.000 δραχμές την ημέρα!
__Αυτό είναι πολύ δίκαιο και μακάρι να το εφαρμόσει. Όλο η φτωχολογιά θα είναι μπροστά; Άκουσες τίποτε άλλο Πέτρο;
__Εκείνο που ξέρω είναι ότι ο Πρόεδρος και το Συμβούλιο έχουν γίνει ένα, « κώλος και βρακί », που λένε, και υποστηρίζουν ομόφωνα τα συμφέροντα του χωριού. Αποφάσισαν ακόμη, οι γυναίκες να μην πλένουν στις βρύσες και στο πηγάδι. Και επί πλέον, την τήρηση αυτής της απόφασης την πήραν οι ίδιοι στα χέρια τους, δηλαδή θα ελέγχουν αυτοί και οι αγροφύλακες να μην πλένουν οι γυναίκες!
Το σπουδαιότερο που είπαν: Θέτουν τον έλεγχο και σε κάθε ΦΙΛΟΝΟΜΟΝ Γλανιτσιώτη. Το καταλαβαίνεις το τελευταίο τι σοφή κουβέντα που είναι!
__Δηλαδή το λιόκρινο το δικό μου θα φορτώνεται, Θόϊκο, και θα πηγαίνει στην Λιάσκοβα για να πλένει τα τσιόλια της. Τρία η κλάρα σου λέω. Προεδράρα ο Κομπόλης!.
                                            .........................................................
Όλους τους παραξένευε με τις γρήγορες αποφάσεις του. Άλλαξε πολύ, έγινε πιο φιλικός με τους συμβούλους του. Τους τσίγκλαγε με εύθυμα αστεία, με πετυχημένες ατάκες να τους κάνει πιο φιλότιμους, να τρέξουν κι αυτοί πιο γρήγορα. Έπρεπε να συμφωνούν μαζί του, να επηρεάσουν τους χωριανούς, αδιαμαρτύρητα  να παραχωρούν κομμάτια του κήπου τους, γωνίες κλπ,  για το πλάτεμα των δρόμων.
Οι σύμβουλοι, βλέποντας το πάθος του, τον «κουρντίζανε», τον πείραζαν αλλά και ζήλευαν. Βάζανε σχέδια, συμφωνούσανε και βόηθαγαν. Όλοι έχουν  πάρει το ρόλο τους  πολύ σοβαρά.....


Σταματημένη η μπουλντόζα μια μέρα ολόκληρη. Λόγια στα λόγια, χωρίς αποτέλεσμα. Ζύγιασε στη σκέψη του την αντίδραση του άλλου, προτού πάρει απόφαση. Ύστερα ανέβηκε  πάνω στην μπουλντόζα και πέρα δώθε, δυο τρείς φορές, γκρέμισε, ξανά γκρέμισε αγκωνάρια, μάντρες!
__Τράβα! μπουλντοζιέρη άφοβα, του είπε. Είμαι μαζί σου. Λευκό μαντήλι ανέμιζε, άνοιξε τα φτερά του. Μέχρι τη βρύση, σε ένα δυο σημεία, το μεγάλο πρόβλημα λύθηκε. Ούτε γκρας χρησιμοποιήθηκε, όπως είχαν φοβερίσει, ούτε λύθηκε μύτη!
Μόνο που δυο τρείς φορές γίνανε κόκκινοι από το μάλωμα και την οργή τους.
__Αφού άνοιξε ο δρόμος εκεί που φοβόμαστε, τώρα τα πράγματα είναι πιο εύκολα. Στα Πολυδεραίϊκα αναλαμβάνω εγώ τις διαπραγματεύσεις, είπε ο Γιωργούτσος.
__Κι εγώ έτσι θα κάνω για τα Γιαναίϊκα. Είπε ο Φλεβάρης.
 Ο κάθε σύμβουλος και από έναν δρόμο που κάθονται συγγενείς του, φίλοι, κουμπάροι και δεν θα χαλάσουν τα σχέδια για το πλάτεμα των δρόμων.
Ο κυρ Γιάννης όμως, ανένδοτος. Τι δεν του είπαν. Δεν καταλαβαίνει τίποτα!  Φοβερίζει, κουνάει το χέρι. Δεν θέλει ν’ ακούσει λέξη. Κι ο δρόμος, ακόμα  και σήμερα, έτσι παραμένει!...
Κι άλλες , κι άλλες πολλές αντιδράσεις υπήρξαν.
__Εμένα δεν μπορείτε να μου κόψετε περισσότερο κήπο. Ας πάει ο δρόμος από κει. Ας πάει ίσια.
__Μα.. ίσια αν πάει, κόβει το αγκωνάρι του σπιτιού. Θα γκρεμιστεί το σπίτι του!
__Ας πέσει. Ας γκρεμιστεί!  εμένα γιατί να χαλάσει ο κήπος μου. Μην κάνετε στραβά μάτια. Δεν ξέρω τι λέτε. Δεν θα πάρετε σπιθαμή τόπο. Αυτός είναι δικός μου.  Τον ορίζω!
__Άντρα μου, πρόσεξε. Μπαίνεις στα ρουθούνια όλου του χωριού. Μη στην ανάψει κανένας!
 Κούνησε το κεφάλι του σαν να συμφωνούσε και ύστερα από λίγο  είπε:
__Ξέρω πού πατάω.
 Τα μάτια του ήταν πιο φωτεινά από πρώτα, γιατί  είχε βάλει το νερό στ’ αυλάκι.
Όλοι στο χωριό έβλεπαν, ότι τα έργα που μεθοδικά αποφάσιζε το Κοινοτικό Συμβούλιο, ένα- ένα με προσωπική εργασία και με τα λιγοστά χρήματα από την φορολογία της φυτικής και ζωικής  παραγωγής, γίνονταν .
Τον ίδιο χρόνο που εκλέχθηκε πρόεδρος έκανε συλλογή του νερού και την κατασκευή της βρύσης να πίνουν ζα κι άνθρωποι νεράκι.

__Κύριοι Σύμβουλοι, θα πρέπει το κοινοτικό ραδιόφωνο, να ξεκινήσει κανονικά να λειτουργεί. Μέχρι τώρα από την εγκατάστασή του λειτουργούσε πλημμελώς, γιατί δεν υπάρχει βενζίνη.  Τι προτείνετε;
__Να ψηφίσουμε να γίνει ανάληψη από το ταμείο της Κοινότητας και να αγοραστεί η απαιτούμενη βενζίνη. Έτσι συμφώνησαν ο Πρόεδρος και τα Μέλη του Κ.Σ.
Αυτό είναι το σωστό, δεν μπορούμε συνέχεια να επιβαρύνουμε με έρανο τους κατοίκους.
__Σειρά να κουβεντιάσουμε για τους αμαξητούς δρόμους Μυγδαλιάς-Κερπινής και Μυγδαλιάς- Βαλτεσινίκου. Στην άλλη συνεδρίαση να σκεφθείτε τι πρέπει να κάνουμε. Στόχος πάντως είναι, για να ξέρετε, μια ημέρα των ημερών να αποκτήσουμε συγκοινωνία.
__Με κασμάδες σπάνε οι βράχοι, ανοίγονται δρόμοι , κύριε Πρόεδρε; του είπε ο Μπαρούνης. Ο κόσμος έχει απηυδήσει με την προσωπική εργασία και τη φορολογία.

Ήταν τοιχοκολλημένη στην παράγκα και στο κορμό του μεγάλου πλάτανου της πλατείας η ανακοίνωση- απόφαση του Κοινοτικού Συμβουλίου, για να λάβουν γνώση οι χωριανοί. Έστειλαν και στην Περαμεριά και στον Παλιόπυργο αντίγραφα  να λάβουν γνώση οι ξωμάχοι
__Δεν βλέπουνε τη δυστυχία μας, την πείνα των παιδιών μας; Άλλο φιρμάνι στέλνουν;
 Αυτά έλεγε ο Φωτιόγιαννης στον Πανιούρη.
__Γιάννη, εγώ δεν πήρα ακόμη τίποτε. Ποιος το στέλνει και τι γράφει;
__Μη στενοχωριέσαι Πάνο, θα σού έρθει. Στο δρόμο είναι. Οι καινούργιοι πρόεδροι το στέλνουν. Κομπόληδες και Αγγελήδες υπογράφουν με τους μυστικοσυμβούλους τους,  το Φλεβάρη και το Γιωργούτσο.
__Τι ζητάνε, μπορείς να μου ειπείς;
__Καλύτερα να μην σου ειπώ, θα σού ‘ρθει τρέλα.  Αλλά δεν μπορώ και να μην σου ειπώ. Θα φορολογήσουνε όλα τα ζωντανά!
Τα γιδοπρόβατα και τα γουρούνια τα φορολογούνε με  (2.000) δύο χιλιάδες το κεφάλι. Τα μεγαλύτερα ζώα, μουλάρια , γαϊδούρια, άλογα και τις γελάδες (4.000) τέσσερες χιλιάδες το κεφάλι. Για τα βαρβάτα άλογα και γαϊδούρια (6.000) έξι χιλιάδες. Επί προεδρίας Αγγελή  «επί των επιβητόρων όνων και ίππων», όπως το γράφανε στην καθαρεύουσα ήταν 10.000 (δέκα χιλιάδες) το κεφάλι.
__Δεν θα κοτάμε να πηγαίνουμε  στις γυναίκας μας. Είναι ικανοί να το ψηφίσουνε και να μας φορολογούνε.  Ρε που φτάσαμε!
__Για να τα μάθεις όλα…Πάνο.  Θα φορολογήσουν και το σιτάρι, το κριθάρι, τη βρώμη, το βίκο και το αραποσίτι με δύο τοις εκατό( 2% ) επί της παραγωγής.
Τώρα έχεις να ειπείς τίποτα;
__Τι να σου ειπώ ,Γιάννη;  Φτιάνουνε δρόμους, βρύσες… Λένε θα κάνουνε και δημοσιές για την Κερπινή και το Βαλτεσινίκο. Εδώ στον  Παλιόπυργο μπορούνε να μας κάνουν το δρόμο  για τον Κουρπό, να φέρνουμε τα βαρέλια το νερό με τα ζα μας, που μας έφαγε η ζαλιά;
__Πρέπει.. «να βρέξεις κώλο για να φας ψάρια»,Πάνο. Έχουμε εμείς κανέναν για τέτοιες δουλειές; Εμείς είμαστε παρακατιανοί και δεν κοτάμε να μιλήσουμε, μας χρωματίζουνε και μας κλείνουνε μέσα.

Δίκαιη η κατανομή της φορολογίας, απαραίτητα τα έργα. Μια πενταετία όλο συμβούλια, προγράμματα, έργα!,…

Άμα δεν ασκούσε τα καθήκοντα του Προέδρου, έκανε το επάγγελμα του χασάπη. Πήγαινε στις αυλές και φώναζε:
__ Σπυρούλα, ε Σπυρούλα, φέρτω το πράμα που είπαμε.  Έχω αδειά τώρα να το «κόψουμε».
 Ήξερε τους τσοπάνηδες αν έχουν βετούλι, γίδα, τραγί, προβατίνα.
__ Μη βιάζεσαι, Γιάννη. Μεθαύριο το Σάββατο που  θα ρθούνε και ξένοι θα  τη σφάξουμε την βετούλα.  Αν λείπεις δέσε την   στην  κατωγόπορτα το πρωί να την πάρω.
Έτσι απλά εύκολα έκλεινε τις δουλειές . Το τομάρι κέρδιζε και την συκωταριά και καμιά οκά κρέας το πολύ δύο. Ήταν γρήγορος σφάχτης, χωρίς να πονάει πολύ το ζώο, το ξεμπέρδευε στο πι και φι.
__Μην το ξεχάσεις μάτι.  Εφτά η ώρα το βράδυ να το φωνάξεις και αύριο βράδυ το ίδιο να κάνεις. Θα είμαι στο σπίτι ή στο μαγαζί. Δυνατά να φωνάζεις  να σε ακούσω.
__Ακούτε χωριανοί…….
Βράδυ, άκρα ησυχία. Η φωνή κάποιου τελάλη  από το Παπαδέϊκο αλώνι  έσχιζε το σκοτάδι και έφτανε σε όλα τα σπίτια του χωριού.
 «Το Κοινοτικό Συμβούλιο, αποφάσισε ο τρύγος στ’ αμπέλια, να γίνει στις δέκα τέσσερες Οκτώβρη, ημέρα Τετάρτη. Ο θερισμός του αραποσιτιού στη Ρουπακίνα  θα γίνει στις δέκα έξι Οκτώβρη, ημέρα Παρασκευή.  Και  ο θερισμός του αραποσιτιού στο Νησί θα γίνει στις 19 Οκτώβρη και ημέρα Δευτέρα».
Επαναλαμβάνω………..
Για όλα τα θέματα υπήρχε απόλυτη ενημέρωση.
Τέλειωσε ο δρόμος Μυγδαλιάς- Κερπινής!  Η προσωπική εργασία βόηθησε να ολοκληρωθεί το έργο. Το πρόβλημα ήταν στο χωριό, την Κερπινή. Μια γωνία, πέντε αγκωνάρια, δεν άφηναν το λεωφορείο να περάσει. Εδώ έγιναν  μηνύσεις , επιστράτεψε μάρτυρες, μηχανικούς, συμβούλους, δικηγόρους, πολεοδομίες …. Πήραν αποφάσεις τα Δικαστήρια για να λυθεί το θέμα. 

Από την άλλη πλευρά του χωριού, η διάνοιξη του δρόμου προς Βαλτεσινίκο συνεχιζόταν με αμείωτο ενδιαφέρον. Στις Γούρνες όμως ήσαν  βράχια και συνάντησαν μεγάλες δυσκολίες. Γι αυτό άφησαν γι αργότερα το σκληρό κομμάτι του δρόμο και προχώρησαν προς τον κάμπο, το Πορί  και μέχρι έξω από το χωριό, το Βαλτεσινίκο!. Υπολόγιζε να κάμψει την άρνηση της γείτονος Κοινότητας ώστε, όταν τελείωνε ο δρόμος να επιτρέψει να έρχεται το λεωφορείο στη Μυγδαλιά.
Όσο το είδανε οι γονείς μας τότε κι εσείς , άλλο τόσο το είδα κι εγώ μέχρι σήμερα!.
Πώς έγινε όμως αυτός ο δρόμος που ούτε οι λύκοι  πέρναγαν, να μην σπάσουν τα πόδιατους;
Έφυγε πρωί, τα μεσάνυχτα, τράβηξε μόνος ,κατάμονος για την Τρίπολη. Θα πάσχιζε να ιδεί  τον Νομάρχη.  Συνομιλούσε με τον εαυτόν του, έκανε πρόβα τι θα του έλεγε:
__ «Κύριε Νομάρχα, το χωριό μου έχει μεγάλες φαμελιές. Γέρους,  πολλά παιδιά πεινασμένα, γυμνά, άρρωστα. Δρόμους, μέσα εξυπηρέτησης, υποδομή στο χωριό καμία!  Οι άνθρωποι είναι φτωχοί, θέλουν στήριξη να θρέψουν τα παιδιά τους. Η βάση είναι το ψωμί! Ούτε το έχουν, ούτε χορταίνουν».
Καθώς τα σκέπτεται, ρίγη περνούν από το σώμα του, τα μάτια του βουρκώνουν.  Δεν μπορεί, έχει ακούσει,  ο Νομάρχης είναι καλός άνθρωπος, θα τον βοηθήσει.
Το πήρε απόφαση, άξιζε ο κόπος για το χωριό του για τους ανθρώπους του . Θα ζητήσει , θα παρακαλέσει, θα βάλει λυτούς και δεμένους να του δώσει βοήθεια.  Να εγκρίνει την πίστωση,  να γίνει ο δρόμος.
«Ολόκληρο σχολαρχείο της Δημητσάνας τελείωσα, δεν θα καταφέρω τον Νομάρχη να εγκρίνει ένα κοντύλι;»
 Αυτά έλεγε και μέσα του έπαιρνε δύναμη.
Με εφόδια το θάρρος , την απλότητα, την εξυπνάδα του μυαλού του, την ευγένεια και το χιούμορ του μπόρεσε να κάμψει την δυσκολία του Νομάρχη.
Ο Νομάρχης είδε το δίκιο του, είδε το πάθος και την αγάπη που είχε για τους ανθρώπους και το χωριό του.
__Τρίτη φορά σ’ ένα μήνα Πρόεδρε ήρθες στο γραφείο μου!
__Κύριε Νομάρχα, συγνώμη που σας καθυστερώ στη δουλειά σας.  Ξέρετε…. η διάνοιξη του δρόμου σταμάτησε. Οι χωριανοί μου δέκα ημέρες προσωρινή εργασία δουλέψανε.  Πεινασμένες  και ξυπόλητες οικογένειες έχουν . Δεν έχω άλλα περιθώρια. Τους έταξα να αμειφθούνε όσοι συνεχίσουν να δουλεύουν, όπως μου είπατε τελευταία.
__Μου φαίνεται είσαι  τυχερός, Πρόεδρε. Το Υπουργείο επιχορήγησε τη διάνοιξη του δρόμου Μυγδαλιάς-Βαλτεσινίκου με 15.000 δραχμές!
Με τι χαρά  άκουσε ο Πρόεδρος το ευχάριστο νέο!
 Την ίδια μέρα, το βράδυ έφτασε στο χωριό. Ειδοποίησε το Συμβούλιο, «την άλλη ημέρα στις 11 πμ θα συνεδριάσουν».
Εισηγήθηκε στο Συμβούλιο και αποφάσισαν, τα χρήματα να διατεθούν σε ημερομίσθια των εργατών και εργατριών. Όπως υπολόγισαν, εξακόσια οχτώ μεροκάματα ήσαν για άντρες και τετρακόσια τριάντα πέντε μεροκάματα για τις γυναίκες.
Στο επίμαχο σημείο, στις  Γούρνες, εκεί στα βράχια, επικεντρώθηκε το ενδιαφέρον και η δουλειά.
Χτύπαγε  η καμπάνα να μαζευτούν οι εργάτες και οι εργάτριες και με τα εργαλεία στον ώμο, με χαρά, με κέφι πήγαιναν,  σαν σε πομπή,  στη  δουλειά.
Άλλος με τον πετροκασμά, άλλος με το λοστάρι, άλλος με την βαριά  δούλευαν ασταμάτητα.  Οι γυναίκες με τις αξίνες, τα φτυάρια τράβαγαν τα χώματα, τις σπασμένες πέτρες και καθάριζαν το χώρο.
Άλλοι άνδρες, ανά  δύο, με την παραμίνα  και την βαριά άνοιγαν τρύπες. Όσο μπορούσαν όλο και πιο βαθιά  τρύπαγαν και μάτωναν τα βράχια. Εκείνα έκλαιγαν και το δάκρυ τους ήταν ή άσπρη σκόνη, που απλωνόταν  επάνω  τους. Με το σχόλασμα αργά το απόγιομα θα βάζανε τα φουρνέλα.
Θα ανατίναζαν τα βράχια, που με πείσμα σφιχταγκαλιασμένα παρέμεναν εμπόδιο στο άνοιγμα του δρόμου, καταλαβαίνεις;
 Το μικρό μονοπάτι, η γιδόστρατα σιγά –σιγά έπαιρνε την μορφή δρόμου. Έτσι συνέχισε η εργατιά πάνω από ένα μήνα!
Το απόγιομα αργά με το σχόλασμα, ο τελάλης φώναζε δυνατά, ν’ ακούσουν οι εργάτες, οι διαβάτες, ο κόσμος. Θα ανάβανε τα φυτίλια στα φουρνέλα .
__Βάρδα, Φουρνέλο, Βάρδα Φουρνέλο. Προσοχή!  Απομακρυνθείτε, φυλαχθείτε, ανάβουμε το φυτίλι.
Μετά από λίγο τα μασούρια, η δυναμίτιδα παίρνει  φωτιά, η γη ταράζεται, τα βράχια ξεριζώνονται και πετάγονται ψηλά και στα πλάγια προς  όλες τις κατευθύνσεις.
Ρίζες πουρναρίσιες,  μαύρου και καφέ χρώματος ,  αιωρούνται σαν φίδια που πλέουν στον ουρανό,  πέφτουν αργά –αργά τελευταίες στη γη.
Το έργο, η διάνοιξη του δρόμου , συνέχισε μήνες  με κόπο, με ιδρώτα , με κούραση και κάποια στιγμή  τέλειωσε…… Λεωφορείο όμως από το Βαλτεσινίκο δεν φάνηκε ποτέ!.
Χρειάστηκε να χαραχθεί καινούριος δρόμος και τότε:
__Κύριε Νομάρχα, απόκαμαν οι άνθρωποι με τον δρόμο Μυγδαλιάς-Βαλτεσινίκου. Ζητώ την βοήθειά σας.
__Σαν τι θέλεις κύριε Κομπόλη;
__Να κύριε Νομάρχα, οι μηχανικοί χάραξαν νέο δρόμο, που περνά μέσα από περιβόλια κήπους με μαλακά χώματα. Δεν αφήνουν οι συμπαθείς πατριώτες μου το πέρασμα του δρόμου. Μια μπουλντόζα θα μου έλυνε το πρόβλημα, σε δυο ώρες. Έτσι κι έγινε.
__Πρόεδρε μη τολμήσεις και μου κόψεις τον κήπο μου, γιατί πρώτα, πάνω από το πτώμα μου θα περάσεις. Αυτό του διεμήνυσε από την προηγουμένη ο μπάρμπας του. Την άλλη ημέρα ο συγγενής του ήταν ξάπλα στον κήπο του κι ο πρόεδρος πάνω στην μπολντόζα, μαρσάροντας δυνατά το μηχάνημα. Εκείνος σηκώθηκε φοβισμένος λέγοντας.
__Πια Γιώργη θα με σκοτώσεις;
__Δεν θα σε σκοτώσω μπάρμπα, ο δρόμος όμως θα γίνει.
                                                       ...........................................................
Ήσαν φαρμακωμένοι,  στενοχωρημένοι, άκεφοι , με βαριά καρδιά κουβέντιαζαν μεταξύ τους. Δεν ήθελαν να το πιστέψουν. Νόμιζαν ότι ήταν όνειρο, ψέμα. Η φαντασία τους δεν έφτανε ως εκεί.  Το νερό έφτασε στη  Φτεριά, στη Μαρτίτσα,  στου Μπαρμπέρη και τραβάει  σιγά- σιγά  τον ανήφορο για το γεφύρι. Πάει ο κάμπος, έλεγαν. Τι θα γίνουμε.
Ο πόνος για τον χαμό του κάμπου, άλλαξε την μορφή τους.
__Θάλασσα σου λέω! Δεν έχω ξαναδεί τέτοιο πράμα, από την μια στιγμή στην άλλη, ν’ αλλάζει ο τόπος!
«Άϊντε, κάμπε μου στο καλό, είπε ο γέρος,......
δεν θάρθω πάλε να σπείρω. Μένουμε ξερικοί, χωρίς αραποσίτια, χωρίς χαρόνια, χωρίς δέντρα, χωρίς μποστανικά.
Πάνε τα χάνια, πάνε τα σπίτια, πάνε οι μύλοι.
Δεν θ’ ακουστεί το ολονύκτιο τραγούδι  του αηδονιού στις παραποτάμιες ιτιές, η φωνή του ζευγά να φωνάζει τα βόδια στο Νησί, τα κουδούνια των προβάτων που  βόσκουν στη Ρουπακίνα!.» 
__Αύριο να περάσεις  τα ζα και τα πρόβατα στην Περαμεριά, Κωστούλα, να μην αποκλειστούμε εφτούθε.  Εδώ είναι τα καλύβια μας, τα χωράφια μας. Το νερό γλύφει το γεφύρι και σε δυο τρείς μέρες, πάει η Ρουπακίνα, ο Κούφιος.
__Μπρέ!  τι ‘ναι δω! Χωρίστηκε η γη  στα δύο και οι Μπουλιμετήσιοι με τους Περαμερήσιους κάνανε συμβούλιο , σε ποιο μέρος να μείνουν.
Δεν είχαν πολύ χρόνο να σκεφθούν και ν’ αποφασίσουν.  Το πολύ είκοσι μέρες είχαν στην διάθεσή τους και ύστερα το νερό θα σκέπαζε το γεφύρι και θα αποκλειόντουσαν   ή στην μια μεριά ή στην άλλη!.
Το κράτος καμία , μα καμία, μέριμνα έλαβε να επικοινωνούν  οι άνθρωποι, με τα κτήματα , τα κοπάδια.
Η Λίμνη κατάπιε το ζυμωμένο με ιδρώτα και αίμα, χώμα του κάμπου. Ο Λάδωνας έχασε το βουητό του, σταμάτησε το δρόμο του και σκορπάει  τριγύρω. Έσβησε η ομορφιά του τοπίου στο βάθος της λίμνης.
Η ζωή αργοπεθαίνει και μόνο ο σιτοκόρακας περνοδιαβαίνει ψηλά, κράζοντας με κλάμα λυπητερό και πάει για την δύση. Το γεράκι φεύγει κι αυτό για τα λημέρια του λυπημένο και τα χιλιάδες πουλιά φτεροκοπούν πάνω στην ασάλευτη λίμνη.
Τι κι αν ξεσηκώνονται οι άνθρωποι . Τι κι αν φωνάζουν για το μεγάλο κακό που τους βρήκε.
Τι επί τέλους ζητάνε; Το κακό έγινε!... Ναι αλλά….
Ένα πέρασμα, μια γέφυρα, να έχουν επικοινωνία με τα καλύβια τους, τα κτήματά τους, τα ζωντανά τους. Να έχουν επικοινωνία με το χωριό τους , το σχολειό τους την εκκλησία τους.
Οι χωροφύλακες πήγαιναν κι έρχονταν, να επιβλέπουν την έννομη τάξη, με διαταγή,  τ’ αφτιά τους ανοιχτά:  Ποιος  είπε εναντίον του κράτους!  Γιατί το είπε! Πού το είπε;
«Αυτούς γράφτε τους, τιμωρείστε τους, μην τους λυπόσαστε, να μην σηκώσουν κεφάλι!.»
Ο  Πρόεδρος και το Κοινοτικό Συμβούλιο , κάνουν  συγκεντρώσεις στην πλατεία, στα σπίτια, βάζουν  λόγους, παίρνουν αποφάσεις.
Ενοχλούν την Κυβέρνηση, τους Υπουργούς, τις αρχές και το κράτος.
__Να καλέστε τον Πρόεδρο, κύριε Αστυνόμε. Να του τα  κόφτε τα φτερά. Να σταματήσουν οι συγκεντρώσεις .
 Έτσι τον κάλεσε ο Αστυνόμος.
__Ο κύριος Κομπόλης Γεώργιος είστε;
__Εγώ είμαι, κύριε χωροφύλακα.
__Είστε ο Πρόεδρος της Κοινότητας, έτσι δεν είναι;
__ Ναι είμαι ο πρόεδρος, θέλετε κάτι να σας εξυπηρετήσω;
__Να, ο κύριος Αστυνόμος, θέλει να σας γνωρίσει  από κοντά. Κι αν είναι, μέχρι αύριο το αργότερο να τον επισκεφθείτε, στο γραφείο του.
__Ήρθε ο νέος Αστυνόμος ε!  Αφού είναι έτσι,   αύριο θα έρθω.
__Θα το μεταβιβάσω στον Αστυνόμο. Αύριο στις έντεκα η ώρα θα σας περιμένει.
Υποστήριζε με όλες του τις δυνάμεις την μόνη Κοινοτική γη, που ήταν παραγωγική. Να παραμείνει στην Κοινότητα, να μην καταπατηθεί και να μην εξαγορασθεί. Προστάτευε τα ζωτικά συμφέροντα των κτηνοτρόφων του χωριού.  Τώρα με ποιόν να τα βάλει;  Με την Λερναία Ύδρα, το κράτος;  Αυτό που μπορούσε ήταν μόνο να παρακαλεί  με γράμματα, με αποφάσεις και επίμονα να ζητεί λύσεις στα μεγάλα προβλήματα.

Μόλις έφτασε στην Αστυνομία, τον περίμεναν.
__Περάστε μέσα κύριε Κομπόλη, ο κύριος Αστυνόμος σας περιμένει. Έβγαλε το ψάθινο καπέλο του και το κράτησε στο αριστερό του χέρι και πέρασε στο γραφείο.
__Καλημέρα κύριε Αστυνόμε, του είπε. Καλώς ήρθες στον τόπο μας, καλορίζικος και άξιος.
 Άπλωσε το δεξί του χέρι να τον χαιρετήσει. Μόλις και μετά βίας άπλωσε κείνος το χέρι του ν’ ανταποδώσει τον χαιρετισμό. Όχι γιατί δεν ήξερε τρόπους, γιατί ήταν αμαθής. Ήθελε να δείξει την δύναμη, την εξουσία που το κράτος του έδωσε. Ήθελε να μειώσει και να κάμψει κάθε αντίσταση.
__Πιστεύω να ξέρεις τον λόγο, που ζήτησα να σε ιδώ, κύριε πρόεδρε.
 Εκείνος κοιτούσε με απορία στα μάτια του Αστυνόμου. Ήξερε και το πάρα ήξερε τι τον ήθελε. Τώρα ήταν φως φανάρι. Δεν είχε καμία αμφιβολία.
__Δεν ξέρω γιατί με καλέσατε. Ξέρω όμως πως οι αρχές σε ένα τόπο πρέπει να συνεργάζονται.
__Καθίστε κύριε Κοινοτάρχα, του είπε, κάπως υποτιμητικά. Έχουμε πολλά να ειπούμε, θα κουραστείς.
__Θα σας ενημερώσω για όλα, κύριε Αστυνόμε.
__Άκουσα κύριε Πρόεδρε,  ότι ορισμένοι  πρωτοστατούν, ξεσηκώνουν τους χωριανούς σου και στρέφονται  εναντίον της έννομης τάξης και είναι αντίθετοι στα συμφέροντα του κράτους!.
Ελπίζω να μην είναι δικοί σου άνθρωποι, σύμβουλοι, συγγενείς  σου.
__Θα αναφέρεσαι κύριε Αστυνόμε, στις συγκεντρώσεις για τον πνιγμό του κάμπου και την λίμνη που έγινε.
__Ασφαλώς, κύριε Πρόεδρε.
__Για αυτό το θέμα έχω να ειπώ πολλά , όχι απλώς να σας ενημερώσω.
__Θα ήθελα τα πλέον αναγκαία να ειπείς, γιατί ξέρω τα πολλαπλά οφέλη που έχει η πατρίδα μας, από την λίμνη που έγινε. 
__Δεν θα ξέρετε,  κύριε  Αστυνόμε, ότι  καλύφθηκε  με νερά , η κοιλάδα  του Λάδωνα και πνίγηκαν 1500 στρέμματα ποτιστική γη του χωριού!.
Αποκλείστηκαν πέραν της  Κυράς το Γεφύρι 6.000 στρέμματα  καλλιεργήσιμων γαιών, 80 αγροικίες, 3.000 αιγοπρόβατα και 200 μεγάλα ζώα.
Καλύφθηκαν οι πηγές του νερού με τη λίμνη, άνθρωποι και ζώα δεν έχουν νερό.
Η Κοινότητα Μυγδαλιάς θα περιοριστεί του λοιπού εις έκταση μικρή, μη δυναμένη να έχει κτηνοτροφία, αγρούς καλλιεργήσιμους και μοιραίως θα επέλθει  ο λιμός των κατοίκων. Η πατρίδα που είναι και δική μας πατρίδα, δεν μερίμνησε για την κατασκευή γέφυρας, όπως μας έλεγαν.
Κατόπιν διαμαρτυριών μας θα εγκαταστήσει κάποιο…. φέρυ-μπόουτ.
Κύριε Αστυνόμε,  απεκόπη  η επικοινωνία, με τα χωράφια και τους ανθρώπους μας στην Περαμεριά  και τα άλλα χωριά. Οι άνθρωποί μας θα είναι ξενιτεμένοι στον ίδιο τους τον τόπο και άλλοι θα αναγκαστούν να φύγουν, αφού ούτε στο σχολείο δεν μπορούν να στείλουν τα παιδιά τους.
Οι ιδιόκτητες εκτάσεις που καλύφθηκαν από τη λίμνη αποζημιώθηκαν από τη ΔΕΗ, έναντι πινακίου φακής και τούτο γιατί οι κάτοικοι, λόγω πενίας δεν μπόρεσαν να καταφύγουν σε ένδικα μέσα!.
Ποιος ξέρει τι συναισθήματα τον  έπνιγαν και τον τυραννούσαν κείνη τη στιγμή!  Κόμπιασε, σταμάτησε απότομα να αραδιάζει, με  πικρό παράπονο, αιτίες  της διάλυσης του χωριού του.
Σκούπισε με το αριστερό μανίκι του χεριού του, τα υγρά μάτια του και σταμάτησε.
Ο Αστυνόμος η συμφωνούσε η σώπαινε. Δεν περίμενε αυτό τον λυρικό τόνο στη φωνή του Κοινοτάρχη μας. Μάθαινε την πικρή αλήθεια της δοκιμασίας που τράβαγαν οι Γλανιτσιώτες γυμνή, από πρώτο χέρι.
Άλλα τον είχαν διδάξει. «Πρόσεξέ τους δεν αξίζουν να ζητούν δικαιώματα».
Μια ντροπή ένοιωσε για την υποτίμηση που του έδειξε.  Δεν θέλησε με πονηρές σκέψεις να ξανά προσβάλει την αγνότητα του χαρακτήρα του Προέδρου. Αυτή η σεμνότητα, αυτό το κουράγιο, αυτή η απολογία, δίδαξε και έκανε τον Αστυνόμο να του χαμογελάσει ζεστά.
__Έχετε δίκαιο. Κρίμα που δεν μπορώ να βοηθήσω του είπε. Όμως η πόρτα του γραφείου μου θα είναι ανοιχτή και λεύτερη για σένα.
Κάπου θα μπορέσω να φανώ χρήσιμος στο χωριό. Δεν καλούσε πλέον με το πάρα μικρό τους Γλανιτσιώτες στο γραφείο του.

v      

Προσπαθούσε να λύσει και άλλα προβλήματα του χωριού, είχε πολλά να κάνει ακόμα.
Μακριά από το χωριό, στα πόδια της Κουκούλας, στην μεγάλη χαράδρα ή στο Ρέμα, όπως το λέγαμε, υπάρχει στη μια μεριά μια βρύση με καλό νερό και μια κορύτα να πίνουν τα ζα νερό. Από την άλλη μεριά, από άλλη πηγή, είναι το κεφαλόβρυσο με εξ ίσου  καλό νερό,    κρύο, ξάστερο και αστείρευτο. 
Εδώ ερχόντουσαν  οι γυναίκες, οι άνθρωποι του χωριού, με βαρέλια και  βαρέλες να πάρουν νερό.¨Οσοι είχαν ζώα το μετέφεραν μ’ αυτά. Οι άλλοι …ζαλιά (! ) μισή ώρα δρόμο τραχύ και ανηφορικό! Με το νερό αυτό  μόλις χόρταιναν τη δίψα τους και έκαναν τη λάτρα τους.   ( πότιζαν περιβόλια με κηπευτικά και μποστανικά.)
Ψηλά στο ρέμα άλλο μεγάλο κεφαλάρι, με πολλούς μπούρμπουλους και πηγές, πλημμύριζε  το ρέμα με νερό, που ενωνότανε με το νερό της βρύσης και έφθανε το χειμώνα μέχρι το μπουντρούμι στον Παλιόπυργο και τον Λάδωνα. Όταν ήταν πολύ, άλεθε και ο υδρόμυλος.  Κοντά στις πηγές του ήσαν κι εκεί περιβόλια που ποτίζονταν.
Εδώ πίνανε τα γιδοπρόβατα νερό και οι γυναίκες πλένανε τα ρούχα.
__Φασολάκια, φρέσκα φασολάκια, κολοκυθάκια, αγγούρια, ντομάτες… ακουγότανε κάθε πρωί η  γνώριμη φωνή του Καγιόγιαννη, να πουλάει την πραμάτεια του φορτωμένη πάνω στο μουλάρι.
Ο Πρόεδρος, βλέποντας ότι το χωριό υποφέρει αφόρητα  από ανυδρία,  έβαλε σκοπό να το βγάλει από την πρωτόγονη αυτή κατάσταση!  Ήθελε να φέρει το νερό στο χωριό και να δώσει καινούργια πνοή στη ζωή του τόπου.
Οι προοδευτικές αντιλήψεις του Προέδρου και των συμβούλων ήσαν αντίθετες με κείνες πολλών άλλων χωριανών, που είχαν βέβαια τα συμφέροντά τους.
Μάζεψε τους χωριανούς στην πλατεία και τους είπε:
__Το νερό ανήκει σε όλους.
Τάραξε την ηρεμία πολλών που ήσαν μαζεμένοι να υποστηρίξουν τα συμφέροντά τους. Κείνη τη φορά αντιμίλησαν, ξεσπάθωσαν και είπαν:
__Δεν θα τ’ αφήσουμε το νερό να έρθει στο χωριό. Είναι των παππούδων μας, των πατεράδων μας που πότιζαν τα περιβόλια τους. Είναι δικό μας! Μ’αυτό ζούμε τις οικογένειές μας!
__Ο κόσμος πάει μπροστά, τους είπε. Θέλει νερό να πλένεται, να πίνει, να καθαρίζει τ’ αποχωρητήρια.
__Θα περάσεις πάνω από το σώμα μας, αν επιχειρήσεις να πάρεις το νερό. Οι γκράδες είναι έτοιμοι, φοβέριξαν άλλοι. Τι πάθανε οι άνθρωποι που όσο ζούσαν, πάππου προς πάππου, κουβάλαγαν το νερό με τα βαρέλια;  Ας κάνουν το ίδιο και τώρα. Τώρα θ’ αλλάξουμε;
__Για σταθείτε, πολύ φόρα πήρατε. Με το βαρέλι το νερό που κουβαλάμε, το χεσμένο παιδί καθαρίζεται, πλένεται  το αποχωρητήριο; 
__Να κατουράτε στην Πλεύρα, όπως κάνατε μέχρι τώρα και όποιος διψάει να μην βαριέται να κουβαλάει νερό. Δεν θα περάσει αυτό, πρόεδρε, και πρόσεξε,  τι πας να κάνεις!...
  Ο πρόεδρος σκέφθηκε καλά το πρόβλημα. Δεν θα τα ‘βγαζε πέρα με τις αντιδράσεις και μια και δυο πήγε στο Νομάρχη.
__Κύριε Νομάρχα, το και το.   Το χωριό δεν έχει νερό και έρανο κάναμε  και λίγα λεφτά μαζώξαμε. Οι περιβολάρηδες γκρινιάζουν, απειλούν, φωνάζουν. Είναι δυνατόν τόσο νερό να πηγαίνει χαμένο και να κουβαλάμε τα βαρέλια νερό ζαλωμένοι και  με ζα  φορτωμένα;  Βόηθησε κύριε Νομάρχα, κι ο θεός να σου γυρίσει χίλιες φορές την βοήθεια.
__Στείλτε μου την απόφαση του Κοινοτικού Συμβουλίου, ότι θέλετε το νερό, και το θέμα θα το ιδούμε. Έτσι έγινε. Ο Νομάρχης έκανε το καθήκον του. Έδρασε  γρήγορα, τα κανόνισε όλα και κόπηκε πίστωση.
Ύστερα έστειλε τηλεγράφημα:  Προς τον Πρόεδρο Κοινότητας Μυγδαλιάς. « Να έλθετε  δι’ υπόθεσή σας»
__Πρόεδρε, έχω ευχάριστα νέα. Κόπηκε πίστωση να αποζημιωθούν οι περιβολάρηδες, σύμφωνα με τον νόμο .  Η τεχνική υπηρεσία της Νομαρχίας θα αναλάβει την τεχνική υποστήριξη. Μηχανικοί , υδρολόγοι, γεωλόγοι θα βοηθήσουν με τεχνικές μελέτες και αυτοκίνητα θα φέρουν σωλήνες και εξαρτήματα.  Από σένα θέλω εργάτες, να σκάψουν αυλάκια για τις σωλήνες, να εργασθούν για την κατασκευή των δεξαμενών και να βοηθήσουν στο έργο.
__Μεροκάματα να υπάρχουν κ. Νομάρχα, και τ’ άλλα άστα σε μένα.
Δεν ήταν αγνώμων. Κάλεσε τον Νομάρχη στο χωριό. Τα νέα του χωριού έλεγαν:
Εγκάρδιο γεύμα, παρέθεσε ο Κοινοτάρχης κος Κομπόλης, στο  φίλο του Νομάρχη.
Γιορταστικές εκδηλώσεις διεξήχθηκαν στο χωριό για να τιμήσει την συμβολή του στην αποπεράτωση της υδροδότησης του Χωριού.
Στο γεύμα παρακάθισαν άπαντες οι Κοινοτικοί Σύμβουλοι.   Ο Αιδεσιμότατος παπά – Πάνος, που τις ευλογίες του πλούσια προσκόμισε, και το  γεύμα  ευλόγησε. Ο αξιότιμος δάσκαλος κος Ευστάθιος Σταθόπουλος, που συμβουλές  του πολλές ο Πρόεδρος  αποδέχτηκε.  Γέροι προεστοί  του χωριού και ο γραμματεύς και ο σοφέρ του Νομάρχη.
Στο γεύμα υπήρχε ζυμωτό καθάριο ψωμί, χορτόπιτα με μυρωνοκαυκαλήθρες από τις ράχες, τυρί γίδινο, Βετούλι βραστό και στο φούρνο ψητό απ’ το στανοτόπι του, στο καταράχι. Για την περίσταση ανοίχθηκε  γιοματάρι με κόκκινο κρασί από τη Φυτιά..
 Το γεύμα τελείωσε με ευχαριστίες του Προέδρου προς τον Νομάρχη και με φιλοφρονήσεις του Νομάρχη προς τον Πρόεδρο.


 B GIRAKAS                                           

Για πληροφόρηση   παραθέτω  πιο κάτω την: ΠΡΑΞΗ  ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΥ  ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ  ΤΗΣ  ΚΟΙΝΟΤΗΤΟΣ ΜΥΓΔΑΛΙΑΣ  που ζητούν την αποφυλάκιση του αείμνηστου Πατριώτη μας  ΣΚΑΣΙΛΑ.
                                                Πράξις  93
Εν Μυγδαλιά σήμερον την 21η του μηνός Αυγούστου του έτους 1953 συνελθόν το Κοινοτικόν  Συμβούλιον εις  τακτικήν  συνεδρίασιν κατόπιν προσκλήσεως του Προέδρου αυτού και είς τον συνήθη τόπον συνεδριάσεων.Το Κ. Συμβούλιον ευρέθη εν απαρτία απάντων των μελών αυτού με θέμα μόνο.
Θέμα: Απόφαση του Κοινοτικού Συμβουλίου επί της αιτήσεως τους εις τας φυλακάς κρατουμένων  Ευσταθίου Π Μποσμή ή Φουρνοδαύλου ομοχωρίου.
Το Κ.Σ μετά μακράν συζήτησιν αποφαίνεται ληφθέντος και εκείνου την γνώμην του ως εξής.
Εις τας φυλακάς κρατείται ο συγχωριανός μας Ευστάθιος Π Μποσμής ή Φουρνόδαυλος καταδικασμένος υπο του κακουργιοδικείου Σπάρτης είς την ποινήν της 20 ετούς κρατήσεως επί φόνω. Η πεποίθηση του Συμβουλίου ως και των κατοίκων της κοινότητος  είναι ότι πρόκειται περί τιμίου ειλικρινούς , εργατικού και ηθικού ανθρώπου υπόδειγμα καλού πατριώτου και καλού οικογενειάρχου.
Πάντες δε γνωρίζομεν σαφώς ότι ούτος είναι τελείως αθώος και ουδεμία έχει σχέσιν με την αποδοθείσαν είς αυτόν κατηγορίαν και ότι καταδικάσθη βάσει ψευδών μαρτύρων κατηγορία και ανυποστάτων καταγγελιών και καταθέσεων, μη έχόντων προσωπικήν αντίληψιν των πραγμάτων  αλλά έχοντας προσωπικά και πολιτικά πάθη.
Αναμφησβήτητον είναι  ότι εδικάσθη εις μιαν περίοδον , περιστάσεως παθών και εις εποχήν εμφυλίου πολέμου, εις δε ατμόσφαιραν αποκλείουσα την αντικειμενικότητα και ακριβή διερεύνησιν της υποθέσεως του.
Είμεθα πεπεισμένοι  απολύτως ότι η αποφυλάκησή του, εις ουδένα συνεπάγεται κίνδυνον αλλά αποτελεί έργον αποδώσεως δικαιοσύνης. Καθ΄όσον μάλιστα ούτος τυγχάνει
γεροντικής ηλικίας και  μόνος προστάτης της 7μελούς οικογενείας του αποτελουμένης  από τα τρία [3}  όλως άπορα κορίτσια του, μεγάλης ηλικίας θέλοντας αποκατάστασιν, από έναν ανήλικον υιόν του ονόματη Παναγιώτην την σύζυγόν του Αθανασίαν και την ανήλικον θυγατέραν του Μαρίαν.
Η Σύζυγός του όμως ευρίσκεται εις τοιαύτην ηλικίαν ώστε ουδεμίαν  προστασίαν δύναται να επιφέρει  είς τα τέκνα της.
Τόσον ημείς όσο και οι συμπατριώται μας αναμένομαι όπως αποδώσετε τούτον εις την αγκάλην της ταλαιπωρημένης οικογενείας του.
Εις την κοινωνίαν του χωριού μας της οποίας χαίρει άκρας εκτιμήσεως και σεβασμού και εις τα ειρηνικά του έργα δια της απονομής είς αυτόν χάριτη δια το υπόλοιπον της ποινής  του.
Εν τη βεβαιότητι ότι ούτω επανορθώνεται τη προσγενομένη  αυτό καταφανή αδικία και ικανοποιείται αυτό τούτο το περί ηθικής  αίσθημα.
Η αποφυλάκησις του συγχωριανού μας και η απαλλαγή του εκ των ταλαιποριών της φυλακής , προσβάλει αμέσως η επιτακτική απονομή του Δικαίου και του ανθρωπισμού.
Μη υπάρχοντος ετέρου θέματος λύεται η συνδρίασις  και υπογράφεται ως έπεται.

Ο Πρόεδρος                                                    Τα Μέλη
Υπογραφή                                                       Υπογραφές
Γ Κομπόλης                                                     Αγγ Κων/λος-Κ Ροζής
                                                                        Γ Σταθόπουλος
                                                                                    Α Γιαννόπουλος

B GIRAKAS


Ασφαλώς ο Βαγγέλης μπήκε στα βαθιά και πρέπει να κολυμπήσει.Καταπιάστηκε με θέμα μεγάλης σημασίας, γιατί ο αείμνηστος Κομπόλης υπήρξε κεντρικό πρόσωπο στην ιστορική πορεία του χωριού μας για πολλές δεκαετίες. Πρόσωπο ικανό και δραστήριο, αλλά, φυσικά, και βαθιά διαλεγόμενο. Πιστεύω ότι, όταν ολοκληρωθεί η παρουσία του στο site, θα υπάρξουν πολλά κι ενδιαφέροντα σχόλια.
Εύχομαι να είναι καλοπροαίρετα, όπως τέτοιος, πιστεύω,είναι κι ο Βαγγέλης, που τον επαινώ και περιμένω τη συνέχεια.
1 
Είχε αέρα επικοινωνιακό, είχε μπρίο. Επειδή ασχολήθηκε με τα κοινά για πολλά πολλά χρόνια, έκανε και φίλους και αντιπάλους (δε θάλεγα εχθρούς, γιατί και οι αντίπαλοί του τον σέβονταν). Πιστεύω ότι το ισοζύγιο υπήρξε θετικό.

χψ


Βαγγέλη, γιατί όταν κάνεις μια καινούργια ανάρτηση δεν βγαίνει κύριο θέμα?? Έχει μείνει η ανάρτηση του κουρπού σαν κύριο θέμα και ας μεσολάβησαν άλλες αναρτήσεις. Δεν ξέρω αλλά νομίζω ότι όταν γίνεται καινούρια ανάρτηση να γίνεται αμέσως προμετωπίδα και η προηγούμενη να πηγαίνει δεξιά στη στήλη των παλαιότερων αναρτήσεων. Με το που ανοίγουμε το σάιτ να βλέπουμε αμέσως ότι κάτι φρέσκο....σερβιρίστηκε. Και πάλι σ' ευχαριστώ!
2 
Πιστεύω σύντομα θα στρώσουμε!!!!..
Ευχαριστώ για την υπόδειξη.
· 
ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΣΑΙΤ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΑ ΠΟΛΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΑ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΟΥΜΕ΄΄/




Απογειώνεις το θέμα σου, Βαγγέλη! Άραγε σκοτώθηκε ο μπάρμπας; Έγινε ο δρόμος; Περιμένομε...
4
Βαγγέλη συγχαρητήρια ,για την ωραία περιγραφή
που κάνεις εκείνης της εποχής , με την ευκαιρία της ανάδειξης του πορτραίτου του Κομπόλη ,μας μετατφέρεις σε μια σκληρή εποχή ,που εγώ τουλάχιστο την πέρασα σχετικά ανώδυνα ,που η σκληρότητα της ζωής έφτανε τα όρια του μαρτυρίου.
θέλω να ρωτήσω αν μερικοί από τους διαλόγους που αναφέρεις αν είναι καταγραμμένοι κάπου ή είναι από μνημης.
επίσης θέλω να μου πείς αν όντως η φορολογία των χωριαν'ων ήταν τόσο μεγάλη , γιατί πιο κάτω αναφέρεις ότι κόπηκε κονδύλι από τη Νομαρχία 15000 με το οποίο πληρώθηκαν πολλά μεροκάματα.
Επίσης θέλω να τονίσω παρότι πέρασαν τόσα χρόνια , με τους ανθρ'ωπους να έχουν τουλάχιστο θεωρητικά πιο ανοικτα μυαλά λόγω της μόρφωσης ,της τηλεόρασης κλπ, να συμπεριφέρονται ακόμα και σήμερα ,τηρουμένων των αναλογιών, πιο μίζερα και πιο σκληρά από τους ανθρώπους εκείνης της εποχής σε θέματα διάνοιξης δρόμων και καλοπισμου χώρων,με αποτέλεσμα το χωριό να είναι πίσω από άλλα χωριά πΟυ εγκαιρα άνοιξαν δρόμους προς όποια κατεύθυνση ήταν δυνατή.
σχετικά με την δεντροφύτευση που αναφερες. έγινε ποτέ? για τι δε θυμάμαι τίποτα δέντρα δστους δρόμους εκός από τις ακακίες στην αγορά.
στους κήπους τότε που σκοτώνονταν μη κόψουν κανένα αγκωνάρι τι φυτεύανε τότε? εγώ πέρα από λαχανίδες το χειμώνα, δε θυμάμαι τίποτα αλλο.
και πάλι συγχαρητήρια για την τόσο ζωντανή περιγραφή της εποχής αυτής
*
5 
Σίγουρα θα υπάρξουν προβληματισμοι σε πολλούς εφ' όσον μπουν στον κόπο να διαβάσουν την περιγραφή μου για τον Κομπόλη. Και μάλιστα οι προβληματισμοί θα είναι σε πολλά και καίρια θέματα του χωριού. Πάρα πολλά πράγματα είναι καταγεγραμμένα και εν καιρώ θα τα παρουσιάσω. Θα υπάρξουν προβληματισμοί πόσα και ποιά έργα έφτιαξε στην πολύχρονη πορεία του. Το βέβαιο είναι ότι και άλλοι ασχολήθηκαν με τα ίδια έργα προγενέστεροι και μεταγενέστεροι και ο κάθε ένας έχει το δικό του μερίδιο δημιουργίας.
Εγώ πάντως αναφέρομαι για έργα στη δική του προεδρία με όσα άκουσα, διάβασα θυμάμαι.
Στο τέλος της ολοκλήρωσης του κειμένου θα ειπούμε αν χρειαστει και άλλα.
Ευχαριστώ για την παρακολούθηση.
B GIRAKAS
6 

Tα χαρακτηριστικά που δίνεις Βαγγέλη, στον Κομπόλη, τα προσυπογράφω.
Υπογραμμίζω:Ευφυής, τολμηρός, ευπροσήγορος,κοινωνικός, δραστήριος....
Πιστεύω ότι αυτά τα προσόντα τον βοήθησαν να κάνει κάποια έργα στο χωριό.
Με αυτά τα ίδια έλυνε και τα οικογενειακά του προβλήματα κατα τον καλύτερο τρόπο. Πληθωρική προσωπικότητα, με κάποιο εγωιστικό υπόβαθρο, επέπλεε στην κοινωνία του χωριού άνετα και μόνιμα και σε παχιές αγελάδες και σε ισχνές!
Ήταν αποτελεσματικός και επίμονος και οι δυσκολίες τον ατσάλωναν περισσότερο!
Δε θέλω να τον αγιοποιήσω. Αλλά ψάχνω να βρώ σοβαρά αρνητικά στοιχεία και δυσκολεύομαι. Μακάρι κάποιος να.. ισοροπήσει αυτό το σχόλιο.
7 
Υ/ΦΟΝ Η φορολογία των ζώων και της φυτικής παραγωγής κλπ όπως βλέπουμε ήταν 1000 δρχ 5000 χιλ. κλπ.. Άλαξε όμως η νομισματική μονάδα οι 100 δρχ έγιναν 1 δρχ. και γιαυτό φαίνεται ψηλή φορολογία.
Η Επιχορήγηση 15.000 απο την νομαρχία τότε ήταν αρκετά λεφτά όταν το μεροκάματο είχε 12 και 15 δρχ.
8 
Η κόρη του η Γιώτα με το δραστήριο άντρα της Θανάση φτιάξανε στην Τζια (Κέα) μια μικρή κουκλίστικη ξενοδοχιακή μονάδα με μπαγκαλόους. Ήθελα η τσιούπα να πάει η μάνα της και ο πατέρας της να την ιδούνε. Η Γιωργούλα μόνο και μόνο που έβλεπε το καράβι από μακριά έβγαζε τα σωθικά της. Λυποθυμούσαι στο αγνάντιο της θάλασσας. Ο μαύρος ο Κομπόλης δεν πήγαινε χωρίς τη Γιωργούλα.

Κάποια χρονιά αποφάσισε ο Κομπόλης να πάει μοναχός του να δει από κοντά και να καμαρώσει τα δημιουργήματα της τσιούπας του. Έμεινε με ανοιχτό το στόμα (και πραγματικά έτσι έπρεπε, του άρεσε το ωραίο, ήξερε να το διακρίνει πολλώ δε μάλλον άμα ήταν δημιούργημα των παιδιών όχι μόνο καμάρωνε, αλλά και το διατυμπάνιζε κιόλας, χώρια που εδώ τη μονάδα την καμάρωναν οι ξένοι). Κάθησε κάπου 20-30 μέρες. Δεν τούκανε καρδιά να φύγει.

Στο γυρισμό μπήκε στην παντόφλα Ίουλίς¨ ένα ποταμόπλοιο του Νείλου χωρίς καρίνα και με έναν καιρό γύρω στα 7 μποφόρ. Το Ιουλίς όχι σαν καρυδότσουφλο, αλλά σα φύλλο στον αέρα πήγαινε πέρα δώθε. Ο Κομπόλης και ο πατριώτης μας (αυτός μου το διηγήθηκε μια βολά) αμάθευτοι από καράβια είχαν πάει στο κατάστρωμα ναι τους φύγει η ζαλάδα. Έλα μου που εκεί κουνούσε πιο πολύ. Είχαν αρποκολληθεί από το κατάρτι, κατακίτρινοι από το φόβο και τη ναυτία....

Κάποια στιγμή το Ιουλίς ανασηκώθηκε σαν άτι στα πισινά του πόδια και ο Κομπόλης μέσα στη φουρτούνα ακούστηκε να λέει το αμίμητο. ¨πωπώ παιδάκο μου θα πινηγούμε και θα φρίξει η λάκα!!!!!¨ Θα το μάθουνε στο παλιοχώρι και δε βγαίνουμε στην αγορά. Ήταν τόσο από καρδιάς ειπωμένο που αυτός ήταν ο Κομπόλης. Τον ένοιαζε περισσότερο τι θα πούνε στο χωριό και η κοινωνία και όχι ...ο πνιγμός τους....

Ο Κομπόλης με τον Παπαφούλα και αποκοντά Τζιμπάκο και Φουσέκα είχανε βγάλει τα περισσότερα παρατσούκλια των σημερινών 60άρηδων, 70άρηδων και 80άρηδων.

Ευφυείς άνθρωποι, με το τσίγκλισμα μέσα τους, ειδικά Κομπόλης και Τζιμπάκος.

Θος συγχωρέστους.

χψ

Υ/Γ Βαγγέλη και πάλι σ' ευχαριστώ για τα ταξίδια στα σοκάκια, για τις φωνές στις αυλές, τους καυγάδες στην αγορά, για τα χρώματα στους κήπους μας, για τις μυρουδιές από τους φούρνους μας, για τα κλαρίνα και τα τραγούδια που ακούμε μέσα από τις μνήμες που ξεπλακώνεις! Οι φιγούρες τους παρουσιάζονται μπροστά μας ολοζώντανες χωρίς το ξεθώριασμα του χρόνου.
9
ΒΑΓΓΕΛΗ ΓΙΑ ΤΟ ΧΨ ΜΟΝΟ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙΣ;ΓΙΑΤΙ Σ ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ;
10 
Στο σχολειό μας μάθανε όταν μιλάμε για έναν να χρησιμοποιούμε ενικό και για τους πολλούς, πληθυντικό. Εγώ για μένα μιλάω (γι' αυτό και ο ενικός). Το φράγκικο φέρεσθαι δε μου πάει και τόσο. Εν πάσει περιπτώσει ευχαρίστησε και συ το Βαγγέλη....Άλλωστε ο Βαγγέλης δεν συμφωνεί και τόσο μαζί μου για το ...σκοπό που βάρεσα τώρα τελευταία και κατά κάποιον τρόπο τον αφορούσε. Εγώ θα ευχαριστώ κάθε πατριώτη που με κάνει να ακούω, να μυρίζομαι, να νιώθω, να βλέπω το παρελθόν μας!!!! Και πάλι νάναι καλά ούλοι τους, από καρδιάς.

χψ
Απάντηση





BAGGELH KALHSPERA KAI KALH EPITYXIA !!!!!! EKANES TO SITE GIA NA EISAI APASXOLHMENOS TO XEIMWNA STH POL KAI TO KALOKAIRI NA KTIZEIS STO XWRIO !!! BRAVO BAGGELH !!!!!!!!




 

11 

Στο κοινωνικό κομμάτι υπάγεται και η δεινότητα του μακαρίτη στα παιγννίδια της τράπουλας.΄Ηταν πρώτος (δεν ξέρω για καλύτερος) στην πόκα (ιδίως στην Πρωτοχρονιά), στο σκαμπίλι ,στν πρέφα κλπ.΄Επίσης μετείχε συχνά σε γλέντια και ήταν καλός τραγουδιστής.
Εννοώ τον "Κομπολάκο"κατά τον Κόλλια.

Αυτό το αλήθεια όμορφο χαμογελό του, θυμάμαι σαν παιδάκι που λέγαμε τα ποιήματα στη σκηνή την 25η Μαρτίου. Καθότανε μπροστά, μπροστά στα καθίσματα στη μεγάλη αίθουσα του σχολείου τσίγκλαγε τα παιδιά τα καμάρωνε και τα χειροκροτούσε με πάθος.
Τι χρόνια και κείνα!!

Πράγματι για τα δύο μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετώπισε το Χωριό ,δηλ. την ύδρευση και την κάλυψη του κάμπου από τη λίμνη, υπήρξε μεγάλη αναστάτωση.
Ο Βαγγέλης απέδωσε αρκετά πιστικά ην εικόνα. Πιστεύω όμως ότι υπάρχουν και πολλά άλλα ακόμη επι μέρους περιστατικά. Όσοι από τους παλαιότερους θυμούνται κάποιο, είναι νομίζω ευκαιρία να το αναδείξομε.Εγώ γενικά έχω συγκρατήσει στη μνήμη μου τους μεγάλους τσακωμούς στην πλατεία για το νερό της Λιάσκοβας και την
φοβερή αναταραχή, λύπη και απογοήτευση για το πνίξιμο του κάμπου.
Πρακτική συμμετοχή είχα όταν χαράζανε το υψομετρικό για το νερό,εγώ κρατούσα την υψομετρική σαννίδα κατακόρυφη,για να μετρούν οι μηχανικοί.
Τα δικαιώματα ενός λαού χάνονται γιατί ο λαός έχει χάσει πρώτα την κοινωνική του συνείδηση, έχει υπερκαλλιεργήσει την ατομική του υπόσταση (κοινώς το συμφεροντουλι του) και του φταίνε όλοι οι άλλοι και ποτέ εκείνος..... Για την περίπτωση του κάμπου ΜΑΣ, το χωριό μας μαράζωσε, το χωριό μας πλήρωσε το ουαί τοις ηττημένοις......, το χωριό μας πλήρωσε ...τους σύγχρονους κοτζαμπάσηδες (όχι γαιοκτήμονες,αλλά σε άλλες δραστηριότητες)... και ο νοών νοείτο.......

Σήμερα στον 21ο αιώνα, νερό πάει στο ρέμα και χάνεται και στο χωριό έχουμε μπουλουμάτσα νερό. Κανένας δεν ασχολείται, αρλουμπολογούμε επί παντός του επιστητού, δημαρχαίοι πληρώνουν....μελέτες αξιοποίησης του τόπου μας.......(θου κύριε φυλακείν τω στοματί μου) και ούλια μας η έννοια το σχολειό - ταβέρνα. Καλό είναι και φτούνο, αλλά ΝΕΡΟ ΡΕ.......ΝΕΡΟΟΟΟΟΟΟΟΟ!!!!

ΧΨ
ΓΙΑΤΙ ΠΑΛΙΑ ΔΕΝ ΠΗΓΑΙΝΕ ΤΟ ΝΕΡΟ ΣΤΑ ΡΕΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΕΙΣ ΠΙΝΑΜΕ ΤΙΣ ΣΤΑΓΟΝΕΣ ΤΗΣ ΒΡΥΣΗΣ
Χιλιάδες ευρώ για μελέτες!!! Χιλιάδες ευρώ για μια τεράστια δεξαμενή στο Δρεπανάκι κοντά στον Παλιόπυργο!!! Χιλιάδες ευρώ για μια τεράστια δεξαμενή στο ρέμμα της Λιάσκοβας!! Ηλεκτροφωτισμός κολόνες, μετασχηματιστές!! Γεώτρηση στον Παλιόπυργο στην πηγή του Κουρπού άλλα έξοδα!!!
Πόσα άραγε να φάγανε!! Αν φάγανε.
Νερό μπουλουμάτσα στο χωριό πάνω απο 20 χρόνια. Οι καπεταναίοι που διοικούσαν τον τόπο έπαιρναν εμφιαλωμένο νερό όλα αυτά τα χρόνια και τι έκαναν.
Απλά κορόϊδευαν.
Νερό ρε νερόοοο!! Θέλει πρώτα το χωριό. Στου κουφού μάλλον χτυπάμε....
Α! ρε Κομπόλη που είσαι; Και τώρα και όσο ζει το χωριό θα σε θυμάται και θα σε αναζητά.
10.29

Πολλοί, μα πάρα πολλοί γλανιτσιώτες για το θέμα του νερού του βαλτεσινιώτικου κάμπου (ερχόταν με φυσική ροή στο χωριό) θα έχουν ενστάνσεις στην τελευταία σου παρατήρηση....Μηδενί δίκην δικάσεις πριν αμφί μύθον ακούσεις. Άλλοι του απέδωσαν κακό χειρισμό, άλλοι ότι δεν τα κατάφερε, πιο σκληροί του αντίπαλοι πρόθεση. Τρανή ιστορία. Όμως η πολυσχιδής προσωπικότητα που περιγράφει ο Βαγγέλης ήταν πραγματικότητα και το ζύγι γέρνει προς τα θετικά, με όσα αρνητικά είχε και όποια είχε ο μακαρίτης, όπως όλοι μας.

χψ
Οι χωροφύλακες πήγαιναν κι έρχονταν, να επιβλέπουν την έννομη τάξη, με διαταγή, τ’ αφτιά τους ανοιχτά: Ποιος είπε εναντίον του κράτους! Γιατί το είπε! Πού το είπε;
«Αυτούς γράφτε τους, τιμωρείστε τους, μην τους λυπόσαστε, να μην σηκώσουν κεφάλι!.»
Ο Πρόεδρος και το Κοινοτικό Συμβούλιο , κάνουν συγκεντρώσεις στην πλατεία, στα σπίτια, βάζουν λόγους, παίρνουν αποφάσεις.
Ενοχλούν την Κυβέρνηση, τους Υπουργούς, τις αρχές και το κράτος.
__Να καλέστε τον Πρόεδρο, κύριε Αστυνόμε. Να του τα κόφτε τα φτερά. Να σταματήσουν οι συγκεντρώσεις.

κάθε ομοιότητα σημερινή κατασταση είναι εντελώς συμπτωματική!
*

Με το νερό της Κρυάβρυσης έζησε τότε το χωριό ημέρες υψίστης ευφορίας και ύστερα ημέρες πλήρους απογοήτευσης! Από το ζενίθ στο ναδίρ!
Μια βασική αιτία ήταν η λυσσαλαία αντίδραση των γειτόνων μας.Όλο τ' άλλα
με γιατρούς, γιατρίνες κλπ ειπώθηκαν χωρίς αποδείξεις και με καθολική καιθορυβώδη αντίδραση του Προέδρου.Με τι στοιχεία να κρίνει κανείς;

Εγώ σημειώνω ότι τα έργα ύδευσης του χωριού έγιναν εδώ και 60 χρόνια. Οι δυνατότητες ήσαν πρωτόγονες. Έκτοτε καμία σχεδόν παρέμβαση!
Η διαφορά "δυναμικού" τεράστια.
Αυτό διαφοριποεί τους τότε με τους τώρα.
Η επίκληση: "Νερό ρε, στο χωριό!..." Είναι τόσο επίκαιρη όσο και εφιαλτική (ως κραυγή)
Στη μετεμφυλιοπολεμική περίοδο ο Πρέδρος της Κοινότητας τι μπορούσε να πετύχει από το Δεξιό Κράτος και Παρακράτος; Μην τρέφουμε αυταπάτες ,μας βλέπανε όλοι με το ασπράδι,ως αριστερούς. Ο Κομπόλης ελισσόταν ανάλογα ,αλλά τα περιθώρια ήταν στενά και η τράπουλα σημαδεμένη. Μάλιστα στην περίοδο αυτή το μεγάλο χωριό ,το Βαλτεσινίκο στέρησε το νερό της Κρυάβρυσης ,που ήταν και κατάλληλο για πόση ,από τα δύο χωριά , την Κερπινή και τη Γλανιτσιά. Θυμίζω ότι τότε έλυνε και έδενε η γυναίκα του γιατρού Δρακωτού ,η Κυρία προεδρίνα του Βαλτεσινίκου.Κράτησε το νερό της Κρυάβρυσης για να ποτίσει τον άνυδρο βαλτεσινιώτικο κάμπο. Διέσπασε τη συμμαχία των δύο κοινοτήτων και πέτυχε του σκοπού της. Λένε πως μεσολάβησε πολιτικός- δεξιός δάκτυλος και με κάποιο αντάλλαγμα ρουσφέτι υποχώρησε ο Κομπόλης από τη διεκδίκηση του νερού.
Μέσα στη δυστυχία του χωριού μας για την απώλεια του επιγείου Παραδείσου μας , του κάμπου της Ρουπακίνας ,η μεταφορά του νερού της Λιάσκοβας ήταν σωτήρια για το μέλλον του χωριού μας τότε . Σήμερα ,που θολώνει το χειμώνα , μόνο για πότισμα και πλύσιμο ενδείκνυται. Είναι ακατάλληλο και επικίνδυνο για την υγεία μας. Βαγγέλη κριτική θα σου κάνω καλόπιστη με το τέλος του βιογραφικού σου για το μακαρίτη Κοινοτάρχη μας Κομπόλη . Να ξέρεις πως οι άνθρωποι και ιδίως τα δημόσια πρόσωπα κρίνονται με βάση την εκάστοτε συγκυρία- πολιτική πραγματικότητα.
Ας σταθεί αφορμή το πόνημα του Βαγγέλη για τον μακαρίτη να οργανωθούμε για το νερό, γιατί ούτε για πότισμα είναι και πολύ περισσότερο ούτε για πλύσιμο. Για πόσιμο είναι δηλητήριασμα. Νερόόόόό ρεεεεεεε, ειναι κραυγή απόγνωσης!

χψ
TO PROBLHMA TOY NEROY LYUIKE ME GEOTRISH APO TA AMPELIA POU THN RIΞANE ME STH DEΞAMENI OLLO TO XEIMVNA ΚΑΙ ΕΙΠΕΙΑΜΕ KATHARO NERO ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΩΝ ΚΟΜΠΟΛΙ ΠΡΟΣΦΕΡΕ ΠΟΛΛΑ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟΤΟΥ ......ΚΑΙ ΜΗΝ ΕΙΣΤΑΙ ΜΙΚΡΟΨΥΧΗ ΠΕΙΡΕ ΟΛΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΧΕΡΙ ΚΑΙ ΜΕΣΟ ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ ΤΟΥ ΚΟΥΝΙΑΔΟ ΤΟΥ ΤΑ ΕΒΑΛΕ ΣΤΗΝ ΔΟΥΛΙΑ.ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΛΑ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΕΟΣ ΣΥΧΟΡΕΣΤΟΝ ...Π.Ρ
ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑΧΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ ΡΩΤΗΜΑ ΡΕ ΛΕΒΕΝΤΕΣ ΚΑΙ ΧΨ ΠΟΥ ΚΑΛΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΗΡΘΕ ΤΟ ΝΕΡΟ ΤΗΣ ΚΡΥΑΒΡΥΣΗΣ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΤΟ 1960.1.44 ΥΓΙΕΙΝΟ ΝΕΡΟ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΝΩ ΑΜΠΕΛΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΘΟΛΟ.....ΑΡΕ ΓΛΑΝΙΤΣΙΑ ΜΕ ΤΟ ΠΕΡΙΕ ΠΟΥ ΠΙΝΕΙΣ

Για το νερό της Κρυάβρυσης είναι τώρα πια μια "κρύα" παρελθοντολογία.
Για την Ιστορία όμως, αν υπάρχουν στοιχεία και δοκουμέντα, καλό είναι να παρουσιαστούν. ' Οχι..εικοτολογίες και σπασμένα τηλέφωνα.


 


6 σχόλια:


  1. Λένε πως στον καιρό των παχειών αγελάδων ο αείμνηστος βοήθησε πρωσοπικά πολλούς πατριώτες και μάλιστα χωρίς διακρίσεις. Άρα, μπορεί πολλοί να μη πρόλαβαν τον Κομπόλη στην ακμή του, όπως περιγράφεται στο κείμενο του Βαγγέλη, αλλά οι τελευταίες ευεργεσίες του πρέπει να είνα βίωμα πολλών σημερινών πατριωτών.
    Είναι έτσι ή αυτό είναι ένας μύθος;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. έχω την ενύπωση ότι αγιοποιήθηκε. όχι ότι δεν αγάπαγε την γενέτειρά του,αλλά πολλά πράγματα τα έκανε προς ίδιον όφελος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή


  3. ΕΓΩ ΕΧΩ ΝΑ ΠΡΟΣΘΕΣΩ ΣΕ ΟΣΑ ΓΡΑΦΕΙ Ο ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ:
    ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΚΟΜΠΟΛΗ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΕΧΩ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟ 1940.
    ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΚΗΡΥΧΤΗΚΕ Ο ΕΛΛΗΝΟΙΤΑΛΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ, ΚΑΘΟΤΑΝ ΜΕ ΜΙΑ ΠΑΡΕΑ ΓΛΑΝΙΤΣΙΩΤΩΝ ΣΤΟΝ ΠΛΑΤΑΝΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΔΙΑΒΑΖΕ ΜΕΓΑΛΟΦΩΝΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΕΦΗΜΡΙΔΑ ΤΑ ΝΕΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ, ΤΑ ΔΙΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΚΛΠ. ΟΛΟΙ ΑΚΟΥΓΑΝ ΣΚΕΦΤΙΚΟΙ. ΕΓΩ ΒΡΕΘΗΚΑ ΚΟΝΤΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΕΚΑΝΑ ΔΥΟ ΣΚΕΨΕΙΣ:
    - ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΜΙΛΑΝΕ ΑΦΟΥ ΟΛΑ ΓΥΡΟ ΗΣΑΝ ΗΡΕΜΑ ΟΠΩΣ ΠΡΙΝ. ΤΟΣΟ ΜΟΥΚΟΒΕ!
    - ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΖΑ ΤΟΝ ΚΟΜΠΟΛΗ ΓΙΑΤΙ ΔΙΑΒΑΖΕ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟΣΟ ΑΝΕΤΑ ΚΑΙ ΓΡΗΓΟΡΑ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΟΜΠΙΑΣΕΙ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΦΟΡΑ! ΤΑ ΘΥΜΑΜΑΙ ΣΑ ΝΑ ΗΤΑΝ ΤΩΡΑ. (Εγω δεν είχα πάει στο σκολειό ακόμαμε ότι μπορεί να σημαίνει αυτό)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ο Βαγγέλης παρουσίασε τον Κομπόλη μάλλον μέχρι το 1970 ,όταν και ο ίδιος είχε επαφή με το χωριό ,πριν φύγει για την Αθήνα. Ο μακαρίτης και αυτός μετανάστευσε περίπου την ίδια εποχή για την Αθήνα ,αλλά ποτέ δεν εγκατέλειψε να ανακατεύεται στα κοινοτικά και στα κομματικά πράγματα του χωριού μας .Γιατί η πολιτική είναι σαράκι και δύσκολα κόβεται,όποιος το έχει. Ιδιαίτερα στη μεταπολίτευση ,έχοντας τις πλάτες του ογκόλιθου πολιτικού και κουνιάδου του, Βαγγέλη Γιαννόπουλου ,έκανε ρουσφέτια και διορισμούς ,αλλά μόνο σε παλιούς προσωπικούς και κομματικούς του φίλους και μόνο. Δεν αληθεύει πως διόρισε αδιακρίτως όλους τους Γλανιτσιώτες. Αυτό το έκανε μόνο ο Βαγγέλης. Τρανταχτό παράδειγμα : Όσοι παραβρεθήκαμε στην κηδεία του εντελώς ξαφνικά
    νιώσαμε άβολα και πολύ άσχημα ,όταν η ανηψιά του ,η Λεμονιά του Γιώρη του Βυζιώτη ,πριν από το " δεύτε τελευταίον ασπασμόν " πήρε το μικρόφωνο και τον αποχαιρέτησε με τα λόγια. " Ας πας στη συγχώρεση μπάρμπα- Γιώρη ,αλλά έχω ένα παράπονο από σένα και θα στο ειπώ : Ούλα τα παιδιά του χωριού διόρισες ,αλλά μόνο του φτωχού και πολύτεκνου Γιώρη τα παιδιά ξέχασες." Άφωνο και κόκκαλο το εκκλησίασμα !! Μας έκανε μεγάλη εντύπωση η αποκοτιά και η ασέβεια της Λεμονιάς σε αυτή την ιερή στιγμή για το νεκρό . Τόσο πολύ την πλήγωσε η απονιά του ,που δε τον σεβάστηκε, βλεποντάς τον και νεκρό.Τώρα η ενεργή ανάμειξή του στην εκλογή Δημάρχου στον Καποδιστριακό Δήμο Κλείτορος υπέρ του υποψηφίου Δασκαλόπουλου και κατά του υποψηφίου Κωνσταντινόπουλου, που έχρισε και φανερά υποστήριζε ο Υπουργός μας και κουνιάδος του ,νομίζω πως έβλαψε ανεπανόρθωτα και καθοριστικά την περιοχή μας και την τύχη της. Ουδείς βέβαια αλάθητος,ειμή μόνο ο Θεός. Θεός σύγχωρές τον .

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  5. Θα ήταν ευχής έργο να είχε σχετικά παράπονα μόνο η Λεμονιά.
    Αυτό θα επιβεβαίωνε τον κανόνα, γιατί θα ηταν μια εξαίρεση.
    Ίσως υπάρχουν και κάποιοι άλλοι παραπονούμενοι, π.χ." Έκανε δυο διορισμούς
    σε μένα, ενώ στον τάδε έκανε τρεις!" Υπήρχαν και αυτά.
    Αν αδικήθηκε η Λεμονιά σκόπιμα, είναι κρίμα για αυτή την οικογένεια ειδικά.
    Αλλά παραμένει ως εξαίρεση.
    Για το άλλο θέμα που θίγει ο 8:37 δεν έχω ιδέα. Και πάντως όχι αγιοποίηση, το είπαμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Δυο τρία σχόλια αναφέρονται στο νερό της κρυάβρυσης. Γιατί δεν ήρθε το νερό αυτό στο χωριό. Και τότε μα και τώρα υπάρχουν κάποιοι που θεωρούν αιτία τον Κομπόλη. Εγώ πιστεύω ότι δεν ήταν στο χέρι του. Το 1959 πρόεδρος Κοινότητος Βαλτεσινίκου βγήκε η δυναμική και δυναμική γυναίκα η Δρακωτου Βασιλική γυναίκα του Γιατρού.
    Είχε τεράστιες γνωρημίες με Νομάρχες (Σαμπατακάκη - Γούλα)Υπουργούς και Βουλευτές. Ακόμη και με τον Βασιλιά Παύλο μπόρεσε τότε να μιλήσει σε ομηλία της στην Πάτρα. Οι Βαλτεσινιώτες είχαν σύλλογο στην Αμερική στην Αθήνα, ανθρώπους σε υψηλές θέσεις που ενδιαφέροντο για το χωρι΄τους. Δεν άφηνε το νερό της Κρυάβρησης για το χωριό μας με τίποτε. Με τον Τριανταφυλλάκο είχε μεγάλη φιλία ειδικότερα όταν στις βουλευτικές εκλογές τον βοήθησε και στο Βαλτεσινίκο πήρε 345 ψηφοφόρους απο σύνολο ψήφων 810. Υπ όψιν ότι σε προηγούμενες εκλογές δεν έπαιρνε ούτε έναν ψήφο στο Βαλτεσινίκο ο Τριανταφυλλάκος. Της το Αναγνώισε έγινε στενή φίλη του και την ενίσχυσε στην ολοκλήρωση πολλών έργων της στο Βαλτεσινίκο.
    Μεταξύ των έργων αναφέρεται η ολοκλήρωση της κάτω πλατείας καθώς και το τεράστιας σημασίας έργο, καθαρά παραγωγικό , της αρδευτικής δεξαμενής στη θεση "Κάμπος" σελ 76 βιβλίο Αρκαδικές Μνήμες Γ Δρακωτού. Μέχρι και κλιμάκιο της Μ.Ο.Μ.Α ήταν εγκαταστημένο στο Βαλτεσινίκο για ένα χρόνο.
    Βαλτεσινιώτες είταν τότεγενικοί γραμματείς σε Υπουργεία και η Δρακωτού παντού είχε Βοήθεια. Ποιές δυνατότητες είχε ο Κομπόλης να φέρει το νερό;

    ΑπάντησηΔιαγραφή